"Dat ik de muziek niet meer kon horen, voelde als sterven"
Harvey, intussen 29 en afkomstig uit Orlando, gaf in een recent interview met BBC meer uitleg over wat haar tot hiertoe overkomen is: "Toen ik pas met mijn opleiding gestart was, merkte ik plots gehoorverlies op. Ik hoopte dat dit met een hoorapparaat kon gecorrigeerd worden. Maar het verlies werd almaar groter, waardoor er uiteindelijk nog weinig te redden viel."
"Tijdens een examen moesten we de noten noteren die een pianist speelde. Ik zag de handen van de pianist niet, alleen dat zijn hoofd op en neer bewoog. Ik kon dus helemaal niet horen dat hij met spelen gestart was. Terwijl iedereen aan het schrijven was. Dat was het einde voor mij. Nochtans droeg ik een hoorapparaat. Nee, die opleiding had geen enkele zin meer."
"Het voelde als sterven. Terwijl ik zelf toekeek. Gevolg was dat ik almaar meer binnen bleef, op mijn bed lag. Zelfs het ademen viel me moeilijk. Ik at niet. Ik douchte me niet."
"Samen met mijn vader deelde ik mijn liefde voor muziek. Hij stelde voor om samen gitaar te spelen. Hij was mijn vader, dus zie ik maar ja. Want eigenlijk wilde ik dat niet doen. Daarna vroeg hij me dan om er een lied bij te zingen. Omdat ik mijn vader respecteer, zei ik weer ja. Ook al vond ik het idee belachelijk."
"Ik visualiseerde mijn noten op een tuner en van één lied kwam een ander, ik ging opnieuw zanglessen volgen, er volgden optredens, een album. Ook al leek het dat ik een hoofdstuk afgesloten had, toch opende zich een nog groter hoofdstuk."
"Natuurlijk is het helemaal anders om een lied te zingen dat je niet kan horen. Maar mijn liefde voor muziek is altijd gebleven."
"Visuele communicatie is tijdens een optreden erg belangrijk. Op die manier merk ik bijvoorbeeld dat een solo van een muzikant afgelopen is, wanneer hij me met zijn ogen een teken geeft. Ook doe ik mijn schoenen uit om de vibraties van de muziek te kunnen voelen."
Dat resulteerde dus in dit optreden in "America’s got talent", waar Harvey een eigen nummer zong: