Mijn ramadan tijdens een hittegolf - Ahmed Azzouz

Ahmed Azzouz is in Antwerpen inspecteur-adviseur islam. Dit artikel is geschreven in eigen naam.

Hopelijk was het een gezegend suikerfeest!

In feite is de juiste term ‘Ied al-Fitr of het feest van het verbreken van het vasten. Eigenlijk zou Ramadanfeest, wat nu al door sommigen wordt gebruikt, geschikter zijn als term.

De naam van het feest is ongetwijfeld minder belangrijk dan de inhoud ervan. Het feesten vindt plaats na een maand van vasten, gebed, spiritualiteit, betrokkenheid bij het helpen van arme mensen, enzovoort. Het feesten heeft een religieuze dimensie. Allereerst wordt er een bezoek gebracht aan de moskee, waar men een gezamenlijk gebed verricht, daarna geeft de imam een preek over een maatschappelijk thema. Na de preek feliciteren de aanwezige gelovigen elkaar op een intense manier.

De imam dringt er bij de aanwezigen op aan om elkaar te vergeven en alle geschillen die er bestaan tussen elkaar te beslechten.

Dan begeeft iedereen zich naar huis waar men start bij het begroeten en feliciteren van de eigen familie, daarna de buren, vrienden en kennissen.

Aangezien het een religieus feest is, hoort iedereen zich ook aan de regels te houden tijdens het feesten, wat betekent dat de meeste moslims geen alcohol drinken en zich niet op een decadente pad begeven.

De laatste dagen van de maand ramadan begint iedereen al een speciaal gevoel te krijgen en dringt het besef door dat deze heilige maand zo goed als geëindigd is. Moslims voelen zich ook trots dat men er in geslaagd is door zelfbeheersing, volharding, een hele maand te vasten. En dit ondanks het feit dat de dagen tijdens de maand juni zeer lang zijn en de laatste week van ramadan, er tropische temperaturen waren.

Het lichaam van een mens is zeer sterk en past zich enorm snel aan. De eerste dagen van de ramadan, kregen veel moslims last van hoofdpijn, vermoeidheid, honger, dorst; maar na drie dagen hadden we veel minder last van die gevoelens en raakte het lichaam gewend aan de nieuwe manier van leven.

Uiteraard geldt dit voor het grootste deel van de maand ramadan, behalve de dagen met extreem hoge temperaturen, vanaf dat moment was het afzien en volhouden.

Belangrijk om te weten is het feit dat ons gezondheid niet in gevaar mag gebracht worden door het vasten. Als iemand voelt dat het niet meer gaat en zijn gezondheid in gevaar is, dan is die persoon verplicht om te drinken en eten. Helaas is dit een werkpunt voor sommige leden van de moslimgemeenschap, die weigeren om te eten en drinken, ook al laat hun gezondheid het niet toe om te vasten.

Persoonlijk ken ik moslims, die lijden aan suikerziekte en hartkwalen, en er toch koppig voor kiezen om te vasten, terwijl in de Koran expliciet vermeld staat dat zieken niet verplicht zijn om te vasten. Volgens mij komt dit ook door een vorm van onwetendheid. Zulke mensen linken het vasten slechts tot het niet eten en drinken, terwijl het bijvoorbeeld ook gaat om het bestrijden van armoede en het verbeteren van ons gedrag; hierdoor worden we er als mens beter van.

Iemand die chronisch ziek is en bijgevolg niet kan vasten, dient voor iedere dag van de ramadan een arme mens te voeden of de waarde van de maaltijd in aalmoes wegschenken. Dat is zijn manier van vasten. Daarnaast kan deze persoon zich als vrijwilliger maatschappelijk nuttig maken.

De combinatie van werken en vasten tijdens de maand ramadan valt volgens mij zeer goed mee. Werken zorgt voor afleiding waardoor we geen tijd hebben om te denken aan eten en drinken.

