Ex-wielrenner Jelle Wallays kwalificeert zich bij eerste (halve) Ironman meteen voor WK: “Sommige wielerploegen vonden mij te oud”

Hij wilde “zijn eerste wedstrijden rustig aanpakken”, maar bij zijn allereerste Ironman 70.3 – een halve triatlon – in Valencia mocht Jelle Wallays meteen het podium op. Bij zijn leeftijdscategorie, de 35- tot 39-jarigen, eindigde de West-Vlaming knap derde. In totaal werd hij bij de niet-profs veertiende op meer dan 1.800 deelnemers. En met zijn tijd van 4h15’03” deed hij zelfs beter dan enkele profs.

“Als ik alles analyseer, heb ik er het beste uitgehaald”, zegt Wallays vanuit Valencia. “Mijn voorbereiding was nochtans niet ideaal, maar als je ziet wie hier wint, de vicewereldkampioen, dan kan ik niet klagen om met hem op het podium staan. Mijn coach Frederik Van Lierde was heel tevreden. ‘Voor een eerste Ironman is dit echt wel top’, zei hij.”

Hectisch zwemmen

Na het zwemmen was Wallays nochtans pas 78ste. “Zwemmen in open water was voor mij volledig nieuw. Ik zwem wel redelijk, maar zonder ervaring in een wedstrijd is dat echt moeilijk. Met drieduizend man in het water, iedereen zwom tegen elkaar… Je ziet helemaal niets, dus je zwemt eigenlijk in een donker gat. We moesten ook zeven bochten nemen, dus je moet ook nog oriënteren. Allemaal dingen die ik nog nooit gedaan had.”

Maar op de fiets klom hij – letterlijk, want er zaten ook zo’n 800 hoogtemeters in het parcours – op naar de derde plaats. “Dat was wel goed voor de moraal”, zegt de ex-wielrenner, die met meer spierpijn kampt dan na een zware klassieker in de koers. “Het gevoel meteen na de Ironman kan je vergelijken met een zware klassieker, maar nu, een dag later, zijn mijn spieren in mijn bovenbenen wel veel stijver. Ik weet niet hoe dat voelt bij de profs die het gewend zijn, maar ik heb natuurlijk wel zware bovenbenen om te lopen.”

In november 2023 moest Wallays de koers noodgedwongen vaarwel zeggen omdat hij geen ploeg meer vond die hem een contract wilde geven. “Er was geen enkele ploeg die concrete interesse toonde”, zegt hij nu over het bittere einde van zijn 13-jarige profcarrière, waarin hij met Dwars Door Vlaanderen (2015) en een ritzege in de Vuelta (2018) toch een paar mooie successen behaalde. “‘We gaan zien of er nog plaatsjes zijn’, kreeg ik van sommige ploegen te horen. Andere ploegen zeiden vlakaf dat ze mij te oud vonden.”

Combinatie met vier jobs

“Natuurlijk ben ik niet met de volle goesting gestopt. Ik wilde heel graag blijven sporten, al is de combinatie met werken niet simpel. Ik ben personal coach, spinning instructeur, help een klein beetje met de B&B van mijn vriendin, heb mijn eigen koffie en was tijdens het voorjaar ook regulator bij Flanders Classics. Een viertal jobs die ik combineer, om een beetje te kijken wat ik het liefste doe.”

En ondertussen moet Wallays dus ook nog tijd vinden om te trainen. “Vandaar dat ik zei dat mijn voorbereiding niet ideaal was. En je moet ook rondkomen, want er valt bij de niet-profs geen prijzengeld te winnen. Voorlopig is het dus gewoon voor de eer. Gelukkig heb ik wel al wat sponsors, waardoor mijn materiaal en inschrijving betaald worden.”

Dat hij zich zondag meteen kwalificeerde voor het WK, op 14 december in Nieuw-Zeeland, is alvast een mooie eer. “Het plan was om sowieso vijf wedstrijden te doen, maar nu gaan we toch al eens mijn schema moeten herbekijken. Ook Frederik had niet verwacht dat ik me meteen zou kwalificeren voor het WK.”

Anderzijds brengt de reis naar Nieuw-Zeeland een grote kost mee. “Als je je kwalificeert voor het WK, moet je op de dag zelf nog beslissen of je gaat meedoen. Je krijgt de kans om vier tickets te nemen en moet ook meteen betalen. Dat heb ik gisteren ook direct gedaan, maar ik hoop ook voor die uitdaging nog wat budget te vinden.” De volgende wedstrijd van Wallays komt er volgende maand al aan, op 18 mei op Lanzarote. “En in juni ga ik naar Nice voor mijn eerste volledige Ironman.” Mooie vooruitzichten.