Hoe de nieuwe generatie Brusselse rappers de wereld verovert (in 3 songs over Brussel)

Vorige vrijdagavond, kwart voor elf. In de schaduw van het Atomium stroomt een massa mensen naar het tweede podium van Couleur Café. Zodra Roméo Elvis op het podium verschijnt – witte short, wit t-shirt, witte regenjas, witte pet – ontploft het middenplein van het amfitheater. Duizenden jongeren springen van links naar rechts en maken moshpits, alsof het een concert van Slayer is. Een uur later – nadat de frontman in blote torso had gedaan alsof hij seks had met een opblaaskrokodil – brullen al die kelen drie bisnummers mee die nooit eerder in primetime op een Vlaamse radio zijn gedraaid.

De 24-jarige Roméo Elvis is de nieuwe jonge God aan het Brusselse hiphopfirmament. Hij groeide op in de faciliteitengemeente Linkebeek, zo vertelde hij in de aflevering over Brussel van het door dj Lefto gemaakte Canvasprogramma "LeFtO in Transit". Zijn vader was muzikant bij new wavegroep Allez Allez, zijn moeder een bekende comédienne in Franstalig België en de beroemde Franse rapper MC Solaar kwam thuis regelmatig over de vloer.

Roméo maakte deel uit van Niveau4, een door Couleur Café gecreëerde show waarin een groep rappers uit Vlaanderen, Wallonië en Brussel werden samengebracht. Hij rapt over beats die gemaakt worden door de Brusselse producer Le Motel. Hun meest recente album "Morale2" ligt tegenwoordig in de etalage van elke Belgische platenwinkel. Het begint met het nummer "Nappeux", dat aftrapt met de tekst: "Bruxelles est la capitale d’un pays qui va mal/C’est ce qu’ils veulent nous faire croire".

Veel van zijn clipjes halen een miljoen views op YouTube. De grootste hit is "Bruxelles arrive", net geen vier miljoen keer bekeken. Gemaakt samen met Caballero, ook een Brusselse rapper met Roots in Barcelona, en producer JeanJass, beiden volgende week woensdag te bekijken op het Dour Festival. In het filmpje komt zowat de hele Brusselse scène even in beeld lopen, zoals het collectief Stikstof, van wie Zwangere Guy – die in het Brussels-Nederlands rapt – bij ons de bekendste stem is.

Op de video hieronder kunt u zien hoe het eraan toeging op het einde van het concert van Roméo Elvis op Couleur Café:

Op de vraag of hij nu het gezicht van de Belgische hiphop is geworden antwoordde Roméo Elvis in zakenkrant De Tijd: "Nee, dat is Damso. Door hem kon ik worden wie ik nu ben".

Die Damso werd 25 jaar geleden geboren als William Kalubi in Kinshasa. Op zijn negende verhuisden zijn ouders naar Brussel, nog eens vier jaar later pleegde zijn toenmalige vriendinnetje zelfmoord. Regelmatig verwijst hij naar beide feiten in zijn teksten. Die zijn tegelijk helder en donker en vaak gedrapeerd boven trap-beats, een stroming binnen hiphop die een paar jaar geleden uit het zuiden van de Verenigde Staten kwam overgewaaid.

De views die Roméo Elvis op YouTube haalt zijn klein bier in vergelijking met de getallen van Damso. De clip van "BruxellesVie" is er bijna 16 miljoen (!) keer bekeken, die van "N. J Respect R" 13,5 miljoen keer en "Débrouillard" net geen 10 miljoen keer. Dat komt omdat Damso een ware sensatie in Frankrijk is geworden. Hij werd een protégé van de Franse superster Booba en mocht deeluitmaken van diens crew 92i. De clip van het nummer 92i Veyron is ondertussen bijna 50 miljoen keer bekeken. Ter vergelijking: dat is meer dan die van "Carmen" of "Ta fête" van Stromae.

Wie wil weten wat Damso live voorstelt: rep u naar Dour Festival. Als dat te kort dag is, in oktober treedt hij op in Vorst Nationaal. De eigenaars van het gebouw checken best nog even of het dak er wel goed op zit, anders gaat het eraf.

Waar komen die jongens plots vandaan? Ze zijn de zonen van vroegere Belgische rapgroepen, zo wordt gezegd. De Puta Madre uit Brussel, bijvoorbeeld. En vooral: Starflam, dat vaak omschreven wordt als een Luiks collectief. Die groep begon aanvankelijk met vier gasten die opgroeiden in de schaduw van de staalindustrie, maar ze braken pas door toen ze hun naam veranderden en er twee Brusselaars bijkwamen. In 1998 verscheen hun legendarische en naamloze debuutalbum, opvolger "Survivant" drie jaar later bevatte het Stubru-hitje "La sonora". Vorig jaar liep de Ancienne Belgique nog eens vol voor een reunieconcert, maar het succes dat Roméo Elvis en Damso te beurt valt – nu muziek via YouTube wordt beluisterd – konden zij nooit scoren.

Behalve bij één van hen: Baloji. De van oorsprong Congolees die als eerste Starflam verliet (en ook niet deelnam aan de reünie) wordt over het kanaal tegenwoordig gretig gedraaid door de muziekzenders BBC OneExtra en BBC6. Eén van de twee Brusselaars van Starflam is AKRO, die in het nummer "Bruxelles plurielle" zijn liefde voor zijn geboortestad bezingt. "C'est ici que j'ai grandi/avec les Turcs, les Congolais, les Marocains/qui ont relevé la STIB/quand les Belges la snobaient."