ONZE STERREN. Natuurlijk Van der Poel maar ook twee Belgische outsiders krijgen sterren

Mathieu van der Poel

We kunnen ons de jongste jaren geen topfavoriet herinneren die zo zwaar topfavoriet was als Mathieu van der Poel nu. Vorige week vrijdag won hij nog con brio de generale repetitie in de E3 Saxo Classic Harelbeke. Ondertussen viel zijn eeuwige rivaal Wout van Aert ongelukkig genoeg letterlijk weg. Het lijkt kat in ‘t bakkie, maar met de blutsen van Mads Pedersen en de afwezigheid van de Belgische hoop verandert ook ergens de dynamiek van de wedstrijd.

De zwaarste tegenstander van Mathieu van der Poel lijkt in de eerste plaats zichzelf te zijn. Hij moet niet te veel nadenken en koersen à la Harelbeke, zij het net iets meer uitgebalanceerd. Hij moet zich hoeden voor overdaad, maar tegelijk doorlopend proberen de moeilijkste klassieker van het voorjaar onder controle te houden.

Doordat Lidl-Trek toch twee en een halve vleugel kwijt is (min Stuyven en Kirsch en de kopman toch gebuild), kan de Amerikaanse ploeg iets gereserveerder koersen. Er komt net iets meer verantwoordelijkheid te liggen bij Alpecin-Deceuninck zelf dat alsnog Philipsen thuis liet en Axel Laurance in de plaats schoof. Met Sören Kragh Andersen, Sylvan Dillier en de bijtijds herstelde Gianni Vermeersch heeft de Belgische Worldtourploeg achter de scorende spits toch een interessant middenveld. Dat is ook nodig want de soldaten van de Roodhoofts zullen vanaf kilometer nul geconcentreerd moeten zijn.

Dat weet ook Van der Poel, maar anderzijds is er niemand die zo goed de Ronde kent en aanvoelt. Vijf jaar geleden werd hij in zijn eerste Ronde vierde, dat is tot nog toe zijn slechtste uitslag. Nadien won hij telkens in de even jaren en werd tweede in de oneven jaren. Een laat 2024 nu een paar jaar zijn. Indien hij iemand meeneemt naar de finish in de Minderbroedersstraat, moet hij het wel tweehonderd procent perfect doen. Mads Pedersen (in Gent-Wevelgem) en Kasper Asgreen (in de Ronde) bewezen dat je niet kansloos bent indien je met de wereldkampioen op een sprint in Oudenaarde afstevent.

Matteo Jorgenson

Onderschat deze 24-jarige Amerikaan uit Californië niet. Remco Evenepoel beet er in de slotrit van Parijs-Nice de tanden op stuk en in Dwars door Vlaanderen maakte hij het koudweg af. Met de hulp van Tiesj Benoot weliswaar. Het verlies van Wout is voor Visma-Lease a Bike een megadomper, maar met Jorgenson, Tiesj Benoot en Dylan van Baarle zijn de killing wasps nog altijd kwalitatief de sterkste ploeg. Zelfs al moeten ze nu ook Jan Tratnik eruit laten. Het wordt dan maar een guerilla-oorlog met drie elitesoldaten.

Voor de lange Jorgenson is het pas zijn tweede Ronde van Vlaanderen. Vorig jaar debuteerde hij met een negende plaats in het shirt van Movistar. En als debutant won hij Dwars door Vlaanderen. Hij is daarenboven van het zelfzekere type dat van de eigen sterkte uitgaat. Conclusie: zonder Wout heeft Visma-Lease a Bike niets te verliezen, maar alles te winnen.

Mads Pedersen

Mathieu van der Poel ondervond zondag in Gent-Wevelgem aan den lijve hoe sterk de Deen en Lidl-Trek precies was. Maar hoe rooskleurig de wereld er zondagavond in West-Vlaanderen uitzag, na Dwars door Vlaanderen moet ploegleider Gregory Rast toch het schaakbord wat herschikken. Er is de uitschakeling van de superbelangrijke Jasper Stuyven (sleutelbeen) en Alexander Kirsch (breuk middenhandsbeentje) en de kopman lag er toch ook bij. Ook al kon hij nog via een binnenweg buiten de koers om naar Waregem fietsen, da’s simpelweg kut. Een beresterke Jonathan Milan schuift in rang op, de boomlange Daan Hoole komt erin, maar hoe je het draait of keert, het blok van Lidl-Trek kreeg letterlijk een zware slag. En Pedersen gaf vrijdag zelf aan dat het nooit compleet goed komt tegen Antwerpen.

