De reconstructie in de Oude Vestingstraat in Kortrijk vrijdagnamiddag duurde amper een uurtje. Omstreeks 13.40 uur ging dader Luc V. (62) het appartementsgebouw binnen waar zijn vriendin Alia Belromari (57) woonde. Eind mei wurgde hij haar in haar appartement en takelde hij haar daarna vreselijk toe. V. volgde hotelschool en wist dus goed hij met een mes moest omgaan. Hij zou dat allemaal gedaan hebben op vraag van Belromari zelf.

Omdat de vrouw vorige week al begraven werd, gebruikten de onderzoekers een pop waarbij V. ook demonstreerde hoe hij het lichaam verminkte. V. werkte naar verluidt goed mee en kon de verklaringen die hij al had afgelegd bevestigen. Bij de reconstructie was ook een gerechtspsychiater aanwezig.

Zijn advocaat Herman Baron heeft toch nog onbeantwoorde vragen. “De dader heeft geen gerechtelijk verleden. Hij heeft ook geen psychisch verleden. Mijn cliënt blijft bij zijn eerdere verklaring dat hij de daad pleegde op vraag van zijn vriendin”, zegt Baron. “Wij kunnen dat vreemd vinden, maar we moeten het verdere onderzoek afwachten.”

Belromari en dader Luc V. waren al tien jaar een koppel. Een tijdje woonden ze samen, nadien verhuisde V. naar een eigen flat om de hoek. Bij de reconstructie ging hij daar niet heen. De dag van de moord trok hij met een fles wijn naar het appartement in de Oude Vestingstraat. Na de gruweldaad ging hij nog even terug naar zijn eigen appartement, verfriste zich en rookte een sigaret. Daarna ging hij zich omstreeks middernacht bij de politie aanmelden, niet ver van het appartement van de vermoorde vrouw.

“Mijn moeder zou dat nooit doen”

De politiediensten troffen het gruwelijk om het leven gebrachte lichaam van Alia Belromari aan. De buren van de pizzazaak onderaan het flatgebouw merkten niets.

Dochter Shana omschrijft haar moeder als een opgewekte vrouw die ondanks haar handicap als softenonbaby haar mannetje stond. “Ik ben bewust niet naar de reconstructie gegaan om de zaak niet te beïnvloeden”, zegt Shana. “Maar ik kan niet geloven dat mijn moeder de opdracht gaf om haar te doden. Ik kan me dat echt niet inbeelden. Mijn moeder heeft intussen de begrafenis gekregen die ze zelf gewild zou hebben. Dat is een troost, maar we raken hier nooit helemaal over heen.”