“Hoe meer ik klaag, hoe beter ik ben. En ik heb veel geklaagd deze week”: Van der Poel maakte indruk in E3 Saxo Classic

Mathieu van der Poel had er maar weinig fiducie in. “Ik voelde me de voorbije week niet zo geweldig op training. Ze zeggen: hoe meer ik klaag, hoe beter ik ben. En ik heb deze week veel geklaagd.”

Training is geen koers. Dat weet Mathieu van der Poel ook als geen ander. “Op training doe ik nooit wat ik in koers doe. Koers is voor mij altijd beter.”

“Het was een beetje een vraagteken hoe goed ik zou zijn”, zei Van der Poel. Ook na Milaan-Sanremo vorige week en de zinderende finale die hij daar reed ten behoeve van zijn ploegmaat, de latere winnaar Jasper Philipsen.

Hij had liever de Tirreno-Adriatico of Parijs-Nice gereden voor een houvast. “Maar binnen het team weten ze blijkbaar goed hoe mijn lijf in elkaar zit. En van het WK vorig jaar hebben we geleerd dat meer training betekent dat ik beter word. Ik ben echt verbaasd over mijn niveau.”

Dat bleek in de E3 Saxo Classic Harelbeke. De kilometers, de hellingen, ze volgden elkaar in een razend tempo op. En geen kans liet Van der Poel onbenut om de koers te winnen. Op de Taaienberg niet en op de Stationberg niet. De Paterberg was uiteindelijk de goede.

De rest, zei Van der Poel, was intuïtie. Hij koerste zonder tactisch plan. Dat hij op de Paterberg van iedereen zou weg rijden om dan in zijn eentje naar Harelbeke door te stomen, stond ’s ochtends bij de start niet al in de sterren geschreven.

Wat daar ook gebeurde: Wout van Aert viel. Van Aert had Van der Poel een beetje teleurgesteld omdat hij defensief koerste. “Dat is misschien normaal wanneer je zoals Wout van hoogtestage komt. Hij heeft ongetwijfeld hard gewerkt naar de Ronde en Roubaix toe.”

Toen Van Aert viel op de Paterberg, was Van der Poel al vertrokken. “Ik kwam alleen boven. Wat verder hoorde ik dat ik een voorsprong van twintig seconden had. Dan was er geen weg meer terug.”

Van der Poel wist dat Van Aert niet zomaar zou opgeven. “Hij is mentaal super sterk. Ik wist dat hij alles zou proberen om terug te keren. Hij had ook niets te verliezen. Wout naderde fel, ik dacht dat hij het gat zou dicht rijden. Maar ik hield stand. Ik draaide de hele tijd hoge cijfers. Dat was voor mij op de limiet en ik wist dat het voor Wout ook zo was. Ik probeerde hem te kraken op de Karnemelkbeekstraat en dat lukte.”

En zo finishte Van der Poel met een voorsprong van ruim anderhalve minuut. Of dat dan een vertrouwensboost is, één week voor de Ronde van Vlaanderen?

Van der Poel: “Ach, dit zegt weinig. Ik heb de Ronde van Vlaanderen al gewonnen nadat ik me in Harelbeke echt shitty voelde. Ik wilde deze koers gewoon winnen. Dat was me eerder nog niet gelukt.”

Het is nog acht dagen tot de Ronde. Van der Poel rijdt zondag Gent-Wevelgem. De idee om daar toch nog Dwars door Vlaanderen aan toe te voegen is na Harelbeke geschrapt. “We hebben dat overwogen, als ik in Harelbeke of Gent-Wevelgem niet goed zou zijn. Ik denk niet dat ik Waregem nodig heb.”

En plots... werd het heel stil over de boordradio in de volgwagen van Alpecin-Deceuninck: “Even alle hens aan dek toen Wout naderde”

32 seconden werden er 20, 15, 13... 10 zelfs in het stuk na de Kwaremont. In een verbeten man-tegen-manduel naderde Wout van Aert mondjesmaat op Mathieu van der Poel. “Plots werd het bijzonder stil over de boordradio in de volgwagen”, aldus Christoph Roodhooft, ploegleider van Alpecin-Deceuninck. (lacht) “Ik denk dat het toen wel alle hens aan dek was. ‘Mathieu zet zich recht’, hoorden we zelfs even. Het tegendeel bleek waar. Hij herpakte zich uitstekend richting Karnemelkbeekstraat. Ving die terugkeer van Van Aert goed op, doseerde prima en vond duidelijk zijn tweede adem. Wout kreeg het gat niet snel genoeg dicht. Dat was een breekpunt voor hem.” Van dan af was het ook voor Roodhooft genieten van de “prachtsolo” van zijn kopman. Die een duidelijk statement maakte voor de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Niet? “Goh. Hij is zeker op niveau, da’s het minste wat we kunnen zeggen. Maar laat ons toch maar rustig blijven.” (JDK)