Wout Alleman is tevreden met 3e plaats in "loodzware" Cape Epic: "Doel is om ooit te winnen"
Wout Alleman is bij zijn derde deelname aan de loodzware Cape Epic op het podium geëindigd. Onze landgenoot werd aan de zijde van de Nederlander Hans Becking 3e. "Ik ben tevreden, blij ook dat het gedaan is", vertelde hij na afloop vanuit Zuid-Afrika. "Na dit jaar kan ik met zekerheid zeggen dat dit de lastigste mountainbikewedstrijd ter wereld is."
"Vermoeid, maar tevreden", omschrijft Alleman zijn gevoel na afloop van de Cape Epic. "Het is een lange week geweest en ik ben blij dat het gedaan is."
Alleman en zijn ploegmaat Hans Becking (Buff Megamo Team) wonnen de afgelopen week twee ritten en stonden ook twee dagen aan de leiding. "We hadden wel gedacht dat we een etappe zouden kunnen winnen, maar om er dan twee op een rij te pakken en ook die gele trui te mogen dragen, dat was toch boven de verwachtingen."
"We waren zeker met vertrouwen naar hier gekomen en hoopten te kunnen meedoen voor het podium, maar ik had zelf op voorhand nooit gedacht dat we op een bepaald moment aan de leiding zouden staan."
"Het is spijtig dat we het niet hebben kunnen volhouden, maar hier moet alles perfect meezitten om te kunnen strijden voor de eindwinst. Het niveau is echt heel hoog en op dit terrein moet je ook altijd rekening houden met pech."
Maar het was niet het materiaal dat Alleman de das omdeed, wel de hitte tijdens de koninginnenrit. "Die rit hadden we verkend dus we wisten perfect wat er zou komen, maar de temperaturen waren die dag echt extreem. De rit was al ingekort maar ik had er echt last van. Je herstelt minder goed dan normaal en ik voelde meteen dat ik een paar procenten minder was dan de andere dagen."
"We begonnen die rit nog als leider, maar we verliezen die dag bijna 7 minuten. Dan weet je dat het moeilijk wordt om dat opnieuw op te halen."
Nog maar eens de reden waarom de Cape Epic wel eens de zwaarste mountainbikewedstrijd ter wereld wordt genoemd. "Na dit jaar kan ik echt bevestigen dat dat klopt. Het zijn 8 zware dagen en er wordt vanaf het begin vol gekoerst, de wattages liggen echt hoog. Je moet elke dag ook om 4 uur opstaan want de wedstrijd begint om 7 uur dus je slaapt weinig. Er is de hitte, de hoogtemeters, de technische afdalingen, ... de vermoeidheid stapelt hier snel op en diegenen die het best recupereren, drijven boven."
Als je kan meedoen voor het podium, dan ook voor de eindzege. Er is nog een kloof op de eindwinnaars, maar ik denk echt dat het mogelijk is.
Het was voor Alleman zijn derde deelname. De eerste keer werd hij 7e, daarna 4e en nu dus 3e. "En dit jaar won ik ook die twee ritten dus het gaat altijd net wat beter. Het is ook echt een wedstrijd waar je die ervaring voor nodig hebt."
"Het is zeker de bedoeling om nog terug te komen want het blijft mijn droom om ooit een keer het eindklassement te winnen. De leiderstrui dragen was ook al een droom die uitkwam, maar ik wil echt winnen."
"Als je kan meedoen voor het podium, dan ook voor de eindzege. Er is nog een kloof op de eindwinnaars, maar ik denk echt dat het mogelijk is."
En als hij dat kan, waarom probeert hij het dan ook niet nog eens in de crosscountry, in de wereldbeker? "Er zijn veel mensen die me dat vragen. Maar ik denk dat deze discipline, de marathon, me veel beter ligt. De crosscountry is veel explosiever en ik had het gevoel dat ik dat een beetje miste."
"Ik heb nu iets gevonden dat ik graag doe en waar ik ook goed in ben. Dus ik blijf me hier op focussen, zeker nog dit jaar en volgend jaar. Daarna zien we wel weer."