Als we een werkvergadering hadden, kregen we meestal koffie of water aangeboden, waarbij we ons vriendelijk dienden te verontschuldigen en moesten uitleggen dat wij niets mogen eten en drinken tot zonsondergang. Ik waardeer het ten zeerste, dat collega’s dan als antwoord gaven: "Wij weten wel dat jullie aan het vasten zijn, maar wij vinden het onze plicht om gastvrij te zijn…’.

Persoonlijk vind ik het belangrijk dat collega’s die niet vasten, zich niet generen om koffie of water te drinken tijdens een vergadering. Ik voel mij er niet goed bij als collega’s besluiten, om bij wijze van solidariteit, ook niets te drinken. Dit geeft mij geen comfortabel gevoel. Ik heb liever dat we vergaderen zoals we altijd doen, zonder dat iemand zich iets zou moeten ontzeggen.

In veel moskeeën werden er dagelijks gezamenlijke iftarmaaltijden georganiseerd voor de kwetsbaren en armen in de samenleving. Dit werd dagelijks verzorgd door vrijwilligers, die zich met hart en ziel hebben ingezet in het belang van arme mensen, en op deze manier zin gaven aan hun leven. Zulke mensen worden enorm gewaardeerd binnen de moslimgemeenschap.

Hetgeen de moslimgemeenschap in België en ook in het buitenland, op een positieve manier heeft geraakt, is toen koning Filip bij de familie van imam Khalid Benhaddou heeft deelgenomen aan het nuttigen van de iftarmaaltijd. De koning is twee uur gebleven, en verschillende belangrijke thema’s die onze maatschappij aanbelangen, werden in een vriendschappelijke en familiale sfeer besproken.

Dit soort van acties en initiatieven zorgen voor een versterking van de sociale cohesie in onze samenleving. De overgrote meerderheid van de moslimgemeenschap was fier dat koning Filip bij een moslimfamilie op bezoek is gegaan en voelen zich hierdoor enorm gewaardeerd en erkend. Dit leid ik af van de positieve reacties die ik hoorde van de Belgische moslims die ik ken.

Dat Brussel enorm veerkrachtig is, na de verschrikkelijke aanslagen van vorig jaar, werd op een prachtige manier getoond door het initiatief dat “hospitality dinner” heet. Een concept waarbij je jezelf kon inschrijven om bij een moslimgezin de iftarmaaltijd te gaan nuttigen. Daarnaast werden er overal in Brussel iftars georganiseerd waarin iedereen welkom was, ongeacht zijn culturele- en religieuze achtergrond. Brussel is ongetwijfeld een voorbeeld voor veel steden in Europa. Het tegenovergestelde van een hellhole.

In Molenbeek had je tijdens de ramadan, Mohamed El Bachiri die onvermoeid mensen blijft inspireren door lezingen te geven over zijn boek “Een jihad van liefde”. Deze man toont een ongelooflijke wilskracht en veerkracht. In plaats van te vervallen in haat en rancune, na de dood van zijn echtgenote tijdens de aanslagen in Brussel vorig jaar, bewijst hij dat het anders kan, en dat liefde veel sterker en belangrijker is dan haat. Hij geeft zin aan zijn leven, door te ijveren voor een beter wereld voor ons, onze kinderen en de toekomstige generaties.

De heilige maand ramadan is helaas voorbij; onze gedachten gaan naar de vele slachtoffers en doden van de brand in het Londense flatgebouw Grenfell Tower, de bosbranden in Portugal, de oorlogen die in alle hevigheid voortduren in Syrië en Irak. Laten we hopen dat deze verschrikkelijke nachtmerrie voor de slachtoffers en hun dierbaren snel voorbij zal zijn.

Hopelijk was je ramadanfeest gezegend.

VRT Nieuws wil op deredactie.be een bijdrage leveren aan het maatschappelijk debat over actuele thema’s. Omdat we het belangrijk vinden om verschillende stemmen en meningen te horen publiceren we regelmatig opinieteksten. Elke auteur schrijft in eigen naam of in die van zijn vereniging. Zij zijn verantwoordelijk voor de inhoud van de tekst.