Sneller rood voor overtreding in slow motion
Een scheidsrechter die een fout voor zijn ogen ziet gebeuren, oordeelt milder dan wanneer hij diezelfde fout ziet op vertraagde videobeelden. Dat blijkt uit de doctoraatsstudie die Jochim Spitz morgen verdedigt aan de KU Leuven.
Het gebruik van videobeelden is de grootste innovatie die het voetbal die jongste jaren heeft ondergaan. Maar het opnieuw kunnen bekijken van fases en ze vertraagd kunnen afspelen, houdt ook risico's in. Uit het doctoraat van Spitz blijkt namelijk dat scheidsrechters overtredingen strenger beoordelen in slow motion dan in real time.
Spitz onderzocht de impact van slow motion op het waarnemings- en beslissingsproces van voetbalscheidsrechters. Bij technische beslissingen in hoekschopsituaties bleek de accuraatheid hoger door slow motion. Maar bij overtredingen bleek dat heel wat minder het geval. "Bij disciplinaire beslissingen is er wel een duidelijke invloed van slow motion", zegt Spitz.
Doelbewust
88 Europese scheidsrechters moesten 60 wedstrijdsituaties bestraffen met een gele of rode kaart, of zonder kaart. De helft van de situaties moesten ze beoordelen na het zien van de beelden in real time en de andere helft met behulp van slow motion. Bij fases waarvoor de referentie-beslissing geel was, gaf 20 procent van de scheidsrechters toch rood bij het zien van de beelden in slow motion. In real time is die kans maar 10 procent. De verklaring: in slow motion komt de overtreding doelbewuster over.
De International Football Association Board (IFAB) heeft daarom al ingegrepen: slowmotionbeelden mogen alleen ingezet worden om te oordelen of een fout binnen of buiten het strafschopgebied gebeurt, of om uit te maken waar op het lichaam van de tegenstander de tackle juist een impact had.