System of a Down op Rock Werchter: Glorieus ritje in de botsauto's
System of a Down tekende voor hét rockconcert op zaterdag gitaardag. Wat een gebalde brok energie botste er over het podium! De knotsgekke metal van deze Armeense Amerikanen maakte iedereen wild. Resultaat: de grootste circle pits die wij hier al voor het hoofdpodium zagen.
Op papier zou System of a Down nooit kunnen werken. Hotsende en botsende ritmes, een zanger die even graag miauwt als krijst, en stalen gitaren die je middenrif om de haverklap doormidden beuken. Maar van die conventies trok Werchter zich niets aan. De massa was dol op de zotte liedjes van System of a Down. U vond hen nóg leuker dan een ritje in de botsauto's.
Meer dan een kantelend vierkant met video's en lichtjes had het viertal niet mee. Het waren vooral de ijzersterke songs die het hem deden. System of a Down speelde uiterst strak, en bracht Werchter terug tot de essentie. Zanger Serj Tankian had een gelukzalige grijns op zijn tronie, terwijl snarenplukker Daron Malakian er uitzag als een vieze pornoster uit de donkerste krochten van Hollywood. Geen wonder dat de groep zo vroeg al 'Violent Pornography' aanzette. De gitarist weefde prachtige gitaartapijten en dirigeerde meesterlijk. Met dat heerlijk huppelend riedeltje in 'Radio/Video', waar zowel rock, Armeense ritmes als een walsje in terug te vinden waren. "Trek een lintworm uit je kont, steek een naald in je oog", ging het in 'Needles'. Werchter brulde overtuigd mee. Dat er ook vaak een boodschap in hun muziek zat, hoorde je in 'Hypnotize'. "Vraag de jongeren op het Tien An Men-plein waarom ze daar waren", zong Tankian.
De jongeren in Werchter prees hij als het beste publiek dat de groep deze tour al gehad had. En dat was écht geen leugen. De massa sprong, pogode en zwaaide zich haast een ongeluk. Het ene hoogtepunt volgde in sneltreinvaart op het andere. 'Psycho' kreeg als knipoog een stukje 'Physical' van Olivia Newton-John mee. En 'Chop Suey!' was een clusterbom die op Werchter werd gegooid, terwijl niemand van de security daar om maalde. Serj Tankian eindigde de song op zijn knieën.
System of a Down sloot af met een dubbele uppercut: het uiterst meezingbare 'Toxicity' en het hoekige 'Sugar' vonkten. Met twee enorme circle pits tot gevolg. Het publiek werd er zó vrolijk van. Ongelijk kunnen we hen niet geven.
Anderhalf uur stond System of a Down op het hoofdpodium, maar dat leek als in een flits voorbij. Glorie voor hun geniale gekheid. En ja, het is nu al twaalf (!) jaar geleden dat de band nog nieuw werk uitbracht. Maar deze reünie werkt, jongens! Schrijf nu eindelijk eens die lang beloofde zesde plaat.
