HERLEES. “Ik heb het eens kunnen zeggen. Nu kruip ik weer in mijn schulp”: dit was het eerste interview van Bart De Pauw

"Ik heb mijn hand uitgereikt naar de dames. Ik moet zien of zij daar nog behoefte aan hebben of nood aan hebben, of het nog nodig is. De getuigenis die mij het meest getroffen heeft, is de dame waar ik 'Loft' mee heb gedaan. Zij heeft me verteld hoe moeilijk ik het haar gemaakt heb. Toen ik dat hoorde, kromp mijn maag ineen. Zij zei: 'het is nooit te laat om excuses aan te bieden'. De rest zei ‘hij doet het enkel voor de rechter, hij meent het niet’."

"Ik zou wel nog wat dingen willen opschrijven. Ik wil wat dingen doen in de luwte, achter de schermen werken of mensen helpen die achter de schermen willen werken. Ik denk dat het schip van tv-maker wel vertrokken is. Wie wil mij nog? Ik ben een beetje geschrokken van onze sector. Ik voel mij er niet meer comfortabel bij. Ik zou liever werken aan dingen waar ik mij comfortabel voel dan op tv te komen en toch weer shit over mij heen te krijgen."

"Wat geweldig is, is dat ons gezin heel hecht is nu. Ik heb fantastische kinderen. Ik heb een fantastische vrouw. Dat was voor mij het belangrijkste. Ik heb nog een aantal dingen achter de schermen kunnen doen. Dat was heel fijn."

"Je bent alles kwijt. Je bent de ambacht kwijt die je zo graag deed. Ik herken mij niet in die docu, het beeld dat daar van mij gemaakt wordt. Ik ging graag eens gaan quizzen, maar ik ben bang dat mensen mij gaan aanspreken. Ik durf niet meer naar grote zalen. Ik steek mij weg."

"Ik ben mijn straf aan het uitzitten. Ik heb geen feiten meer gepleegd. Ik heb geen fouten meer gemaakt. Ik wil er iets mee doen, van iets negatief iets positiefs maken. Ik wil het niet meer oprakelen, en ik wil mijn excuses aanbieden aan de dames als ze daar behoefte aan hebben. Ik ben daar echt klaar voor."

"Ik heb veel Netflix gekeken. Ik heb proberen schrijven, over wat dat allemaal doet met mij... Ik kwam niet meer buiten. Ik durfde niet. Ik liep op straat en een aantal fietsers kwamen voorbij en riepen ‘hé pervert’. Dan ga je naar binnen en kom je niet meer buiten." Hij vervolgt: "Ik kreeg wel steun van een paar Facebookgroepen en dat deed deugd. Ik zou die willen bedanken, maar je weet dat journalisten elke beweging nagaan."

"We hebben het geweer van schouder veranderd. Mijn vrouw doet nu andere dingen met een aantal mensen. Ik heb intussen nog wat geprobeerd achter de schermen te werken. Ik heb een film gemaakt en een serie geschreven, maar niemand wil er iets mee doen. Overal gaan de deuren dicht. Door de documentaire zijn nu ook weer wat gesprekken afgesprongen naar de toekomst toe."

"Ik zou niks liever willen dan tegen die dames zeggen 'ik heb spijt van wat ik jullie heb aangedaan. Ik wou dat ik het kan terugdraaien. Ik wou dat ik het gezien had.'"

"Het heeft drie maanden geduurd voor ik wist wie mij van wat beschuldigde. Wat heel frappant is: de oprechtheid van de overkant wordt nooit in twijfel getrokken. Ik ben de dader, alles wat ik zeg is manipulatief. Wij lazen na het proces ‘de krokodillentranen van De Pauw’ en de ‘oprechte emoties van de dames’. Daarom hebben we ook veel gezwegen, we hadden zoiets van ‘het heeft geen zin, laat het voorbij gaan’."

