Waarom brengen zoveel politici boeken uit? "Oude gewoonte, maar campagnemateriaal dat meestal bij De Slegte eindigt"
Het is een van de weinige zekerheden in de Belgische politiek: in de aanloop naar de verkiezingen brengen politici van zowat alle partijen nieuwe boeken uit waarin ze hun visie op papier (laten) zetten. Maar waarom getroosten politici zich nog die moeite, in tijden van sociale media? “Het is een oude gewoonte die ze maar moeilijk kunnen laten, als onderdeel van de campagne”, stelt columnist Rik Van Cauwelaert.
N-VA-parlementsleden Theo Francken en Sander Loones stellen vandaag hun nieuw boek voor: ‘De puinhopen van Vivaldi’. Het is één van de vele politieke boeken die in dit verkiezingsjaar gepubliceerd worden. Eerder bracht N-VA-voorzitter Bart De Wever ‘Over woke’ uit en in ‘Zuhal’ kunnen we de biografie van N-VA-minister Demir lezen.
Groen-kopstukken Petra De Sutter, Nadia Naji en Jeremie Vaneeckhout legden dan weer ‘Nu of nooit’ in de boekenwinkels. Bij CD&V publiceerde Vlaams minister Hilde Crevits ‘Tussen eb en vloed’ terwijl haar federale collega Annelies Verlinden in “Eerlijk gezegd” terugblikt op haar vuurdoop in de Wetstraat.
Open VLD-premier Alexander De Croo blikt in ‘Waarom het beste nog moet komen’ zowel terug als vooruit. En vanop de oppositiebanken publiceerden Peter Mertens ‘Muiterij’ en Vlaams Belanger Filip Brusselmans ‘De subsidieslurpers’.
Bij de ramsj
Of Brusselmans en de andere politieke publicisten zoveel zullen verkopen als pakweg Herman Brusselmans is nog maar zeer de vraag, want zelden of nooit halen deze boeken top 10. Terwijl politici met dergelijke boeken mikken op de kiezer, komen ze ook maar zelden bij die kiezer terecht, zegt politiek journalist en columnist Rik Van Cauwelaert in De Ochtend op Radio 1.
Beluister - Rik Van Cauwelaert laat zijn licht schijnen over politieke boeken
Politieke boeken verschijnen volop: "Verliezen aan kracht omdat je kan raden wat erin staat"
“Als ze al bij de kiezers terechtkomen, is het al via De Slegte”, de boekenwinkel die de restanten van de uitgevers opkoopt, de zogenoemde ramsj, schampert Van Cauwelaert. Waarom getroosten politici zich dan nog de moeite om dergelijke boeken uit te brengen? Van Cauwelaert ziet het als een oude, onverbeterlijke gewoonte die politici maar niet kunnen loslaten in verkiezingsjaren.
Voorspelbaar werk
Sommige politici nemen zelf nog de tijd en moeite om in hun pen te kruipen, maar meestal zijn het hun medewerkers en/of geroutineerde ghostwriters die het gros van het schrijfwerk leveren. Omdat ze niet door de politici zelf geschreven zijn én omdat de inhoud altijd heel voorspelbaar is, verliezen dergelijke boeken ook veel aan kracht en betrouwbaarheid, vindt Van Cauwelaert.
In ‘De puinhopen van Vivaldi’ vatten Francken en Loones bijvoorbeeld de kritiek samen die ze de afgelopen jaren al veelvuldige vanop de oppositiebanken hebben geuit. “Dus nieuws staat daar eigenlijk niet in”, aldus Van Cauwelaert, we moeten het dus zien als campagnemateriaal.
Daarnaast kan je je ook afvragen wat het nut van dergelijke boeken nog is in tijden van sociale media, waar politici in rechtstreeks contact staan met de kiezer. Boeken uitbrengen is dus een oude gewoonte, die deel uitmaakt van de campagne.
Echte politieke boeken
Tegelijk ziet Van Cauwelaert in deze verkiezingstijden wél interessante politieke boeken verschijnen, maar die zijn dan meestal niet van de hand van politici. Zo prijst hij de boeken van UGent-professor Nicolas Bouteca (‘Only in Belgium’) en KU Leuven-politicoloog Bart Maddens (‘De kolonisten van de Wetstraat’) aan.
Ook een boek ‘Land zonder koning’ van Jan Velaers en André Alen over de abortuswet heeft Van Cauwelaert graag gelezen. Die laatste boeken zijn volgens Van Cauwelaert échte politieke boeken, die een lezer inzicht geven in de werking van de politiek.