Dat terreurslachtoffers sneller en beter geholpen moeten worden, daarover zijn alle politieke partijen het eens. Maar in het parlement begint er tegenstand te groeien. N-VA-Kamerlid Jan Vercammen is de eerste die zich openlijk vragen stelt bij zo’n aparte behandeling. De bespreking gisteren in de Kamer laat hem achter met een gevoel van “onbehagen”.

“Eerst was er een hoorzitting met slachtoffers en hun familieleden, die met tranen in de ogen kwamen getuigen, en direct daarna moesten we het wetsvoorstel bespreken”, zegt hij. “Ik voel enorm mee met die mensen, maar zoiets vertroebelt wel het beeld. Het is als politicus verleidelijk om mee te surfen op de emotie van het moment, maar we hebben wel de plicht om verder te kijken dan dat.”

Vercammen noemt het aparte statuut voor terreurslachtoffers een voorbeeld van “selectieve solidariteit”. “Op het eerste gezicht klinkt zoiets misschien goed, maar op lange termijn kan dat net knagen aan de solidariteit. Want eigenlijk zeg je hiermee dat terreurslachtoffers meer recht hebben op medeleven dan slachtoffers van het dagelijkse, stille leed. En dat met een zeer beperkt budget. Wat gaan we doen als er drie aanslagen na elkaar zijn? Dan hebben we een extra begrotingscontrole nodig om al die slachtoffers te helpen. Ten koste van wat? De gezondheidszorg, de zorg voor andere mensen?”

De vergelijking met de extra steun voor oorlogsslachtoffers, die sommigen van zijn collega’s maken, gaat voor Vercammen niet op. “Van een oorlog is iedereen op één of andere manier slachtoffer, en ontstaat er een natuurlijke vorm van solidariteit tussen iedereen. Maar hier gaat dat om een afgelijnde groep slachtoffers.”

Het bredere plaatje

Dat zijn partij N-VA het apart statuut voor terreurslachtoffers wel steunt, vindt Jan Vercammen geen probleem. “Het is moeilijk om daar niet in mee te gaan”, geeft hij toe. “Maar ik heb gisteren in het parlement wel gemerkt dat ik niet de enige ben die zich vragen stelt”, aldus Vercammen. “Als arts haal ik alles uit de kast voor elke patiënt die voor mij zit, maar als politicus moet ik naar het bredere plaatje kijken.”