"Ik zit nu weer thuis, maar vorige week was ik in een restaurant. De deur gaat open en de gesprekken vallen stil. Dan moet je weer door die muur van schaamte. Ik heb die schaamte gepakt, ook al vond ik ze niet eerlijk en zeer eenzijdig. Ik ben niet in beroep gegaan. Maar nu is het weer op Canvas geweest voor heel veel mensen."

"Ik ben uit mijn kudde, uit de tv-wereld, gezet. Ik heb wel nog enkele vrienden, maar zeer weinig mensen hebben mij gebeld en gevraagd hoe het met mij gaat. Iemand zei ‘ik ga u niet laten vallen, ik kom je dan bezoeken in de gevangenis’."

"Mijn kinderen hebben het heel heftig beleefd. Zij moesten allemaal dingen lezen over  hun vader waar ze niets van wisten. Dat hij hun moeder had bedrogen. Zij zijn heel kwaad geweest en hebben ook bagger over zich heen gekregen. Er hebben mensen naar mijn dochter gestuurd: 'Ik hoop dat je later een pervert tegenkomt zoals je vader". Hij vervolgt: "Het is heel heftig geweest, maar we zijn nu weer een heel hecht als gezin."

"Ik wil niet het slachtoffer uithangen, want ze gaan me dat verwijten. Maar ik wil zeggen dat ik ontzettend veel spijt heb, naar de dames toe en wat mijn gezin heeft moeten ondergaan. Het is een hele zware tol geweest. Maar we zijn nu heel hecht als gezin, daarom is het des te pijnlijker dat dit weer opgerakeld wordt."

"Zij heeft een zware tol betaald om bij mij te blijven, nog steeds", klinkt het verder nog bij De Pauw. "Ik heb mijn kletsen gehad, we hebben gesprekken gehad thuis Ik wou alles, ik zag een vlinder en wilde die altijd achterna." Vervolgens zegt de tv-maker dat het niet altijd eenrichtingsverkeer was. " Maar wie ben ik om speciale band te gaan creëren met andere vrouwen terwijl mijn vrouw thuis zat. Dat is fout hé."

De tv-maker wil wegblijven van het proces en ontwijkt de vraag over de feitelijke onjuistheden in de docu. "Het proces is voorbij", klinkt het onder meer. "Ik wil verder met mijn leven. En ik wil ook dat de dames verder kunnen met hun leven."

De Pauw benadrukt keer op keer dat de rechtszaak behandeld is door drie vrouwelijke rechters. "Zij hebben alles nauwkeurig onderzocht. Dat vonnis is heel streng voor mij, maar ze hebben een punt als ze zeggen dat ik onrust heb gebracht bij een aantal dames. Ik erken dat, ik heb daar spijt en schaamte van." Hij vervolgt: "Ik heb daar heel mijn gezin en mijn vrouw in meegesleurd. Ik heb er mijn bedrijf en die dames in meegesleurd."

“Toen wij in november te horen gekregen hebben dat VRT de docu ging uitzenden, hebben wij in een brief gevraagd: ‘moet dit nog eens gebeuren?' Wij willen verder met ons leven. Ik heb mijn straf gehad. Ik zit ze uit. Ik heb hen ook verteld dat wij met iets bezig waren. Iets wat het maatschappelijk gesprek op gang brengt. Ik dan daar als pleger van grensoverschrijdend gedrag misschien een bijdrage aan te kunnen leveren.”

"Was niet mijn bedoeling om een comeback te plannen. Ik wou laten weten dat ik geleerd had uit mijn fouten. Ik wou iets nieuw en verbindend."

“Het proces was moeilijk, maar die docu heeft er voor mij wel heel hard ingehakt. Er is een proces geweest. Dat onderzoek heeft drie jaar geduurd, er zijn meer dan 100 mensen ondervraagd. Ze hebben vijf weken lang mijn telefoon afgetapt. We zijn niet in beroep gegaan, maar de dames zijn wel via de documentaire in beroep gegaan. De documentaire is één kant van het verhaal.