Veel geblaat, maar weinig wol: geen file aan chicane bij Bos van Wallers dankzij uitgedund peloton
Er is deze week veel inkt gevloeid over de passage van het Bos van Wallers en de chicane aan de toegangspoort. De flessenhals was echter niet zo nijpend als gevreesd aangezien het peloton door alle schermutselingen al aan flarden gereden was. De eerste groep van zo'n 30 à 40 renners kon de chicane dan ook zonder al te veel trammelant achter zich laten.
Het Bos van Wallers was nog meer dan andere jaren de meest besproken kasseistrook in de dagen voor Parijs-Roubaix.
Om het peloton niet met een rotvaart over de archislechte stenen te laten dokkeren, werd op vraag van de renners een chicane geïnstalleerd vlak voor de entree van de Trouée d'Arenberg.
Er werd gevreesd voor chaos en veldrittoestanden met renners die te voet zouden staan, maar de renners en de organisatie werden geholpen door de wedstrijdsituatie.
Door de waanzinnige snelheid, de traditionele valpartijen en pechmomentjes en de beukende wind was het eerste peloton slechts 30 à 40 renners rijk.
"Gelukkig vliegen we hier niet met een volledig peloton naartoe", reageerden onze commentatoren opgelucht. "Vandaag was ze niet belangrijk."
Er werd wel een stevige streep getrokken richting de haarspeldbocht, maar alles verliep rimpelloos.
Mads Pedersen begon uiteindelijk vanuit poleposition aan het Bos van Wallers, Mathieu van der Poel zat in 4e positie.
De wereldkampioen nam snel over en zou met Pedersen, Jasper Philipsen en Mick van Dijke op 92 km van de finish comfortabel in de spits van de koers peddelen.
Ploegmaat Philipsen had kort daarna een lekke band.
