Vincent Kompany: “Ik ga niet huilen als ik het WK mis”

31 is Vincent Kompany nu. Hij debuteerde op 17 jaar en 344 dagen als Rode Duivel en speelde in veertien jaar één tornooi: het WK in Brazilië in 2014. De balans oogt schraal, zeker voor een verdediger met zijn kwaliteiten en een mens met zijn ambities. Na twee jaar blessureleed beseft Kompany meer dan wie ook dat hij vermoedelijk nog one shot heeft om zijn grote droom waar te maken: met België de finale van een groot tornooi winnen.

Het was een lucide Kompany die gisteren tot de pers sprak. Niet langer als kapitein, wel als een krijger van vele oorlogen, die probeert te genieten van wat vermoedelijk zijn laatste grote campagne wordt. “Het is belangrijk voor mij om terug bij de ploeg te zijn. Om opnieuw te spelen.” Kompany’s laatste match voor de Belgen dateert van 2015.

Is deze comeback de grootste overwinning uit je carrière?

“Ik snap dat mensen zich zorgen hebben gemaakt en dat er getwijfeld is. Met alle speculaties die erbij horen. Maar eerlijk gezegd heb ik me nooit zorgen gemaakt. Ik ken mijn niveau. Als ik met topspelers kan wedijveren op training weet ik dat het ook lukt in wedstrijden. Een beetje Brussels lef en zelfvertrouwen, en hard werken, en dan lukt het wel.”

Is dit een andere Kompany dan een jaar geleden?

“In de perceptie van de mensen wel. Ook in de perceptie van mijn ploegmaats en de trainer. Voor de rest kan ik niet zeggen dat ik mentaal veel sterker ben dan vroeger. Ik ben altijd vol zelfvertrouwen aan elke campagne of wedstrijd begonnen.”

Ook Pep Guardiola leed onder die perceptie.

“Het is best grappig maar tijdens mijn afwezigheid stelde iemand de vraag of ik wel genoeg voetballende kwaliteiten had om in het systeem van Guardiola te passen. Terwijl ik vroeger precies het verwijt kreeg dat ik te veel uitvoetbalde. Ik denk dat ik Guardiola heb moeten overtuigen. Maar dat ging makkelijk want zijn stijl is waar ik van hou. Ik ben wel veel soberder dan vroeger. In combinatie met mijn fysieke kracht, ervaring en het lezen van het spel is hij denk ik tot de conclusie gekomen: Kompany is een speler die past bij mijn stijl.”

Wanneer kwam dat besef?

“Ik denk dat de wedstrijd tegen Chelsea heel bepalend was. Het was de eerste wedstrijd na heel lange tijd. Ik had niks gespeeld, zelfs geen vriendschappelijke wedstrijden en het ging bij wijze van spreken ineens van nul naar honderd. Toen zag hij dat hij op mij kon rekenen. Sindsdien is het iets gemakkelijker geweest.”

En voor Roberto Martinez? Wat gaat daar jouw rol zijn?

“Dat is moeilijk te zeggen want dit is een re-integratie voor mij. Ik was erbij voor de wedstrijd tegen Nederland en we hebben toen vaak gepraat en positieve gesprekken gehad. Maar het is de coach die zal beslissen hoe hij mij gebruikt en hoe hij andere ervaren spelers zal gebruiken. Misschien heeft hij die beslissing al gemaakt, dat moet ik nu ontdekken.”

Wat was er precies gebeurd voor de match in Nederland? Je haakte toen af na de opwarming.

“Ik wil hier nog één keer op terugkomen omdat de zaken soms te simpel worden voorgesteld. Er is toen gezegd dat ik niet speelde omdat ik schrik had me te blesseren. Maar als ik schrik had voor blessures was ik al lang gestopt. Dat was het dus niet. Wat wel waar is, is dat ik last voelde aan de lies. Het was een klein scheurtje dat ook later op scans aan het licht is gekomen. Ik wist dat als ik speelde, ik na twee minuten geblesseerd zou geraken. De timing was misschien raar voor de mensen, maar ik heb de vernedering aanvaard om niet te starten. Om problemen op lange termijn te vermijden.”

Is het WK een einddoel voor jou?

“In mijn donkerste momenten was het mijn grote motivatie. Als ik het WK niet haal, ga ik niet beginnen huilen. Maar het is een belangrijk doel om naar uit te kijken en het houdt me scherp. Het is zeker niet definitief maar de kans is groot dat volgend seizoen mijn laatste seizoen is bij de nationale ploeg. Ik ga zoveel mogelijk genieten, zoveel mogelijk de jongens helpen en zoveel mogelijk omgaan met supporters omdat die altijd belangrijk zijn geweest voor mij. Mijn hoop is dan ook om in 2018 een geweldig WK te kunnen beleven.”

Hoe hebben je ploegmaats je onthaald? Hebben ze je gemist?

“Ik heb veel vrienden bij de nationale ploeg en we hebben altijd contact gehouden. Ik denk niet dat ik echt gemist werd omdat er genoeg ervaren spelers zijn die de ploeg vooruit kunnen helpen. Ik heb ook bewust afstand gehouden omdat ik ruimte wilde laten aan de jongeren die me gaan opvolgen. Ik wens hun veel succes. Als ze me nodig hebben ben ik altijd beschikbaar. Maar in de twee jaar na mijn laatste wedstrijd is de ploeg geëvolueerd. De spelers hebben nu ook banden tussen hen gecreëerd.”

Met Eden Hazard als nieuwe kapitein. Wat is zijn grootste kwaliteit?

“Dat hij bescheiden is. Hij is eenvoudig en normaal en staat open voor iedereen. Hij heeft een groot hart en bekommert zich om de anderen. Natuurlijk zijn Eden en ik heel anders, maar er is niet één type kapitein die beter is dan de andere. Hij zal de ploeg met zijn kwaliteiten helpen. Ik zal hem met alles helpen als hij me nodig heeft. Net zoals ik ook anderen nodig heb gehad.”

Wat kan jij hem bijbrengen?

“Dat moeten we zien. Maar hij heeft al twee jaar zonder mij die rol ingevuld. Voor mij is het nog een onbekende. We zullen zien.”