Wat een demonstratie! Mathieu van der Poel rondt solo van 60 (!) kilometer af en wint Parijs-Roubaix voor het tweede jaar op rij
Mathieu van der Poel demonstreerde in de Hel nogmaals hoe onbereikbaar hoog hij aan de top staat. De Nederlander won met een solo van 60(!) km niet alleen zijn tweede kassei op rij, hij is na Rik Van Looy (1962) de tweede regerende wereldkampioen ooit die zowel de Ronde van Vlaanderen als Parijs-Roubaix in acht dagen tijd pakte. Jasper Philipsen won net als vorig jaar vlot de sprint voor de dichtste ereplaats en Mads Pedersen werd derde.
Hoe kwam de zege tot stand?
Net als in de Ronde van Vlaanderen wist zowel de tegenstand als de kijker al lang hoe laat het was. Zonder de geblesseerde Wout van Aert en de alleen voor Luik kiezende Tadej Pogacar had Mathieu van der Poel in Compiègne geen tegenstander van zijn niveau. Alleen moet je het wél altijd doen natuurlijk. Goed voor de derde Nederlandse zege op rij op de Vélodrome André-Pitrieux. Goed voor een derde opeenvolgende monument voor Alpecin-Deceuninck (na Philipsen in Milaan-Sanremo) en op zijn 29ste heeft Adries jongste zoon al zijn zesde(!) monument beet. Daarmee zet hij zijn voet naast bijvoorbeeld Philippe Gilbert.
In de E3 Saxo Classic in Harelbeke koos MVDP voor een vlucht van de Knokteberg naar Harelbeke: of 44 km. In de Ronde van Vlaanderen trok hij van de Koppenberg naar Oudenaarde: opnieuw een even lange solo, maar nu ging hij voor 60 eenzame kilometers. Bij het einde van de zware strook van Mons-en-Pévèle (44 km van het einde) trokken Pedersen, Politt, Küng, Pithie en… Philipsen in de tegenaanval, maar in vergelijking met de Nederlandse wereldkampioen reden ze achteruit. Op 30 km van de finish keken ze al tegen twee volle minuten achterstand aan. Op de piste was zijn voorsprong zo groot dat hij helemaal alleen kon vieren, er was geen renner tijdens die anderhalve ronde te bespeuren.
Hier staat ingevoegde content uit een social media netwerk dat cookies wil schrijven of uitlezen. U heeft hiervoor geen toestemming gegeven.
Van der Poel sloeg met de voorhamer waar en wanneer hij wou. Eerst op de Trouée d’Arenberg, maar daar zaten de omstandigheden niet mee. Dan deed hij het maar op de dalende strook van Orchies. Op 59,7 km versnelde hij vanuit vijfde positie. Langs Pedersen heen. Toen hij twee kilometer verder al twaalf seconden voorsprong had, probeerden Pedersen en Politt elk afzonderlijk iets op poten te zetten, maar telkens reageerde lastpost Gianni Vermeersch gevat. Op strook 12, die van Bersée was de achterstand al 20 seconden, ook al zat Pedersen op kop. Een kleine drie kilometer verder, bij het einde van die strook, had hij zijn voorsprong quasi verdubbeld. Ook al omdat Gianni Vermeersch en Philipsen in het wiel van Pedersen de perfecte stoorzenders speelden. Niet alleen vloog Van der Poel naar de Vélodrome, maar door de passiviteit van de achtervolgers die moedeloos werden van zijn ploegmaten Philipsen en Gianni Vermeersch reed hij in dertien kilometer tijd anderhalve minuut voorsprong bijeen.
© AFP
Achter Van der Poel was er nog een leuk gevecht om de tweede plaats. Jasper Philipsen versnelde op het tweede gedeelte van de Carrefour de l’Arbre en gooide daarmee Stefan Küng overboord. Dus waren ze met Politt, Philipsen en Pedersen nog met drie voor de twee resterende plaatsen op het middenplein van de Vélodrome. Want Pithie was in Templeuve ten val gekomen toen hij te kort een bocht aansneed.