Anderzijds is die Mads Pedersen er eentje van het taaiste soort. ‘Born to shine on the roads of the Tour of Flanders.’ Anders word je bij je debuut niet tweede achter Niki Terpstra en voor Philippe Gilbert, twee ex-winnaars.

Hoe zwaar de impact van de val bij hoge snelheid was op de Ninoofsesteenweg, weet de ex-wereldkampioen pas zondagmiddag. Van der Poel moet ervan uitgaan dat hij dezelfde Pedersen van Gent-Wevelgem tegenkomt. Tot het tegendeel bewezen is.

Alberto Bettiol

De onvoorspelbaarheid in hoogsteigen persoon. Mysterieuzer dan de Toscaan? Ze zijn moeilijk te vinden. Er bestaat in het peloton van zondag geen Italiaan die even lyrisch over de Ronde van Vlaanderen praat dan Bettiol. Bij afwezigheid van de met een vervelende knieblessure geplaagde Neilson Powless is de ex-winnaar van 2019 de absolute kopman bij EF Education-EasyPost. De man die woensdag in Dwars door Vlaanderen voor de zoveelste keer – letterlijk te nemen – in de kramp schoot, is één van de laatste romantici in het peloton. Als dertiger omschrijft hij zich als een grote broer van jongens die alleen maar kicken op data en geboren zijn zonder al te veel emotionele waarde.

Bettiol is wel zo’n coureur die met één overwachte aanval veel tactische plannen van de andere teams compleet in de war kan sturen. Met een goede Bettiol ben je nog niet meteen thuis. Hij weet van zichzelf dat hij niet het niveau heeft van de Grote Drie, maar ondertussen schiet er alleen maar meer Mathieu van der Poel over. En Oudenaarde is nu eenmaal thuiskomen. Sinds zijn solo in 2019 is de Adriaan Brouwerstad na Toscane de mooiste plek op aarde. Speciaal voor deze dag heeft zijn werkgever zelfs een nieuwe merktrui.

Stefan Küng

Kasseiklassieker na kasseiklassieker stijgt Stefan Küng op de waardeladder. De dertigjarige Zwitser weet van zichzelf dat hij niet de oversneden klasse van een MVDP heeft, maar onderschat hem toch maar niet in deze onthoofde Ronde van Vlaanderen. Tien jaar na de derde en laatste zege van Fabian Cancellara kan Stefan Küng in Zwitserland nationale wielergeschiedenis schrijven.

Het is relatief stil rond Groupama-FDJ, maar de altijd van kasseiklassiekers houdende ploegmanager Marc Madiot heeft op zijn eigen manier een ijzersterke ploeg uitgebouwd met Küng als speerpunt, Valentin Madouas als alternatief en de jonge Laurence Pithie die onbevangen dit wielermonument ontdekt.

Küng mist dat explosieve om op de Paterberg het verschil te maken, maar hij is één van de outlaws die Van der Poel het leven kan zuur maken en die de Nederlander maar beter onder de knie houdt. Net als Wout van Aert reed hij Parijs-Nice noch Tirreno-Adriatico, maar bereidde hij zich noodgedwongen voor via Danilith Nokere Koerse en de Grand Prix de Denain. Eerst moest het miskraam van zijn vrouw Céline worden verwerkt, maar zijn vormcurve illustreert tegelijk dat hij ook mentaal niet te breken is.

Tim Wellens

U kunt zich afvragen waarom precies Tim Wellens na het uitvallen van Wout van Aert en Jasper Stuyven de hoogst geplaatste landgenoot is. Dichter dan een 25ste plaats drie jaar geleden arriveerde hij nog niet in Oudenaarde. En toch is deze in mei al 33-jarige Truienaar die zondag start niet dezelfde Wellens van de vorige deelnames. In zijn periode bij Lotto was het vaste prik: wanneer je Wellens verwachtte, blonk hij uit door afwezigheid en op momenten dat je dacht dat het niets zou worden sloeg hij in een koers ineens toe.

Bij UAE-Team Emirates lieten ze de in Monaco wonende Wellens eerst knechten voor Pogacar. Zijn terreinkennis was ook meegenomen voor de kopman. Vorig jaar kon hij niet eens tonen hoe goed hij was in de Ronde want hij werd door een koersincident in de aanloop naar de Oude Kwaremont door een ontsporende Filip Maciejuk tegen de grond gekwakt. Sleutelbeen doormidden, het voorseizoen was meteen voorbij.

