De eerste aflevering bewijst dat je de makers van ‘De mol’ niet hoeft te leren wat ‘bij het nekvel grijpen’ betekent

“Andiamo!”, sprak Gilles De Coster, de Godfather van Het Kiel, vanuit Sicilië. Hij gooide er een veelzeggende grijns achteraan. Acht kandidaten hingen vastgeketend aan een boot, één iemand bengelde aan de mast, een andere eenzaat lag iets verder te dobberen. Met negen hadden ze op voorhand aangegeven dat ze de mol wilden zijn. Enkel Lynn had daar naar eigen zeggen geen interesse in.

Je moet de makers van De mol niet leren wat “bij het nekvel grijpen” betekent. Met de eerste opdracht viel er meteen 10.000 euro te winnen; 1.000 per kandidaat die in het bezit van een mollenboekje aan tafel zou schuiven bij Gilles De Coster. Er werd – uiteráárd – geen 10.000 euro gewonnen. “Su puta madre!”, snauwde Coco nadat ze er niet in was geslaagd zichzelf voor te stellen tussen de 58 en 62 seconden. Philippe beweerde dat Diksmuide een kuststad was en dacht dat Madrid een Italiaanse stad was. Dan weet je dat het moeilijk wordt.

Slechts vier kandidaten (Bernard, Charlotte, Senne en Stephanie) geraakten tijdig verlost – ze linkten met glans een juist object aan elke kandidaat – en kregen vervolgens de kans om op 4 meter diepte een mollenboekje op te duiken. Stephanie gaf het gezegde “de kop ervoor leggen” een nieuwe invulling door tegen de boot aan te zwemmen, maar ondanks horten en stoten haalde het viertal 4.000 euro op.

Je kandidaten naaien

De mol zou De mol niet zijn mocht je na een half uur geen A4 vol hebben gekladderd met vage vaststellingen. Senne en Bernard lieten zich opmerken door niet alleen voor een mollenboekje te gaan, maar ook door mysterieuze zeshoeken mee te graaien die De Coster steevast “de vraagtekens” noemde. Die verdubbelaars, zo zou later blijken, kunnen worden ingezet om de prijs van een opdracht te verdubbelen.

“Er zal wel een addertje onder het gras zitten”, merkte Philippe op. Voor een keer dat Philippe niet zat te klungelen – om de schijn te wekken dat hij de mol is? – had de wel erg aanwezige bedrijfsleider het juist. Eén kandidaat moest verantwoordelijk zijn voor alle verdubbelaars én kreeg er een vrijstelling bovenop. En: wanneer de verantwoordelijke uit het spel ligt, gaan alle verzamelde verdubbelaars verloren.

Rumoer! Moord! Brand! Iedereen in alle staten natuurlijk. Behalve Bernard, die eerder al had achtergehouden dat hij in het bezit was van meerdere verdubbelaars. Op slinkse wijze verwierf hij de rol van verantwoordelijke. Bernard had Gillian zover gekregen om het voor hem op te nemen, waardoor hij zelf buiten schot bleef. Iemand recht in het gezicht naaien: is dat geen mollengedrag?

Tijdens het psychologisch steekspel om te bepalen wie de verantwoordelijkheid zou krijgen over de verdubbelaars, vielen er enkele kandidaten door de mand. Charlotte had opzichtig gebluft en verloren, aan Karolien lijkt evenmin een goeie saboteur verloren gegaan en Gillian is te veel kip zonder kop om de boel te dwarsbomen.

Geen katje om zonder handschoenen aan te pakken

Wie was er, buiten Bernard, wél verdacht? Tijdens de opdracht met de eeuwenoude Siciliaanse volksdans zorgde Coco er eigenhandig voor dat er amper geld gewonnen werd. De Spaanse verpleegkundige is onstuimig, aanwezig en lijkt geen gata om zonder handschoenen aan te pakken. Ze zou wellicht de agressiefste mol uit de geschiedenis zijn, maar we sluiten die piste niet helemaal uit.

“Ik ga valsspelen als ik de kans krijg”, kondigde Senne aan. Dat is een opvallende quote, maar Senne wierp zich door zijn gedrevenheid vooral op als een potentiële winnaar. Van Michaël bleef in het bijzonder het verhaal van zijn groeiende teelbal hangen, en Lynn was dan weer helemaal onopvallend. Mocht de mol zich koest houden, zou dat in deze fase van het spel ook niet heel vreemd zijn.

In totaal haalden de kandidaat al 8.800 euro op. Een bedrag dat ze “nu al op mijn rekening mogen zetten”, zei Charlotte. Meer dan de helft daarvan werd mede dankzij Gillian opgehaald. Maar de zelfverklaarde “messias van Gullegem”, de levende legende die vol verwondering over badbruisballen vertelde, de man die zo fier verkondigde dat er maar liefst zes jeugdbewegingen zijn in zijn dorp met 10.000 inwoners, ligt als eerste uit het spel.

Te veel kip zonder kop, zoals we eerder schreven. “Ik ben voor 99 procent zeker dat ik weet wie de mol is”, zei Gillian verrassend na afdruipen. “Ah bon”, repliceerde Gilles De Coster laconiek. De mol is nu al zijn kleurrijkste kandidaat kwijt. Misschien dat we volgende week iets anders zeggen, maar voor nu: Bernard saboteert de boel!