Zoals na de geboorte van een baby, laat ik geen kans voorbijgaan om even naar de nieuwkomer te gaan kijken, hem te bewonderen. Hoe kostbaar.

De meeste boeken in m’n kast zien er bijna nieuw uit. Uitzondering is de dichtbundel ‘Walking with the Wind’ van de Iraanse cineast en dichter Abbas Kiarostami.

Het boek ligt altijd binnen handbereik, de band begint af te breken en pagina’s zitten los. De gedichten ken ik bijna vanbuiten. Ik zocht op het internet naar ander werk van Kiarostami.

Een wortelschimmel werd onze oude esdoorn fataal. Zeven jaar hebben we van hem genoten, maar dan verloor hij plots zijn bladeren, en na enkele maanden was hij niet meer.

Ik bleef mezelf verwijten dat ik de eerste tekenen van zijn ziekte niet had herkend – misschien had ik hem toen nog kunnen redden.

Nadat het dode, houten lichaam van de boom was weggehaald, vulde ik de kuil niet op. Misschien dacht ik dat de gewortelde herinnering alleen zo overeind kon blijven.

Van begraafplaatsen voor overleden bomen heb ik nog nooit gehoord. Nochtans kunnen wij evengoed om hun verlies treuren, zoals wanneer een dierbare vriend ons ontvallen is.

Nu zou ik mij willen neerleggen

Zoals een dode boom of een steen

Ryokan (1758-1831), ‘The Zen Poems

of Ryokan’, Nobuyuki Yuasa (Nr. 369)

Voor een Nederlandse vertaling van Kiarostami, kwam ik op de website van Uitgeverij Quist terecht, specialist in boeken over management en consulting. Toch zat ik op het juiste adres, want Quist publiceert ook een twintigtal bundels met moderne Perzische poëzie. Behalve de naam van Kiarostami, was geen enkele van de auteurs me bekend. De dichtbundels waren spotgoedkoop.

Een rouwproces heeft tijd nodig, maar er komt ook een einde aan.

Mijn vrouw en ik bespraken de aankoop van een nieuwe boom. De herinnering aan de oude esdoorn had geen gapend gat in de grond nodig om geworteld te blijven. Een waardige opvolger zou die rol ook kunnen voortzetten.

Postbode Sonja belde aan met een pakketje van Uitgeverij Quist.

Ik schrok er even van dat de dichtbundels zo klein waren – dat verklaarde de nederige prijs. Voordeel is dat de boekjes in een hemdzakje passen en overal mee naartoe kunnen.

Toen ik erin begon te lezen, belandde ik in een nieuwe wereld met verrassende en aangrijpende beelden. Tegenover elke pagina met sierlijk Perzisch schrift, stond de Nederlandse vertaling als een spiegelbeeld afgedrukt. Hoe kostbaar.

Wanneer ik door het raam naar m’n tuin kijk, lijkt het alsof een levend tapijt van groen voor me uitgerold ligt, met bomen en struiken die in blad komen, bloesems krijgen en verliezen, sterven, plaats maken voor nieuwkomers.

In het patroon van het tapijt zit ook een vogel op zijn nest verweven, en een hond die een kat achterna zit, en een man die leest op een stoel in het gras. De tuin is een wereld op zich.

De aarde, onze wereld, is ook zo’n tapijt, met kleuren en patronen die wij niet kunnen zien omdat we er met onze neus opzitten.

In mijn verbeelding zie ik hoe bewoners van andere werelden verrekijker en telescoop bovenhalen wanneer ze ons vliegend tapijt door het heelal zien voorbijvliegen, en hoe ze hun bewondering uiten: “Hoe kostbaar!”

Dankzij de boekjes ontdekte ik kleuren op het palet van de dichter die we niet kennen als ‘groen’, ‘blauw’ of ‘rood’, maar die de namen van Perzische dichters dragen: ‘Farrokhzad’, ‘Ebtehâdj’, ‘Bigonah’, ‘Naderpur’, ‘Ahmad Shâmlu’... De kleuren van het vliegend tapijt uit Duizend-en-één-nacht.

Ik ben de lente, jij de aarde;

ik ben de aarde, jij de boom;

ik ben de boom, jij de lente.

Ahmad Shâmlu (1925-2000), (vert.

Asghar Seyed-Gohrab), uit: ‘Aïda in

de spiegel en andere gedichten’ (2006)

Deze lente heb ik een nieuwe boom geplant, een beetje verder dan de plaats waar de oude esdoorn stond.

Ik laat geen kans voorbijgaan om even naar de nieuwkomer te gaan kijken, hem te bewonderen. Hoe kostbaar.

Good luck en tot ziens.

Uw trouwe dienaar, FB

Aflevering nr. 1394