De koning van het voorjaar: wereldkampioen Van der Poel imponeert met monstersolo van 60 km en wint Parijs-Roubaix

Alle ogen waren op één man gericht bij de start in Compiègne: Mathieu van der Poel. Winst in de Ronde zette zijn favorietenrol nog wat meer kracht bij, alsof dat nog nodig was. Zijn grootste uitdager kwam misschien wel uit het eigen kamp: Jasper Philipsen. Afspraken hadden de twee tenoren niet gemaakt, dat zou zichzelf wel uitwijzen.

In een razendsnelle, maar ook nerveuze, openingsfase van deze Helleklassieker kreeg een zevental na wat aandringen toch wat ruimte. Kasper Asgreen, Rasmus Tiller en landgenoot Liam Slock waren de interessantste profielen. Veel voorsprong kregen ze niet, maar zo vermeden ze wel de grote valpartij in het peloton. Bekende namen als Tim Merlier, Laurenz Rex, Alberto Bettiol, Nils Politt en Jonathan Milan maakten allemaal op een onaangename manier kennis met het Franse asfalt. Elia Viviani moest zelfs opgeven.

Gedreven door de rugwind pakte Alpecin-Deceuninck de wedstrijd volledig in handen. De knechten van de wereldkampioen gingen stevig op het gaspedaal staan bij het oprijden van de eerste kasseistrook en bleven dat een hele tijd doen. Het resultaat? Een grote breuk waarbij een elitegroepje van ongeveer 30 renners het hazenpad koos. De voorsprong werd kasseistrook na kasseistrook groter. Het was toen al duidelijk dat de groep met onder andere Van der Poel, Philipsen, Wellens, Pedersen, Politt en Pidcock.

En dan was het wachten op de veelbesproken chicane voor het Bos van Wallers. De sprint werd vroeg ingezet, maar uiteindelijk was het slechts een storm in een glas. In het bos was er wel vuurwerk te bespeuren. Mathieu van der Poel himself schudde stevig aan de boom. Philipsen, Pedersen en Mick Van Dijke waren de enige die konden volgen.

In de fase na het Bos regende het lekke banden. Wellens, Philipsen, Meeus en Pedersen ontsnapten niet aan de materiaalpech. Vermeersch, Küng en Politt probeerden de andere favorieten te verrassen, maar dat liet Lidl-Trek niet toe. Een nieuwe hergroepering was een feit.

En dan kwam hét moment van de wedstrijd. Het moment dat iedereen ziet aankomen, maar waar nooit iemand een antwoord op heeft. Mathieu van der Poel had één superversnelling nodig om de rest los te schudden en zich op te maken voor een solo van bijna 60 km. Hij kon rekenen op een sublieme ploeg, die de achtervolging helemaal lamlegde.

Pedersen, Politt, Küng en Pithie probeerden nog wel, maar telkens was daar een waakhond van Alpecin-Deceuninck bij. De wereldkampioen bleef springen van kassei naar kassei. Een genot voor het oog. Ook een poging tot sabotage - een toeschouwer leek wel heel bewust een petje te gooien richting zijn versnellingsapparaat - hield hem niet tegen.

Na zijn machtige solo in de Ronde schudde Van der Poel hier nog iets straffer uit zijn benen. 60 km lang breidde hij zijn voorsprong gestaag uit. Hij reed de rest op een hoopje, zoals alleen grote renners dat doen. 3 minuten. Het tijdsverschil gaf een goede indruk van de waardeverhoudingen. ‘VDP’ stak er met kop en schouders boven uit. Een nieuwe kassei voor op zijn kast.

KIJK. Van der Poel moedigt zijn ploeggenoot Philipsen aan voor de sprint om de tweede plaats

Jasper Philipsen sprintte onder aanmoediging van zijn winnende ploeggenoot net als vorig jaar naar de tweede plaats. Mads Pedersen - die alles gaf onderweg - werd derde. Alpecin-Deceuninck behield 260 km lang de controle over deze koers. Een sublieme prestatie van de Belgische ploeg in de snelste editie van de ‘Hel van het Noorden’ ooit.

Politt, Küng, Vermeersch, Pithie, Van Dijke, Meeus en Waerenskjold vervolledigden de top 10.

KIJK. De vreugde is groot bij het Alpecin-Deceuninck-blok