Lotte Kopecky wou eerst niet met concurrentes naar de meet: “Maar de ploeg zei: ‘Je gaat dit toch lekker in de sprint doen?’”

KIJK. Lotte Kopecky: “De kassei krijgt een mooi plaatsje”

“Wat ik dacht toen ik over de meet reed? Dat kan niet! Met Vos en Balsamo naar de finish gaan… Ik dacht eerst om op dat stuk vals plat te versnellen. Maar dan zeiden ze in mijn oortje: ‘Je gaat dit toch lekker in de sprint doen?’ Ik vroeg: ‘In de sprint?’ Ze zeiden: ‘Ja! Vertrouw er maar op.’”

“Het was een enorm gewring en gedoe om in een goede positie aan de sprint te beginnen. Dan kwamen ze van boven en van onder. Ik dacht: gewoon kalm blijven. Ik denk dat Balsamo en Vos misschien net iets minder kalm bleven en te vroeg begonnen met sprinten. Ik denk dat ze net de explosiviteit missen, wat mij ten goede komt om er een lange en slopende sprint van te maken.”

Met Parijs-Roubaix won Kopecky haar droomkoers. “Ik jaag al een tijdje op deze zege. Het is geweldig om te zien hoe blij het team en de mensen rondom mij zijn. Er was zeker wat druk, maar ik denk dat ik wel bewijs dat ik weet waar ik mee bezig ben.”

In de Ronde van Vlaanderen bolde onze landgenote - na een mindere dag - als vijfde over de streep. “In vergelijking met vorige week had ik een frisser gevoel. Dat gaf mij vertrouwen. Ik kon een paar keer doortrekken, maar er alleen van door gaan, lukte niet. De harde wedstrijd speelde in mijn voordeel.”

Kopecky had tijdens de koers last van een loskomend stuur. “Ik prutste zelf wat aan mijn stuur. Ik reed in een diepe put en mijn fiets kabbelde helemaal naar onder. Ik kon het wel fixen, maar op de kasseien zakte het telkens naar onder. Ik wou niet van fiets wisselen, dus ik vroeg om een sleutel om het zelf op te lossen.”

“Ik heb absoluut nog tijd voor een feestje. Wat ik met die kassei zal doen? Zeker niet op zolder zetten, hij krijgt een mooi plaatsje.”