Bondscoach Martinez kon ons voor de wedstrijd enkel verrassen met de outfit van de Rode Duivels: die traden aan in rode shirts met rode kousen en... een fluogeel broekje dat pijn deed aan de ogen. Gelukkig was de basisploeg niet zo bizar: op het middenveld was er de inbreng van Fellaini en Witsel, zodat Kevin De Bruyne een rijtje hoger mocht spelen. Voorin kreeg Lukaku het gezelschap van Dries Mertens. Bij de Esten was het zoeken naar een grote naam, verder dan Liverpool-verdediger Ragnar Klavan kwamen we niet.

In theorie moesten de Belgen brandhout maken van de thuisploeg, zeker met de 8-1 uit de heenwedstrijd nog vers in het geheugen. Maar in het openingskwartier was dat kwaliteitsverschil niet bepaald te zien: de Esten hielden de ruimte goed klein en het spel compact. Verder dan enkele halve kansjes kwamen de traag voetballende Belgen bijgevolg niet. De Esten kregen halverwege de eerste helft zelfs de beste kans tot dan toe, maar een gemeten voorzet van Vassiljev kon diens ploegmaat Zenjov net niet vinden.

Pas na een half uur mocht het uitverkochte bezoekersvak juichen: de Estse doelman Aksalu grabbelde naast een voorzet van De Bruyne, een goed gevolgde Mertens had de bal maar binnen te duwen voor de 0-1. De ban leek gebroken en de Duivels schakelden even een versnelling hoger: opnieuw Mertens kopte eerst een voorzet van Carrasco net naast, en zette Romelu Lukaku even later op weg naar de 0-2. De (voorlopig nog) Everton-spits kon alleen naar Aksalu, maar trapte de bal gewoon op de goed in de voeten duikende doelman.

Het tempo van de Belgen zakte daarna weer, maar toch wisten onze jongens zich voor de rust eigenlijk al zegezeker: middenvelder Artjom Dmitrijev ging met de voet vooruit door op Marouane Fellaini, de Schotse ref John Beaton greep meteen naar zijn achterzak en veroordeelde de Esten tot een hele tweede helft met een man minder.

Handbal

Dezelfde elf Belgen moesten na de rust op zoek naar dat geruststellende tweede doelpunt. De Esten plooiden nu helemaal terug, en de Duivels omcirkelden hun tegenstanders in een handbalformatie. Dat leverde ons - volgens de FIFA - weliswaar meer dan 20 kansen op verspreid over de hele wedstrijd, maar veel doelrijpe pogingen zaten daar zeker in het eerste kwartier na rust toch niet bij.

Daar staat tegenover dat de Esten welgeteld nul kansen creëerden in 90 minuten voetbal, Thibaut Courtois en bij uitbreiding de hele defensie had evengoed thuis kunnen blijven.

Aksalu in actie!

Om te spreken van een interessante wedstrijd was de opwinding dus (te) zeldzaam: we noteerden meteen na rust in één en dezelfde minuut een strak schot van Vertonghen en een fraaie halve volley van Mertens op, maar toen greep doelman Aksalu wél telkens goed in.

Daarna was het wachten tot halverwege de tweede helft op een nieuwe Belgische opflakkering: eerst stoomde Toby Alderweireld op, de verdediger vond Axel Witsel aan de tweede paal en zag diens poging via een Ests been net naast gaan. En meteen daarna pakte Marouane Fellaini uit met een fraaie borstcontrole en bijhorende volley, maar Aksalu - weer hij - haalde de bal net onder zijn lat weg, net als bij de kanonskogel van Carrasco op de rebound. Toen hij ook een plaatsbal van Kevin De Bruyne uit zijn doel zweefde, mochten we helemaal zeggen dat hij zijn flater bij het doelpunt van Mertens had rechtgezet.

De Esten - niet vergeten: een hele helft met een mannetje minder! - werden moe, maar de Belgen profiteerden daar niet van. Integendeel: ze lieten hun prooi weer los, zodat we even ons hart moesten vasthouden toen de thuisploeg zowaar eens op de Belgische helft verscheen.

Pas vijf minuten voor tijd konden de boeken toe: Nacer Chadli nam de bal goed mee op zijn rechterflank en schoot de bal via een Estse verdediger tussen de benen van doelman Aksalu.

Ook uit Bosnië-Herzegovina kwam er goed nieuws: net als de Rode Duivels konden de Bosniërs thuis niet winnen van de stugge Grieken, ze bleven in Zenica steken op 0-0. Een goede uitslag voor de Belgen, die zo twee punten uitlopen op de Grieken én de Bosniërs. België telt nu vier punten meer dan Griekenland en vijf meer dan Bosnië. Op 3 september trekken de Belgen naar Griekenland, een maand later staat de mogelijk beslissende match in Bosnië op het programma.