In december nam hij met zijn laatste seminarie over het Midden-Oosten officieel afscheid als professor aan de Universiteit Antwerpen. Maar ook met zijn 87 lentes is Ludo Abicht nog steeds niet van plan om de vrijgekomen tijd te wijden aan welverdiende rust. Abicht, die bij het brede publiek vooral bekend is om zijn kennis van en stellige houding in het Israëlisch-Palestijnse conflict, blijft nog enkele maanden studenten begeleiden en wil zich ook nog bezighouden met schrijven.

Ook neemt hij opnieuw een politiek engagement op. Maar verwacht niet dat de professor op rust nu plots de markten zal afschuimen en vurig de partijstandpunten zal verdedigen in debatten. Als Abicht, dissidente denker die hij is, er zich al volledig achter kan scharen.

LEES OOK. De laatste les van professor emeritus Ludo Abicht (87): “Wie God zoekt, moet naar Berlijn. Daar heb je nog cafés waar Joden en Palestijnen samenkomen”

Hoe is Voor U bij u uitgekomen?

Ludo Abicht: “Wel, mensen bij Vlinks (een Vlaams-progressieve drukkingsgroep die Abicht in 2015 mee boven het doopvont hield, red.) wilden de beweging meer onder de aandacht krijgen door zich met de partij Vista aan te sluiten bij Voor U, en vroegen me een paar dagen geleden of ik niet een plek op de lijst wilde innemen. Eigenlijk heb ik momenteel wel wat andere dingen aan mijn hoofd, zoals thesissen van studenten begeleiden in mijn laatste semester aan de UAntwerpen. Zie het eerder als een soort steunbetuiging aan de mensen van Vlinks. Ik moet eigenlijk nog eens goed bekijken wat het partijprogramma precies inhoudt.”

LEES OOK. Nieuwe politieke partij Vista in Antwerpen geeft startschot: “Met een positief, Vlaams en sociaal verhaal naar de kiezer”

U bent in het verleden al opgekomen voor Agalev (de voorloper van Groen) en Rood! (bij de gemeenteraadsverkiezingen in Antwerpen). Was het niet logischer geweest dat u bij een van die klassieke linkse partijen was uitgekomen?

“Ik ben geen politicus, dat moet ik even verduidelijken. Op een bepaald moment is de KP (de voormalige communistische partij, red.) opgeheven als electorale partij en toen vroegen ze bij Agalev of ik met enkele KP’ers op hun lijst wilde staan. Later kwam Rood! op in Antwerpen. Dat leek een veelbelovend links-democratisch en socialistisch project onder leiding van Erik De Bruyn, maar het draaide uit op een electorale mislukking.”

“Mensen vragen me soms: waarom dan niet de PVDA? Meerdere redenen: die partij is uitgesproken Belgicistisch, is te nostalgisch marxistisch en is op een aantal punten gewoon niet zuiver op de graat. Zo ontkennen ze de vervolging van de Oeigoeren in China en distantiëren ze zich niet openlijk van het regime in Noord-Korea, dat in mijn ogen fascistisch is. Dat allemaal maakt dat ik nooit -over mijn lijk- op een PVDA-lijst kan staan. Ook bij de andere linkse partijen als Groen en Vooruit, heb ik wel een aantal bezwaren. Helaas bestaat er bij ons geen partij als Die Linke in Duitsland of de Schotse Nationale Partij.”

“Een vraag voor mezelf: waarom dan wel op deze lijst? Om de lijst te vullen. Is het een partij waar ik achter kan staan? Ik denk het. Is het een partij die het verschil kan maken? Niet echt. En word ik ervoor betaald: Nee!” (lacht)

“Een vraag voor mezelf: waarom dan wel op deze lijst? Om de lijst te vullen. Is het een partij waar ik achter kan staan? Ik denk het. Is het een partij die het verschil kan maken? Niet echt. En word ik er voor betaald: Nee!”

Er moet toch een reden zijn waarom u uw naam aan Voor U wil verbinden? Is dat het onafhankelijk vrijheidsdenken waar de partij voor staat en de dissidente stempel die op de beweging van Els Ampe kleeft?

“Ja, op dit ogenblik wel. Misschien voor de duidelijkheid: het is niet dat ik tégen Agalev (Groen, red.) ben, maar als je je steun geeft aan een project moet je er toch een beetje in geloven.”

In het 12-puntenprogramma van Voor U staan toch ook een aantal standpunten waar ik u niet meteen mee zou associëren. Zo staat de beweging voor een afgeslankte overheid, belastingverlagingen, een kleinere rol voor Europa, een daadkrachtig asielbeleid en minder verregaande klimaat- en milieumaatregelen. Gaat het voor u dan vooral om die algemene vrijheidsgedachte?

“Dat is een goede samenvatting. Kijk, ik heb niet meegeschreven aan het programma. Daar heb ik me buiten gehouden. Nogmaals: ik doe het vooral als een vorm van steun aan mensen die me vroegen om de lijst mee op te vullen.”

“Ik zal mijn positie anders samenvatten. Mensen vragen me soms of ik voor de Palestijnen of voor de Joden ben. Mijn antwoord is altijd: ‘Ja’. Het is niet omdat ik de razzia van Hamas op 7 oktober op het zuiden van Israël volledig afkeur dat ik ineens tegen de Palestijnen ben. En dat geldt ook voor het beleid van de Israëlische regering en mijn houding tegenover de Israëlieten. Mensen hebben graag dat je je 100 procent achter het ene of het andere kamp schaart. Maar goed, het zou kunnen dat de partij op een gegeven moment bepaalde standpunten inneemt die me doen beslissen om niet meer mee te doen. Dan stap ik er gewoon uit, punt.”

LEES OOK. De kloof wordt dieper, óók tussen deze vrienden: André Gantman (Joods) versus Ludo Abicht (pro-Palestijns) over oorlog in Israël

We gaan u dus niet actief campagne zien voeren en u gaat er allicht ook niet vanuit dat u verkozen zal geraken?

“Bespaar me dat. (lacht) Nee, ik neem aan dat dat laatste niet zal gebeuren. Kijk, ik word in juni 88 jaar. Tot in december vorig jaar heb ik les gegeven aan de universiteit. Liever spendeer ik de tijd die mij nog rest aan wat schrijven en lezen dan aan deelnemen aan debatten.”