Ze schaamt zich niet voor haar relaas, maar toch wil Noah liever met een schuilnaam en anonieme foto in dit artikel.
Volledig scherm
PREMIUM
Ze schaamt zich niet voor haar relaas, maar toch wil Noah liever met een schuilnaam en anonieme foto in dit artikel. © ID/ Hannes Blockx

“Zelfs na mijn zelfmoordpoging bleef ik op de wachtlijst staan”: Noah (25) zocht jarenlang naar psychologische ondersteuning

“Ineens lag ik tussen dementerende oudjes en cokeverslaafden. Wat deed ik daar?” Voor de ene psycholoog was ze een “te ernstig geval”, voor andere hulpverleners was haar situatie niet erg genoeg. Het gevolg was dat Noahs mentale problemen alleen erger werden, tot ze maar één uitweg meer zag. Haar schrijnend verhaal toont hoe mentaal kwetsbare jongeren onvoldoende hulp vinden. Omdat die er niet is, of omdat de weg ernaartoe een doolhof is. Drie Vlaamse jongerenorganisaties klagen dat nu aan.

10 reacties

  • Yves Van den Abbeele

    1 maand geleden
    Het ligt aan onze maatschappij die totaal ziek is. Empathie, inleving is totaal zoek. Overheid kan iets doen, maar als het hart van de mens ziek is, zal het een druppel op een hete plaat zijn.
  • Karel Flanders

    1 maand geleden
    Dit is zeker niet alleen bij jongeren, ik ben net 53 geworden. Mijn eerste keer in de psychiatrie was op m'n 18de na een trauma. Ik heb sindsdien een redelijk leven gehad omdat ik mij als zelfstandige volledig op m'n werk focuste, bijna 7op7, wel met ups en downs, vooral met m'n angststoornissen. Enkele jaren terug ben ik weer op de sukkel geraakt met serieuze weerslagen. Ik weet ondertussen dat de psychiatrische hulp in die paar decennia enorm achteruit is gegaan en ja ik wil daarover getuigen!
  • Robert Geysels

    1 maand geleden
    toen Pedro Elias een tv programma maakte over zijn psychische problemen voor een Vlaamse zender ging hij voor zijn behandeling naar Amsterdam in Nederland, dit zegt genoeg denk ik . Een psychiater moet 6 jaar langer studeren dan een huisarts en verdient evenveel , en dan is men verbaast dat er een groot tekort is. Mensen met mentale problemen blijven in België gewoon in de kou staan en dat is een schande.
  • Mario Adams

    1 maand geleden
    Mensen die in een depressie vallen worden nooit goed opgevangen. Vol steken met medicatie, gesprekje hier, gesprekje daar, wat tot niets leidt.. Het noemt de "trek-je-plan-want-wij-trekken-het-ons-niet-aan"-behandeling.
  • Evelyn Arnd

    1 maand geleden
    Ik heb mezelf er uit gehaald , door niet meer te veel naar het nieuws te kijken, positieve dingen te consumeren, psychologische boeken lezen, spiritualiteit, meditatie en alternatieve therapeuten. De weg is lang maar je kan het beter zo doen dan te rekenen op 'ons systeem' die op vlak van mentale gezondheid gewoon niet voldoet om het zacht uit te drukken.