Deze Parijs-Roubaix begon na de veelbesproken chicane die de kopgroep van een 35-tal renners probleemloos nam: Mathieu van der Poel versnelde op 94 km van de streep, in het tweede vlakke gedeelte van het Bos van Wallers: alleen Pedersen, Philipsen en Mick van Dijke konden de sneltrein volgen. Van der Poel gaf de indruk door te trekken, maar hét grote probleem was dat Jasper Philipsen direct daarna lek reed. Zodat de wereldkampioen besloot om hem op te wachten. Dan was het de beurt aan Mads Pedersen om achteraan lek te rijden. Dus gaf Gianni Vermeersch (87 km) er een lel op, ongeveer op het moment dat de ‘Vlam van Ham’ opnieuw kwam aansluiten. Hij kreeg Nils Politt en Stefan Küng mee. Vermeersch zette zich net als in de Ronde van Vlaanderen dan maar op de ‘porte-bagage’ en liet zich meeglijden.
© BELGA
Omdat eerst geen enkele ploeg de controle wou nemen, kwam de rest opnieuw terug en was zowat alles te herdoen. Het trio trok naar strook 17 (die van Hornaing naar Wandignies) met een voorsprong van een kleine veertig seconden in. Het was aan Lidl-Trek (Theuns en Vacek als luitenanten) van Mads Pedersen om de jacht te leiden. De Deen had geen andere keuze dan Theuns en Vacek zo goed als op te souperen. Dan trok de kopman zelf door op strook 15, een viersterrenzone qua moeilijkheidsgraad. De versnelling was zo fors dat Mick van Dijke zijn bocht miste. Ook dit trio kon niet lang vooropblijven. De doorlopende versnellingen (o.a. van Wellens) zorgde ervoor dat ze slechts met zeventien naar de zone van Orchies (secteur 14) begonnen. Toch nog altijd een slordige 65 km van de streep. Maar omdat deze Parijs-Roubaix veel weg had van een accordeon, kwam op de aan Madiot gewijde strook ook nog een tweede groep aansluiten, zodat nog 27 renners kans maakten op de kassei: daaronder de Belgen Jasper Philipsen, Gianni Vermeersch, Cedric Beullens, Liam Slock, Tim Wellens, Jordi Meeus en Dries van Gestel.
De vlucht van de dag vertrok op 255 km van de finish. Met Liam Slock (Lotto-Dstny) zat er één landgenoot bij de zevenkoppige groep. De andere namen waren Kamil Malecki, Marco Haller, Per Strand Hagenes, Rasmus Tiller, Kasper Asgreen en Gieb Syritsa.
© AFP
Het volgende wapenfeit was alweer een immense crash waarbij Elia Viviani (afgevoerd naar het ziekenhuis) het voornaamste slachtoffer was. Ook Jonathan Milan stond er al lang stil en maakte zelfs volop ruzie met een persfotograaf die een foto wou schieten. Terwijl het razend snel vooruit ging, want het eerste uur werden 54,1 km weggereden.
Ex-Belgisch kampioen Dries De Bondt maakte met de Serviër Dusan Rajovic de oversteek naar de koplopers maar dat deden ze dus op hun tempo. Het duurde quasi 73 km vooraleer ze voorin aansloten. De negen werden zo urenlang de prooi voor een voortdurend uitdunnend peloton waarin favorieten als Christophe Laporte (eerste kasseistrook), Nils Politt en Luca Mozzato al lek stonden nog vooraleer de eerste zware strook van Haveluy opdook. Op 100 km van de finish hadden ze nog 2’30” voorsprong, maar daar was al lang de Kazach Syritsa niet meer bij, want ook hij viel met een lekke band voorin weg. Alpecin-Deceuninck nam zoals verwacht het gewicht van de wedstrijd. Van der Poel gaf zijn manschappen de opdracht om op 155 km van het einde te versnellen. Daarmee verraste hij een Mads Pedersen heel even. Op 140 km van de finish werden de vluchters gegrepen, maar omdat het zo razendsnel ging en zoveel pech was, telde de kopgroep nog hooguit 35 man. Daar zat geen Lampaert of Lazkano bij.
Wat deden de Belgen?
Jasper Philipsen was opnieuw dé Belg van de dag. Na winst in Milaan-Sanremo en de Classic Brugge-De Panne werd hij opnieuw vlot tweede. Met ook al een tweede plaats in de Scheldeprijs en Danilith Nokere Koerse rondt de Nieuwsblad-Flandrien 2023 een schitterend voorseizoen af.
En dan was er Gianni Vermeersch die een superbelangrijke pion was in het schaakwerk van Alpecin-Deceuninck. De West-Vlaming was zo goed dat hij zelfs uit de tweede groep wegreed en onderweg nog de voorin gevallen Pithie opraapte. In de sprint versloeg Vermeersch hem moeiteloos met de zesde plaats als inzet.
