Rowan Atkinson: "Kijkcijfers zijn heel belangrijk voor mij"
Als Mr. Bean veroverde Rowan Atkinson de wereld. Nu probeert hij als commissaris Maigret de wereld ervan te overtuigen dat hij ook bloedserieuze rollen kan spelen. "En het interesseert me eigenlijk niet wat de media denken."
Szentendre, een klein plaatsje even buiten Boedapest, eind januari. Met zijn smalle straatjes, nauwe doorgangen en oude huisjes lijkt het wat op Montmartre in Parijs, maar dan zonder de massa toeristen. Terwijl het vriest dat het kraakt en sneeuw de kasseien spekglad maakt, moet Rowan Atkinson in zijn rol van inspecteur Maigret steeds maar weer een café in en uit lopen.
Vervelend, lijkt het, dat eindeloze opnemen. Het is ook niet Atkinsons’ favoriete bezigheid, gaf hij even voordien toe in een Hongaars restaurantje naast de set. Het heeft niet zozeer met het repetitieve van de job, maar wel met zijn perfectionisme te maken.
“Op het podium staan gaat me veel beter af. Filmen vind ik moeilijk. Ik heb altijd het gevoel dat het nog beter zou zijn als we een extra take hadden gedaan. En na die take wil ik nog een take. Ik zie altijd andere mogelijkheden. Alleen ontbreken de tijd en de middelen daarvoor. Dat is best frustrerend.”
'Op het podium staan gaat me veel beter af. Filmen vind ik moeilijk. Ik heb altijd het gevoel dat het nog beter zou zijn als we een extra take hadden gedaan'
Atkinson en de Britse tv-ploeg zijn in Boedapest neergestreken voor de opnames van Maigret: Night at the Crossroads, de derde film uit een nieuwe reeks naar de boeken van de Belg Georges Simenon. In deze episode moet Maigret een moord op een Joodse diamanthandelaar oplossen.
Toen bekend raakte dat Atkinson Maigret zou spelen, werd over het Kanaal menige wenkbrauw opgetrokken. Atkinson, voor veel kijkers nog steeds in de eerste plaats Mr. Bean, als een bloedserieuze politie-inspecteur die amper lacht? Atkinson zelf was blij dat ze hem voor de rol vroegen. “Een boef of iemand als Mr. Bean is misschien leuker om te spelen dan Maigret, die een heel gewone man is, zonder vreemde trekjes of een getroebleerd verleden. Maar hij heeft wel een buitengewone job. Dat maakt het interessant.”
Stiff upper lip
Maigret lijkt in dat opzicht wel een beetje op Atkinson: de Britse acteur is wereldberoemd, maar in de roddelbladen zul je hem niet snel treffen. Zijn voorliefde voor snelle auto’s moet zijn meest exuberante karaktereigenschap zijn.
“Richard Curtis (de producer en schrijver achter onder meer Four Weddings and a Funeral, Blackadder en Mr. Bean, red.) zei me dat ik als Maigret dichter bij mezelf zou spelen dan ooit tevoren. En hij heeft gelijk: ik speel liever iemand die ver van mij staat. Dat is makkelijker. Toch denk ik dat ik erin geslaagd ben een goede Maigret neer te zetten.”
Al was niet iedereen het daar eens mee. De eerste Maigret-films – Maigret Sets a Trap en Maigret’s Dead Man – haalden vorig jaar in Groot-Brittannië goede cijfers, maar waren volgens de kritieken matig tot slecht. Zouden de kijkers bij Atkinson dan toch eerder gekke bekken dan een stiff upper lip verwachten?
"Ik weet het niet. Ik vraag niet aan mensen wat ze ervan vinden. Als mensen negatieve opmerkingen zouden hebben, zouden ze me het wellicht ook niet zeggen. Daarom hoor ik dus alleen positieve zaken.”
En de reviews dan, leest Atkinson die niet? Nee, zegt hij, want die zijn vervelend. “Heel af en toe is er een interessante recensie. Maar recensies worden alleen geschreven ter entertainment van de lezer. Als je een entertainende recensie wilt schrijven, moet je een slechte recensie schrijven. Een positief stuk is niet entertainend. Eigenlijk interesseert het me niet wat de media denken. Ik ben geïnteresseerd in wat ik denk en wat de mensen vinden voor wie het programma gemaakt is. Daarom zijn kijkcijfers heel belangrijk voor mij.”
'Als je een entertainende recensie wilt schrijven, moet je een slechte recensie schrijven. Een positief stuk is niet entertainend'
Schapen
Het probleem met recensenten is dat ze schapen zijn, vindt Atkinson, die nu helemaal op dreef komt. “Recensies voeden de vibe rond een programma, alleen volgen ze allemaal dezelfde trend. De pers lijkt opeens beslist te hebben dat iets goed of slecht is, en dan zie je overal soortgelijke recensies. In het theater is dat ook zo. Niemand wil de vreemde eend in de bijt zijn met een andere mening, want dan moet je je verantwoorden.”
Het zal Atkinson dus een zorg zijn, maar toen ITV enkele maanden geleden Maigret: Night at the Crossroads uitzond, waren de kritieken wél positief. Dat wist Atkinson tijdens het gesprek nog niet, al gaf hij wel al aan zich beter in zijn vel te voelen als Maigret en op de set.
“Een personage spelen en een tv-reeks maken is een proces van continue verbetering. Geen enkel tv-drama is meteen af. Dat kan zeven of acht films duren. Mr. Bean was op het einde ook helemaal anders. We hebben er drie afleveringen over gedaan voor we hem een appartement gaven. Daarna duurde het nog drie afleveringen voor we een vriend introduceerden, of toch iemand die vrijwillig tijd met hem wilde doorbrengen.”
Met het stijgende vertrouwen durft Atkinson nu ook meer aan Maigret te sleutelen. “De fundamentele dingen veranderen we niet, maar ik probeer Maigret wat meer open te maken. Hij moet meer mens worden. Daarom zoeken we ook wat meer luchthartigheid. In de nieuwe films zitten er al wat ironische momenten. Maigret zal nooit een komisch personage als Mr. Bean worden, maar hij is wel een intelligente man met een ironische kijk op de wereld.”
Maigret: Night at the Crossroads, zaterdag 24 juni om 21 uur op BBC First.