Chelsea Manning praat voor het eerst sinds vrijlating: "Ik zag geen statistieken meer, maar mensen"
Chelsea Manning lekte honderdduizenden geheime documenten naar Wikileaks: militaire verslagen uit Afghanistan en Irak en tal van diplomatieke telexen. Beelden van een Amerikaanse luchtaanval in Bagdad, waarbij acht doden vallen, onder wie twee reporters, schokten de wereld.
"Ik was ontdaan door de dood, de vernietiging, de chaos", zo motiveert Chelsea Manning haar beslissing om de documenten te lekken. "Ik zag niet langer alleen maar statistieken en informatie. Ik begon mensen te zien."
Op het moment dat ze besliste om de documenten te lekken en zo haar carrière op het spel te zetten, in 2010, ging Chelsea Manning nog als man door het leven. Bradley Manning was een 22-jarige inlichtingenanalist voor het Amerikaanse leger in Irak.
Door de documenten te lekken, hoopte hij/zij het debat op gang te brengen. Hij/zij vond niet dat de nationale veiligheid van de Verenigde Staten daardoor in gevaar werd gebracht. Toenmalig Amerikaans president Barack Obama oordeelde daar anders over. Bradley Manning werd in 2010 veroordeeld tot 35 jaar cel wegens het lekken van staatsgeheimen.
Vlak voor het einde van zijn termijn verleende Obama Bradley (intussen Chelsea) Manning gratie. Tijdens het interview werd ze even emotioneel toen ze hem daarvoor bedankte. Ze zat uiteindelijk zeven jaar in de gevangenis en onderging daar een geslachtsverandering.
"Niemand heeft me opgedragen om te doen wat ik deed"
In het interview op de Amerikaanse zender ABC dat Chelsea Manning gisteravond voor het eerst sinds haar vrijlating gaf, beklemtoonde ze dat zij, en zij alleen, besliste om de documenten te lekken.
"Alles wat ik gedaan heb, dat ben ik. Er is niemand anders", zei ze. "Niemand heeft me opgedragen om dat te doen. Ik ben het. Het is mijn verantwoordelijkheid."
Manning had het ook over de geslachtsverandering die ze in de cel onderging. Die ingreep verliep niet zonder slag of stoot, want het Amerikaanse leger wilde er niet aan meewerken. Manning deed twee keer een zelfmoordpoging. Uiteindelijk verleende het leger toch zijn medewerking.
Haar verbeten strijd om een hormoonbehandeling was heel belangrijk voor Manning, zo vertelde ze tijdens het interview. "Het hield me in leven. Door de behandeling eindigde het gevoel dat ik in een verkeerd lichaam zat, een lichaam dat ik aan stukken wilde rijten. Dat is een afschuwelijk gevoel dat ik nooit meer wil meemaken."