Met Jordi Meeus kregen we een derde landgenoot in de eerste tien. De Limburger speelde na het Bos van Wallers nog mee, maar toen de schermutselingen begonnen, moest de sprinter van Bora-hansgrohe tevreden zijn met de tweede groep. Met Dries van Gestel (dertiende, ondanks lekke band nog vóór het Bos) en Tim Wellens hadden we vijf langdneoten binnen de eerste vijftien.
Tim Merlier was een van de zware slachtoffers van de eerste crash die zich op een brede weg voordeed op 225 km van de streep. De Wortegem-Petegemnaar reed verder met een pak dat volledig aan flarden was. Ploegleider Tom Steels moest zelfs al rijdend een grote klever aanbrengen zodat zijn achterwerk niet continu zichtbaar was. Op 156 km van de finish stond hij alweer lek langs de kant van de weg.
© BELGA
Laurenz Rex, vorig jaar negende, werd er al een eerste keer gehavend, maar op 144 km van de streep lag de beer van Intermarché-Wanty nog maar eens tegen de grond. Einde Parijs-Roubaix.
Debutant Timo Kielich week dan te ver uit in een bocht naar rechts en schuurde even de muur van een huis, maar bij het afspringen van de borduur van het voetpad stond hij vooraan lek. Dat was net voor de zware strook van Haveluy.
Cedric Beullens viel letterlijk weg in een bocht aan Le Bureau, na het eerste gedeelte van de strook van Orchies.
Dan was er ook Soudal Quick-Step die dus na Wallers-Arenberg gewoon niemand meer in de kopgroep had van 27 had. Bert Van Lerberghe was als 42ste(!) de eerste van de ploeg... We kunnen ons niet meteen herinneren wanneer dat ceo Patrick Lefevere in ‘zijn’ koers is overkomen.
Alec Segaert finishte in zijn eerste Parijs-Roubaix als 66ste. Maar hij had zijn deel van de pech. Hij reed al op 116 km van het einde, nog ver vooraleer het Bos van Wallers zich aandiende, een eerste keer lek. Hij wou zo graag Tijl De Decker eren, zijn vorig jaar verongelukte ploegmaat en winnaar bij de U23. De Lendeledenaar was toch een tikje ontgoocheld dat hij nooit in een positie lag om te tonen wat hij in zijn mars heeft.
Verder nog iets dat u moet weten?
Dylan van Baarle haalde niet eens de start in Compiègne. Pas in de autocar in de startstad zelf hakte de leiding de knoop door: de Nederlandse kampioen en ex-winnaar was opnieuw niet voldoende fit. Na Matteo Jorgenson die eerder op de week ziek werd dus opnieuw een stevige klap voor de Nederlandse Worldtourploeg die van de ene ellende in de andere sukkelt.
Joshua Tarling zal zijn debuut in de Hel nooit meer vergeten. De Europse wereldkampioen tijdrijden werd uit koers gehaald omdat hij net iets te lang en te opvallend aan de ploegauto hing. Een zogenaamde ‘bidon collé’.
Zaterdag was Lotte Kopecky al de beste in Parijs-Roubaix Femmes en zo mochten beide wereldkampioenen op het hoogste schavotje op de wielerbaan. Voor het eerst sinds 2016, destijds in de Ronde van Vlaanderen met Peter Sagan en Elisabeth Armitstead (nu Deignan), wist zowel de wereldkampioen bij de mannen als de vrouwen dezelfde klassieker te winnen.
Uitslag:
Top 5
2. Jasper Philipsen (BEL)
3. Mads Pedersen (DEN)
4. Nils Politt (DUI)
5. Stefan Küng (ZW)
Mathieu van der Poel!
„"Van der Poel blijft elke bocht de laaste centimeter uitdraaien. Je zou denken: hij heeft drie minuten voorsprong, nu bouwt hij wat extra marge in, maar hij doet dat met zoveel controle. Al denk ik dat de hartslag van de Roodhoofts in de volgwagen soms wel eens omhoog schiet" “Analist Jonas Heyerick in Café Koers
Versnelling Philipsen
Secteur 5
Secteur 6
„"Als Jasper Philipsen niet lek rijdt, wordt hij tweede. Hij heeft wel een aantal keer moeten springen, maar Vermeersch heeft dat toch het vaakst gedaan. En nu moet hij maar volgen"“Analist Jonas Heyerick in Café Koers
plusartikels. Je moet nog even inloggen. Zo herkennen we je als abonnee.
