Sta me toe om me vandaag persoonlijk tot jullie te richten. Dit is immers mijn laatste ‘De Kern’. Vanaf vandaag ben ik met pensioen. Dat wordt wennen. Meer dan 40 jaar was Het Belang van Limburg mijn biotoop, de laatste 17 jaar mocht ik ook de commentaren schrijven. Ik heb het allemaal ontzettend graag gedaan. Ik ben de familie Baert, de directies van eerst Concentra en nu Mediahuis en mijn hoofdredacteurs Ivo Vandekerckhove en Indra Dewitte dan ook heel erg dankbaar dat ze mij al die jaren het vertrouwen hebben gegeven om dit te mogen doen.

Ik ben ook de dames en heren politici en de vertegenwoordigers van de vele sociaaleconomische, maatschappelijke en culturele organisaties dankbaar voor de naar ik meen correcte samenwerking tijdens al deze jaren. Ik heb altijd geprobeerd om het over de feiten te hebben en om nooit op de vrouw of de man te spelen. Mocht ik dat toch ooit gedaan hebben, dan wil ik me nu hiervoor alsnog excuseren. We mogen nooit vergeten dat wie verantwoordelijkheid draagt en beslissingen neemt - of het nu gaat om politici, dan wel werkgevers, vakbondsleiders, schooldirecteurs of wie dan ook - ook maar een mens is met een partner, ouders en kinderen. We moeten elkaar altijd respecteren.

Geachte lezers,

Het meest dankbaar ben ik jullie, mijn lezers. Ik vond het een voorrecht dat ik voor jullie over het politieke gebeuren en alles wat daarmee samenhangt mocht berichten, analyseren en duiden. Ik vond het een eer dat ik binnen deze ruimte dagelijks commentaar mocht geven op het reilen en zeilen in onze provincie en in dit land. Ik geef graag toe dat het de ene dag al meer bevlogen was dan de andere. Maar ik heb het altijd in eer en geweten gedaan, waarbij het algemeen belang - en in het bijzonder dat van onze provincie - steeds vooropstond.

Het spreekt voor zich dat ik al die tijd veel reacties kreeg. De ene keer waren die lovend en aanmoedigend. Ze streelden mijn ego. De andere keer waren ze heel kritisch. Maar ook die waren welkom, omdat ze mijn blik verruimden en mij nieuwe inzichten verschaften waarmee ik ook rekening hield. Ik wil jullie vragen om dat te blijven doen. Het Belang van Limburg is “onze” krant, van jullie als lezers en van ons als journalisten. Dat “ons als journalisten” is vanaf vandaag gedaan. Ik zal ze missen, mijn fantastische collega’s. Ik zal jullie missen, mijn trouwe lezers. Vanaf vandaag word ik, net zoals jullie, een trouwe lezer van onze krant.