“Het enige dat ik me herinner, is dat ik moest uitwijken voor een donkerbruine auto. En dat die geen richtingaanwijzer gebruikte. Maar van de crash en het moment dat ze ons bevrijd hebben, weet ik niets meer.” Ilse Van den Stock (49) uit Borsbeke bekomt op haar ziekenbed in het AZ Sint-Lucas in Brugge. Zij reed zondagmiddag met de auto die in de berm belandde langs de snelweg in Beernem. De tol leek aanvankelijk heel groot: zowel Ilse als haar partner verkeerde in levensgevaar. “Maar dat is nu wel bij allebei geweken”, zegt ze. “Al hebben we wel nog heel wat pijn.”

LEES OOK: Twee auto’s rijden weg na zwaar ongeval op E40: drie kinderen gewond, ouders zwaargewond

Hij ligt in het AZ Sint-Jan, terwijl zij naar het AZ Sint-Lucas werd overgebracht. Hun verwondingen zijn niet min: Ilse heeft een hersenschudding, een gebroken sleutelbeen, drie gebroken ribben, een geraakte nekwervel en een afgescheurd oor. Haar partner François Van Wezemael uit Aalst – bij wie Ilse het merendeel van de tijd verblijft – liep een hersenschudding, gekneusde ribben en verwondingen aan zijn rug op. “We hebben elkaar al even kunnen bellen”, zegt Ilse. “Dat was heel emotioneel. Ik wou hem vastnemen, maar dat kon uiteraard niet. We spraken heel even over het ongeval zelf. Maar hij weet ook niet meer wat er nu precies gebeurd is.”

Het koppel was zondagmiddag samen met zijn drie kinderen op weg naar de kust voor een daguitstap. Maar ter hoogte van Beernem liep het helemaal fout. Twee wagens wilden de snelweg op rijden, maar slaagden daar niet onmiddellijk in. Uiteindelijk weken ze toch naar de eerste en de tweede rijstrook uit en kon Ilse – die daar met haar Citroën reed – niet anders dan uitwijken. Ze knalde tegen de middenberm en belandde uiteindelijk op het dak in de grasberm. De twee andere betrokken wagens reden gewoon door.

Boos op chauffeurs

“Hoe ik precies uit die wagen geraakt ben, weet ik niet meer”, vertelt Ilse. “Ik hoorde achteraf dat de brandweer ons er uit gehaald heeft. Ik weet wel nog dat ze me zeiden dat de kinderen in orde waren. En eenmaal uit de auto zat François achter mij. Hij zei me nog dat hij veel pijn had en werd weggebracht.”

Beiden verkeerden aanvankelijk in levensgevaar. Maar een dag later ziet het er al helemaal anders uit. Ilse moet nog enkele dagen in het ziekenhuis blijven, maar ligt alweer op een gewone kamer. “Mijn oren waren eigenlijk het ergste”, zegt ze. “Het linkeroor was er bijna helemaal af. Dat hebben ze er terug aan genaaid. En het rechteroor moest ook genaaid worden.”

Ilse hoorde pas nadien dat de bestuurders die het ongeval veroorzaakten, vluchtmisdrijf pleegden. “Ik heb ze nooit zien wegrijden”, zegt ze. “Bovendien was dat op dat moment ook niet belangrijk voor mij. Ik hoopte gewoon dat iedereen ongedeerd was. Maar als ik nu hoor dat die gewoon nooit gestopt zijn, word ik wel kwaad. Dit kon helemaal anders afgelopen zijn ook, hé. Hopelijk worden ze snel gevonden en krijgen ze een gepaste straf.”

De politie en het parket deden na het ongeval een oproep naar getuigen en de betrokkenen zelf. Zij vroegen hen om naar de politie te stappen. Maar tot nu toe bleef die oproep zonder resultaat.