De bril vloog uit en even later zwierde hij ook de helm uit. De vreugde was enorm bij Oliver Naesen, die een bijzonder sterke koers reed. “Aan de finish moest ik dan het laatste beetje eruit persen”, doet hij zijn verhaal. “Ik voelde dat ik de sterkste was van het groepje, maar dat waren ook straffe mannen he. Jens Keukeleire en Jasper Stuyven zijn normaal een stuk sneller dan mij, maar na zo een koers had ik het vertrouwen in mezelf.”

Daarop ging Sep Vanmarcke de sprint wat vroeger aan dan verwacht. Heel lang zag het ernaar uit dat de Belg van Cannondale-Drapac de zege zou veroveren, maar dat was buiten de snelle Naesen gerekend. “Ik kon vanuit het wiel van Jasper komen. Ik wou niet vanachter Nathan Van Hooydonck beginnen, want dan zou er tegenwind zijn. Dan wist ik dat ik geklopt zou zijn”, vertelt Naesen. “Aan de streep voelde ik dat ik gewonnen had, dat ik het randje van mijn tube mee had. Ik wist dat ik de benen had, want ik ben klaar om een heel goede Tour de France te rijden. Maar goed, op zo’n parcours is het altijd een grote loterij natuurlijk.” De Belgische driekleur zal dus te bewonderen zijn vanaf volgende week zaterdag. “Als Belgisch kampioen naar de Tour, niet te doen hé”, glundert Naesen. “Ja, wijs, he!”

"Waar ik mezelf zet in belgie? Phil en greg steken er bovenuit, Sep en ik zijn zelfde niveau - het scheelt een centimeter - en in die zone zitten ook Keukeleire, Stuyven,... Kortom, in de brede subtop in België. Mijn carriere? Ik vind dat ik elk jaar een stap zet, maar heb elk jaar schrik dat dat het was. Maar ik wel nog wat marge. Sinds 2013 ben ik serieus bezig en elk jaar ben ik serieus vooruit gegaan. Dat ik voor een Franse ploeg rijd en daarvoor voor een Zwitserse ploeg? Ik ben stagiair geweest bij Lotto en dat was tof, maar een contract kwam niet rond. Ik fiets altijd bij ploegen waar ik mocht gaan, misschien dat het nu wat zal veranderen."

Sep Vanmarcke: "Blij dat ik dit niveau weer haal"

Sep Vanmarcke strandde dus op een centimeter van goud en moest met zilver naar huis. Hhoe graag had je gewonnen? "Bwaaa... (lachje) Ik ben blij dat ik dit niveau weer haal, alles ging cecrendo tot en met Zwitserland. Maar het hoogtebed is me slecht bevallen, ik ging niet meer vooruit in Halle-Ingooigem. Daarna heb ik weer in normale omstandigheden geslapen en dat liep beter. Ik reed nu ook de sprint die ik wilde doen. Ik moest op de verrassing spelen van mijn broer uit de volgwagen. Ik ben niet de rapste van de groep. De sterkste beuken waren van Oli, maar dat maakte mij niet uit. Ik wilde gewoon winnen. Ik mag best trots zijn dat ik weer dit niveau heb."

"Bij Oli gaat het heel snel. Ik had hem graag bij ons gehad toen ie vertrok bij Sport Vlaanderen. Ik ben al wat langer bezig dan hem en heb elk jaar stappen gezet, maar dit voorjaar is alles tegengevallen. Kwestie van mijn kop niet te laten hangen. Hopelijk is dit een mooie start van het najaar..."

Jasper Stuyven: “Ik kan niet leven met brons, nee”

Een teleurgestelde Jasper Stuyven verscheen aan de microfoon bij Renaat Schotte, maar hij was wel eerlijk over zijn wedstrijd. “Ik had niet echt een beste dag vandaag”, zegt hij daarover. “Op het moment dat Sep ervandoor ging, wou ik ook aangaan, maar toen ging ook Oliver aan. Ambetant he, dat het weer niet lukt”, verzucht hij. “Ik dacht dat ik met Keukeleire het juiste wiel beet had, maar ik maakte weer de verkeerde keuze.” De grote blokken van Lotto-Soudal en Quick Step ontbraken vooraan wel. Opmerkelijk? Niet volgens Stuyven. “Goh, misschien, maar we waren met sterke renners vooraan. Onderschat het parcours ook niet he. Dat draaien en keren zorgden ervoor dat het een zwaar parcours was. Niet de kasseien gaven de doorslag, wel voor die laatste schifting, maar het zijn de bochten die je vermoeid maken tegen dat je aan de kasseien kwam.” Stuyven kan het niet onder stoelen of banken steken, hij had op een betere plaats gehoopt. “Kan ik leven met het brons? Niet echt nee”, grimlacht hij.

"Teleurstelling omdat het weer niet lukt, net zoals die sprint tegen Dillier in de Giro. Terwijl ik beide sprints nooit mag verliezen. Of ik in het begin te veel gedaan heb? Nee, denk ik niet. Ik kwam de eerste keer maar op kop na 80 kilometer en daarna viel het niet meer stil. Ik heb geprobeerd de laatste ronde niet te veel werk te doen. Maar ja... ambetant gevoel hé. Normaal mag ik niet verliezen, maar het gebeurt. Ik wilde zelf gaan op 250 meter, maar toen ging Sep net op links. Dan moest ik weer omschakelen van idee, maar dan had ik niet meer de goede sprint. Frustrerend. Ik had geen superdag."

