Binnenkijken in het huis van Serax-ontwerpster Marie Michielsen
Marie Michielssen ontwerpt voor het bekende interieurbedrijf Serax. Haar thuis is een mix van design en kunst die maar aan één voorwaarde moet voldoen: zowel zij als haar man Axel moeten ervoor vallen.
Ze vertelt dat ze het indertijd moeilijk had met de ‘nieuwbouw’. “Zo’n zielloos bouwsel, ik kreeg er de sfeer niet in, zocht naar warmte, gezelligheid. Het is iets dat blijkbaar jaren duurt. Het heeft te maken met smaak, budgetten en de samenstelling van je gezin. Sinds een paar jaar kan ik zeggen dat dit huis beter bij ons past. Dat het uitstraalt wat ik in het begin voor ogen had, een bezield huis.”
Marie en Axel (CE0 van Serax) zijn kunstliefhebbers, dat is duidelijk vanaf het moment dat je de voordeur binnenstapt. Trots toont ze haar eerste werk dat ze samen met Axel kocht, het wordt elegant geflankeerd door een verzameling vintage handtassen.
Wat je een beetje zou kunnen verwachten, als je het huis van de baas van Serax mag fotograferen, is dat je in een soort van showroom terechtkomt. Een te opvallend visitekaartje, een klakkeloos combineren van de hoogvliegers uit de collectie. Maar niks is minder waar. Het is net een heel elegante combinatie van persoonlijke favorieten.
‘De dag dat Roger Raveel stierf, is het lampje boven zijn werk stukgegaan’
Zo is de woonkamer een levendig amalgaam van warme tinten, koel design, een indrukwekkende verzameling boeken en grote kunstwerken. Vooral een vroege Raveel springt in het oog, door de kleur die perfect matcht met de zetel en de figuur die zo de woonkamer lijkt binnen te stappen. Marie: “Ik brandde altijd een lampje boven het werk, al vond ik dat het het niet goed uitlichtte. De dag dat Roger Raveel stierf, is het lampje stukgegaan. Ik heb het nooit vervangen, het moet blijkbaar zo zijn.” Een kippenvelmoment.
Er volgt nog een mooie anekdote over het werk boven de zetel. “Het opvallende werk van Bram Bogart is een stuk uit de jaren 70. We kochten het op het einde van zijn leven en hij is persoonlijk komen kijken of het hier wel mocht hangen. Of het tot zijn recht kwam. Hij vond het helemaal prima.”
Het is een eyecatcher, dit dynamische stuk kunst. Marie koos voor lichtblauw als achtergrond maar twijfelt nog of het niet toch een tint donkerder mag.
De vele staande lampen, allemaal van Serax, vallen op. Marie steekt ze vaak allemaal aan, ook overdag.
Stillevens
De salontafel wordt volledig ingepalmd door hebbedingen, spullen met een verhaal of een fijne herinnering. Boeken met mooie covers, kandelaars die ze kreeg van haar schoonmoeder, papieren vazen die ze ontwierp voor Serax, een pluim, een steen. Het zijn ware stillevens die je doorheen het hele huis terugvindt, in alle kleuren, stijlen en formaten. Het geeft je iets om naar te kijken. Vooral als je probeert uit te pluizen waarom ze net die dingen combineert. “Puur op esthetiek, soms op vorm, dan weer op kleur. Ze belanden op een tafel of aan de muur. Soms is een stuk op zich niet zo mooi maar gaat het schitteren als het omringd wordt door de juiste spullen.”
Vanuit de woonkamer heb je zicht op een mini-jungle, in een zwarte nis. Het is de overgang tussen oud en nieuw. De ruimte werd speciaal zwart geschilderd om een perfecte achtergond te vormen voor twee schilderijen van Dillemans. De vele planten zijn een dada van Axel, die graag buiten naar binnen haalt, iets wat hij met Serax ook al jaren doet.
Het bureau van de heer des huizes is een warme plek met een wand volledig uit palissander fineer. Ook hier weer kunst van de bovenste plank, fraai gecombineerd met de rocking chair van Muller Van Severen. Maar ook persoonlijke souvenirs krijgen hier een ereplaats, zoals de kleien creaties van jongste zoon Jules.
‘Soms is een stuk op zich niet zo mooi maar gaat het schitteren als het omringd wordt door de juiste spullen’
De keuken is een functionele ruimte met als blikvanger de schappen vol Serax-serviesgoed. Marie heeft ze natuurlijk voor het uitkiezen maar laat zich daarbij enkel leiden door schoonheid, niet door de praktische kant. Ze combineert feilloos de spierwitte, fragiele collectie van Roos Van de Velde met donkere stukken uit Sergio’s assortiment. De zilveren herinneringen aan haar huwelijksaanzoek staan broederlijk (of zusterlijk zo je wil) naast betonnen kopjes en koffiebekers allerhande. Elk gezinslid drinkt zijn dagelijkse shot cafeïne uit zijn eigen favoriet. Zo trekt een exemplaar van Ann Van Hoey Axels dag op gang.
Marie kookt graag, is verzot op houten planken en dito lepels en houdt ervan om mensen aan haar tafel uit te nodigen. Die tafel is een stalen exemplaar waar Marie een lederen lap op maat voor liet maken. “Dit is zo aangenaam om aan te eten en het krijgt een mooie patine door het dagelijkse gebruik.”
De koelkast dient als een soort prikbord voor foto’s, er is geen plekje meer vrij. Ik pik er de foto uit die diende als basis voor een eigen kunstwerkje dat in de living hangt. Een foto van een nog jonge Jules. Ze werkt het liefst met papier, kleur en prints en combineert dat alles tot een piekfijn werkje. Een grafisch sterk drieluik diende als basis voor een reeks potten die ze voor Serax tekende.
Atelier
Het atelier van Marie is de natte droom van elke creatieveling. Wat een licht, wat een ruimte! Ze noemt het pure luxe, na jaren in de bijkeuken tussen de vuilniszakken te hebben gezeten door plaatsgebrek.
Het is haar eigen speeltuin waar ze de ruimte en tijd heeft om ideeën te laten rijpen. “Ik werk een tijd aan iets en zet het dan op een van mijn rekken. Als ik er na een paar dagen nog altijd even enthousiast over ben, dan is het een blijvertje, of toch alleszins de basis van een nieuw stuk voor de collectie.”
Hier krijg je een kleine inkijk in hoe ze werkt en functioneert. Hoe ze dingen creëert, hoe veelzijdig ze is. Het is een wereld waar schoonheid alomtegenwoordig is en waar alles met de hand gebeurt. Geen digitalisering te bespeuren hier, knippen en plakken gebeurt nog met een schaar en een pot lijm. Respect.
Marie Michielssen (52)
ontwerpster voor Serax / getrouwd met Axel Van Den Bossche (55) die CEO is van het bedrijf / ze bouwden dit huis in 1999 / later voegden ze er een atelier en bureau aan toe / hebben vier zonen