Omdat de Sloveen evenwel dit jaar de Ronde overslaat, werd hij de voorbije winter al voorbereid op het kopmanschap voor de kasseiklassiekers. Wellens is ook een jongen die van duidelijkheid houdt. Vanaf dag één dit seizoen zit hij ook altijd mee voorin. Het leverde hem een vierde plaats op in Harelbeke dat meer dan Gent-Wevelgem een weegschaal is voor de Ronde. Wellens is een kandidaat van de tweede rij die in een coalitie met jongens als Bettiol en Küng schade kan aanrichten. Na de Ronde rest er voor hem alleen nog Roubaix en de Brabantse Pijl. Stilaan mag hij dus de tank compleet leeg rijden.

Kasper Asgreen

Jawel, we geven de Deen een ster meer dan bijvoorbeeld de Spanjaard Oier Lazkano. Op het eerste gezicht is dat misschien vreemd, maar met Asgreen is het zoals met de Italiaan Alberto Bettiol als de Noor Alexander Kristoff: zij staan op de erelijst van Vlaanderens Mooiste en kunnen die dag net altijd wat meer. Zelfs vorig jaar was hij nog zevende en toen had hij ook niet bepaald veel adelbrieven op de vooravond van de Ronde. Hoe sterk is Asgreen dit keer? Dat is zeer moeilijk uit te maken. Hij reed wel snoeihard van de laatste keer Kemmel naar Wevelgem in de ijdele hoop om de tandem Van der Poel-Pedersen nog in te halen.

Oké, het ligt allemaal wel al drie jaar achter de rug, maar Asgreen weet dat Mathieu van der Poel op de Minderbroedersstraat te verslaan is.

Tiesj Benoot

Als kind al droomde hij ervan om op een dag de Ronde van Vlaanderen te winnen. En zie, als neoprof werd hij meteen vijfde, al bleek dat achteraf toch best wel een vergiftigd geschenk. Ook al is Benoot een typische Ronde van Vlaanderen-coureur, hij rendeert het best als hij een kopman als Wout van Aert of nu Matteo Jorgenson bij hem heeft. Omdat hij zeer diep in de finale meespeelt is hij meestal het koninginnenstuk op het schaakbord. Dat bewees hij woensdag nog eens in Dwars door Vlaanderen waar hij nooit anoniem koerst.

Toch is hij voor ons eerder de Marc Sergeant van zijn generatie. De vroegere ceo van Lotto reed acht van de dertien keer in de top tien van een Ronde die toen nog in Meerbeke eindigde. Tiesj Benoot heeft al vier plaatsen binnen de eerste tien.

Matej Mohoric

Een gevaarlijke klant die al de hele winter praat over Pasen en de zondag van Parijs-Roubaix. Dan weet je het wel. Hij beweert al weken te dromen van de Ronde van Vlaanderen. Waarbij hij elke helling, bocht of straat memoriseert. Met een Mohoric in topvorm, heeft zelfs een tweevoudige winnaar van de Ronde van Vlaanderen last. Alleen heeft de Sloveense boerenzoon ergens hetzelfde probleem als MVDP: hij springt soms zo waanzinnig met de krachten om dat de tank op een bepaald moment leger is dan hij denkt.

Hij heeft aan Fred Wright een minder in the picture rijdende rechterhand, maar ter herinnering: in zijn allereerste Ronde van Vlaanderen, gewonnen door Pogacar, liep Wright als achtste binnen en toen waren de ‘Grote Drie’ wel aan de slag. Twee jaar geleden werd de Britse kampioen zevende. Bahrain-Victorious heeft aan die twee een leuk koppel.

Dylan van Baarle

Geruislozer dan geruisloos en dan is hij op zijn gevaarlijkst. De Nederlandse kampioen meldde ziek af voor Gent-Wevelgem maar zette na een training donderdag op Strava dat alles kits is voor Antwerpen. ‘Test, test, check’, gevolgd door een groen vinkje.

Een goede Van Baarle is een kaart dat slechts weinig ploegen kunnen trekken. Twee jaar geleden was hij de man die achter Mathieu van der Poel de sprint van de drie achtervolgers won. Tot grote frustratie van Tadej Pogacar die als een nieuweling sprintte. Van Baarle doet denken aan Niki Terpstra, zijn landgenoot die in een vorige generatie ook alle kasseiklassiekers won. Als zo’n Van Baarle anticipeert, dan moet bij Alpecin-Deceuninck alle alarmbellen afgaan. Stille Dylan won nog niet in Oudenaarde maar eindigde de laatste zeven keer maar liefst zes keer bij de eerste twaalf. Het is een ongelofelijk straffe vrijbuiter.

