Interessant : blijkbaar werd er afgesproken dat elk Limburgs gezin 40 euro moet afstaan om een fietstempel te bouwen. Hoezo? Het ding wordt door belastingen betaald: belastingen, die betalen wij. Het geld valt niet uit de lucht. Is het wel verantwoord hiervoor belastingen te gebruiken van gewone werkmensen en gepensioneerden waarvan de koopkracht al 15 jaar niet meer stijgt?

Een gewone mens vraagt zich af: wie wil die wielerpiste eigenlijk? En wie vindt dat zo’n geweldige opportuniteit voor de regio? Want als dat zo zou zijn, waarom is er dan geen Marc Coucke die wil investeren? Die houdt toch ook van fietsen en investeert in vrijetijdsbesteding tot in Wallonië, een regio die door sommigen onder ons als minder aantrekkelijk wordt beschouwd.

Bovendien, eenmaal het ding er staat, zullen er allicht jaarlijkse kosten zijn die groter zijn dan de inkomsten, zoals dat bijvoorbeeld met het Sportpaleis in Antwerpen en de Ethias Arena in Hasselt was. Het zijn de inwoners die via belastingen de verliezen betalen die steden maken. Beide tempels werden overgedragen aan een privéonderneming, die erin slaagt geen verlies te maken, onder meer dankzij de gunstige overdrachtsvoorwaarden.

Tot midden vorige eeuw moesten de mensen zo hard werken dat er nauwelijks tijd was voor sport en cultuur. Het waren – begrijpelijk – niet de grootste zorgen van de mensen. Dankzij de toegenomen productiviteit en welvaart werden sindsdien veel scholen, cultuurcentra, sporthallen en zwembaden gebouwd. Lichamelijke opvoeding werd een verplicht vak op school waardoor onze overheid de nadruk legde op het belang van gezondheid, sport en culturele emancipatie. Dat was een goede zaak.

Onze overheid is op dat vlak zo goed in haar opzet geslaagd, dat iemand die zichzelf niet goed verzorgt niet meer normaal is, maar een uitzondering. De mensen willen nu uit zichzelf sporten: het is niet langer iets waarvan men verwacht dat het door de overheid (dus alle belastingbetalers samen) wordt betaald. Lichamelijk opvoeding, vroeger een verplicht vak, heet nu ‘fitness’, en mensen staan in de rij om dit vrijwillig te doen en er voor te betalen.

Voor andere sporten is het ook vaak zo. Dat vertaalt zich bijvoorbeeld in het geld dat we uitgeven aan sportkleding en fietstoerisme. Zowel in de recreatie- als in de profsport vloeit het geld dat burgers vrijwillig besteden rijkelijk. Profvoetballers en -renners verdienen veel dankzij sponsors omdat ook die sponsors, dank zij de publiciteit errond, eraan verdienen.

Is het dan niet voorbijgestreefd om ons allemaal te verplichten om een overdekte wielerpiste via belastinggeld te laten betalen? De wielerpiste van Zolder kost 21 miljoen euro. De kost van de wielerploeg Lotto-Soudal is – elk jaar – 14 miljoen euro. In anderhalf jaar dus evenveel als de kost van geplande overdekte wielerpiste.

Beste vertegenwoordigers van het volk, stop dus met ons geld te gebruiken voor dingen die de vrije markt beter, goedkoper en rechtvaardiger kan.