De schoonheid van het dagelijks leven: zo feeëriek kunnen bushokjes zijn
In de fotowedstrijd Graduation gaat De Morgen op zoek naar het strafste talent onder de pas afgestudeerden. Etienne Buyse is een van de finalisten. Van 14 tot 21 juli kunt u stemmen voor de Publieksprijs op demorgen.be
Etienne Buyse is geen doorsnee-fotografiestudent. Om te beginnen is de man al 64. Enkele jaren geleden verkocht hij zijn softwarebedrijf. Plots was er genoeg tijd en geld om zich fulltime met zijn jongensdroom bezig te houden. Zelf vindt Buyse 60+ trouwens de perfecte leeftijd om te beginnen met fotografie. "Je staat minder gejaagd in het leven. Je neemt de wereld veel beter in je op."
Meteen ook de invalshoek van zijn graduationreeks voor de Academie voor Beeldende Kunsten in Anderlecht. Halt heet die. Het viel Buyse op dat mensen nog amper halt houden. Er moet altijd wel iets gedaan worden, een deadline worden gehaald. Voor stil staan bij de dingen, even reflecteren is er geen tijd. Behalve als het echt niet anders kan. Als men noodgedwongen moet wachten. Op de bus bijvoorbeeld.
Dus vatte hij post aan bushokjes. In Watermaal-Bosvoorde. Maar het had evengoed elders kunnen zijn. Het korrelig glas van de hokjes maakt de beelden onduidelijk maar tegelijk feeëriek mooi. Als kijker kun je zelf invullen waar de contouren achter het glas over nadenken of bij wegdromen. Maar het wazige glazen scherm biedt ook een praktisch voordeel: "Je hoeft niemand om zijn toestemming te vragen. Handig in tijden waarin iedereen zo hard op zijn privacy staat."
Buyse verkiest de banaliteit over het exotisme. "In het dagelijkse leven schuilt pas echt veel poëzie. Flaubert schreef het al: 'Als je maar lang genoeg naar iets kijkt, wordt het vanzelf interessant'."
Snapshots, ja, maar er is wel over nagedacht. Buyse legde zichzelf regels op: op elke foto moet een grijs reclamepaneel te zien zijn, en onderaan het bushokje moet een opening een blik gunnen op de realiteit achter het feeërieke glas. "Want zonder regels zou het te makkelijk worden."