Julian Alaphilippe

Je kunt je afvragen waarom er een tweede naam van Soudal Quick-Step in de sterren opduikt terwijl Lefeveres ploeg in de voorbije kasseiklassiekers nergens was. Wel, de Fransman ging er bij aanwezigheid van Van Aert, Stuyven en Philipsen misschien naast zijn gevallen, maar met de tweevoudige wereldkampioen weet je het nooit.

Toen hij in 2020 weg was met Mathieu van der Poel en Wout van Aert en op een wedstrijdmotor knalde, verspeelde hij een unieke kans. Wat als? En wat als hij ineens zijn benen terugvindt? Mensen als Matteo Trentin, of Michael Mathews kwamen allemaal in aanmerking voor deze ster.

Alexander Kristoff

Breed lachend en rustig rijdend kwam Alexander Kristoff donderdagmiddag de Koppenberg op. Ook al is hij in juli 37 jaar, de Noorse kopman van Uno-X Mobility was zo blij dat hij na ziekte die hem uit Gent-Wevelgem opnieuw erbij is. Hij start zijn dertiende Ronde van Vlaanderen op rij. Nog straffer is dat hij nooit buiten de eerste achttien eindigde, nooit opgaf en naast een overwinning negen jaar geleden ook twee keer als derde mee op het podium stond in Oudenaarde. Hoe meer favorieten uitvallen, hoe meer de ijzervreter uit Stavanger opschuift in de hiërarchie van zijn lievelingsklassieker.

Oier Lazkano

Een Spanjaard die de Ronde van Vlaanderen wint? Dat zou evenveel nieuws zijn als dat Jorgenson als allereerste Amerikaan ooit wint. Er stond zelfs nog nooit een Spanjaard op het podium, laat staan een Bask. Terwijl Kristoff stilaan in de winter van zijn carrière zit, moet het bij de zeer belezen Lazkano op zijn 24ste eigenlijk nog allemaal beginnen. De kopman van Movistar durft te koersen, of het nu met Wout van Aert in Kuurne-Brussel-Kuurne is of Mathieu van der Poel in de E3 Saxo Classic. Met Ivan Garcia Cortina, Johan Jacobs en Rémi Cavagna is Movistar niet langer het zwakste broertje van de klas. Integendeel. Al wie niet Van der Poel heet, is als guerilla medestander van Lazkano.

Valentin Madouas

Zit in dezelfde categorie van Bettiol, Asgreen, Kristoff… Zot van de Ronde van Vlaanderen. En dat zeker na zijn derde plaats van twee jaar geleden toen Mathieu van der Poel won. We zagen donderdag een Madouas die al op training in ‘the zone’ was want zijn belangrijkste klassieker van het voorjaar komt eraan.

Vorig jaar werd hij ziek en verdween hij geruisloos uit de Ronde. De Franse kampioen zou zo graag op een dag de Ronde van Vlaanderen winnen. Uiteindelijk is het al van Jacky Durand in 1992 geleden dat dit nog eens gebeurde. Toen haalde de vroege vlucht het. Da’s natuurlijk quasi onmogelijk in het wielrennen van vandaag waar data en nog eens data primeren op parcourskennis en buikgevoel.

Nils Politt

Hier kon net zo goed Biniam Girmay hebben gestaan, maar de Eritreeër is nog herstellend van zijn zware val van woensdag. Hij is fit genoeg om te starten, maar de vraag is of hij fit genoeg is om een gooi naar de zege te doen. Vandaar dat we Nils Politt de voorkeur geven.

De Duitser is eerder geschikt voor Parijs-Roubaix, maar wat indien zo’n reus mee schuift in één van de vele tussenstukken van de Ronde? In de editie die Asgreen won, was hij al eens vijfde. Politt was ook niet toevallig zevende in de E3 Saxo Classic. Voor super-superfavoriet Mathieu van der Poel komt het erop aan om op het juiste moment de Ronde van Vlaanderen in handen te pakken en niet meer los te laten. Anders komen de minder explosieve Küngs en Politts meespelen. Vooral de Duitser kan in de prefinale van de Ronde in zijn dooie eentje wegschuiven met een aantal zogenaamde renners van de tweede lijn.