Jens Keukeleire: “Had het moeilijk op de laatste kasseistrook”

Hij moest tevreden zijn met een vierde plaats, en dat was Jens Keukeleire ook. “Tijdens de koers was ik heel goed”, vertelt de Orica-Scott-renner in de Sporzastudio. “Op de laatste kasseistrook voelde ik wel dat ik het wat moeilijk had. Het was ‘skarten’”, grijnst hij met de verwijzing naar Yves Lampaert. “Vooral toen we er wilden bijkomen, toen het gat viel. Om echt mee te kunnen sprinten moest het even stilvallen, maar dat gebeurde niet.”

Keukeleire gunt het Oliver Naesen dan ook van harte. “Ik ben content voor Oliver, hij was de sterkste van allemaal. Maar ik ben ook blij met mijn wedstrijd. Na 200 kilometer ben ik pas vooraan beginnen rijden, omdat ik wist dat je dan makkelijker wegkomt. Dan kwamen we weg met een omvangrijke kopgroep, die dan verkleinde na een schifting. Ik denk wel dat we met de sterksten voorop waren.”

Ook voor kersverse prof Nathan Van Hooydonck (BMC) – zijn eerste profkoers was de Ronde van Luxemburg had Keukeleire lovende woorden over. “Ik heb nooit aan hem getwijfeld”, zegt hij. “Ik reed ooit een wedstrijd tegen hem bij de beloften en toen was hij al heel sterk. Ik won dan wel (lacht), maar hij werd toch maar mooi tweede. Dat zegt wel iets.”

Nathan Van Hooydonck: “Blij dat ik er nog bij was op het einde”

Een aangename kennismaking was het met Nathan Van Hooydonck in het Belgische kampioenschap. Amper vier weken profrenner, stagiair-renner bij BMC, maar nu al vijfde op het BK. Al moest hij in de laatste kilometers wel vooral aan aanklampen denken. “Ik zat in Jens zijn wiel”, zegt de jonge neef van ex-Ronde van Vlaanderen-winnaar Edwig Van Hooydonck. “Ik dacht, als hij mij vraagt om over te pakken, dan doe ik dat ik niet, ik wil dat niet. Ik wou niet lossen toen we nog met vijf waren, maar overnemen, dat kon ik niet.”

Toen Vanmarcke een eerste versnelling plaatste, moest Van Hooydonck passen. Hij leek er definitief af te zijn vooraan, maar ze treuzelden vooraan te lang, waardoor de BMC-renner kon terugkeren. “Ik dacht niet aan sprinten, ik was al blij dat ik erbij was. Toen ik erbij kwam, kwam ik lang links, maar aan wegrijden dacht ik niet. Ik wou top vijf rijden. Dat was een kans die ik niet kon laten liggen. Ik ben nu pas prof, dus ik had het helemaal niet verwacht, ook omdat het een wedstrijd over de 200 kilometer is. Ik wist niet goed hoe ik ermee om zou gaan, maar op het einde voelde ik dat het beste eraf was. Ik ben blij dat BMC mij een kans geeft als prof en mij een perfect programma gaf.”

Greg Van Avermaet: “Teleurgesteld maar tevreden dat trainingsmakker wint”

“Ik ben natuurlijk teleurgesteld”, reageerde Greg Van Avermaet, nadat hij de goede vlucht had gemist en uiteindelijk als 62e finishte. “Ik had graag meegeweest en gesprint om de zege, maar het was een zeer moeilijke koers om te lezen. Het was lastig om voorin te geraken, en toen kwam ik in een situatie waarin ik niet wou terechtkomen. Ik kon niet meteen passeren toen ze aanvielen, dus ik kon niet mee toen de finale aanbrak. Daarna was mijn koers over.”

“Uiteraard ben ik voor mezelf teleurgesteld, je moet dat ook zijn. Maar ik ben wel tevreden dat mijn trainingsmakker van bij de Parelvissers kampioen is. Hij is al het hele voorjaar goed, maar kon nog niet winnen. En nu is hij ineens kampioen! Op zo’n parcours is het moeilijk om het af te werken, maar hij doet het wel. Hij zal me wel plagen met zijn trui, maar dan plaag ik hem met mijn olympische titel, hé”

Philippe Gilbert: “Een mooi BK”

Philippe Gilbert is er na 2011 en 2016 dus niet in geslaagd een derde Belgische titel in de wacht te slepen. ‘Phil’ werd uiteindelijk 40e, op 1:20 van kersvers Belgisch kampioen Oliver Naesen.

“Het was een heel technisch parcours hier in Antwerpen. De vele bochten zorgden ervoor dat je steeds op gang moest komen en sprinten om de vaart erin te houden”, klonk het bij de renner van Quick-Step Floors. “Wij controleerden met onze ploeg de wedstrijd. Toen de vroege vlucht met Jürgen Roelandts gegrepen werd, volgde de ene uitval de andere op en dat maakte het extra lastig. Ik ben zelfs ook eens gaan versnellen maar mij lieten ze niet gaan. Wat verderop was de goede vlucht dan wel een feit en was ik er niet bij. Ik dacht dat Yves Lampaert deel uitmaakte van de kopgroep maar uiteindelijk bevond hij zich net achter het groepje met Naesen”.

Gilbert had het over een zwaar BK. “Het was een hele dag koersen, een mooi Belgisch kampioenschap ook. Met Oliver hebben we een nieuwe kampioen die net als mij aanvallend rijdt. We zullen deze mooie tricolore trui dan wellicht ook veel zien.”