Als de verdwijning van een negenjarige enkel een mail van twee zinnen waard is, dan is er iets goed mis

Er is een kind verdwenen. Brahim Bakali, vermoedelijk negen jaar oud, verdween vrijdagmiddag toen de ambtenaar van de Dienst Vreemdelingenzaken die zijn dossier beheerde, ging lunchen. Na de lunch was de jongen weg. Niemand weet waarheen. Na het weekend werd hij gezond en wel teruggevonden. De opluchting is groot, maar de beleidsvragen blijven. 

Er is een kind verdwenen. Maar zo zagen ze dat in eerste instantie bij de Dienst Vreemdelingenzaken niet. Zij zagen een nummer dat afgehandeld was, een dossier zonder voorwerp. Nog zo makkelijk.

Bij de Dienst Vreemdelingenzaken vertrok een kurkdroge mail naar een andere dienst – twee zinnetjes, afgerond met een vrolijk ‘belle fin de journée’. Opgeruimd staat netjes. Bij die andere dienst – Voogdij, onderdeel van Justitie – stuurden ze ook weer een mail naar de volgende dienst. Opnieuw geen enkele alertheid, enkel ‘vriendelijke groeten’.

Er is een kind verdwenen. Vorig jaar ‘verdwenen’ 162 niet-begeleide minderjarigen van de radar. Het vluchtrisico bij de adolescenten is groot, maar voor een negenjarige is alleen echt alleen.

Een weekend lang had niemand een idee waar Brahim zich bevond. Bij verwanten die we niet kennen? Dolend door Brussel? In de klauwen van mensensmokkelaars? Of nog erger? Er zijn grotere risico’s. Kinderhandel. Prostitutie. Orgaanhandel. Toch besloot Vreemdelingenzaken enkel dat het een ‘belle fin de journée’ ging worden.

Er is een kind verdwenen. Als de directeur van het opvangtehuis waar hij dus nooit terechtkwam niet zelf Child Focus had geïnformeerd, hadden we het niet eens geweten. Zijn er al eerder kinderen verdwenen? Zou kunnen, niemand die het weet. Child Focus noemt de gerapporteerde 162 verdwijningen het topje van de ijsberg.

Politiek verantwoordelijk voor de Dienst Vreemdelingenzaken is staatssecretaris voor Asiel Theo Francken (N-VA). Het siert de staatssecretaris dat hij meteen laat uitzoeken wat zo vreselijk misging bij zijn dienst. De nalatigheid is dan ook zo manifest dat er weinig andere opties zijn.

Het is niet de eerste keer dat Vreemdelingenzaken in de fout gaat. Staatssecretaris Francken vertelt dat deel van het verhaal niet zo graag, maar dat een Syrisch gezin een procedureslag kon aangaan om een humanitair visum af te dwingen, was ook al een gevolg van nonchalant dossierbeheer bij Vreemdelingenzaken. Misschien is het toch stilaan tijd voor een grondige doorlichting?

Onder meneer Francken is Vreemdelingenzaken de machtige en loyale uitvoerder geworden van het strenge ontradingsbeleid. Die aanpak krijgt applaus van velen. Toch lijkt het geen luxe om de grenzen van dat beleid goed te blijven overwegen. Als de verdwijning van een negenjarige enkel een mail van twee zinnen waard is, dan is er iets goed mis in dit beschaafde, welvarende land.