De Europese Sentinel-1 satelliet toonde aan dat de scheur in het ijs nu ongeveer 200 meter lang is. Er is maar vijf kilometer tussen de scheur en de oceaan. De Cryosat-satelliet van ESA leerde dat de uiteindelijke ijsberg ongeveer 190 meter dik zal zijn en 1.155 kubieke kilometer ijs zal omvatten.

De ijsberg zou tot 210 meter onder het wateroppervlak kunnen reiken. Er komen permanent ijsbergen los van Antarctica maar met een oppervlakte van 6.600 vierkante km is deze bijzonder groot. Hij verdient aandacht want hij kan een gevaar vormen voor de scheepvaart, benadrukt ESA.

Gezien het gevaarte reeds op het water drijft, zal het geen impact hebben op het zeeniveau hebben wanneer het helemaal los is. Maar het maakt deel uit van de gigantische ijsplaat Larsen C die gletsjers omvat. Indien die uiteindelijk aan de oceaan zouden worden blootgesteld, zou de zeespiegel wereldwijd tien centimeter kunnen stijgen, denken wetenschappers.

Larsen C zou aldus het voorbeeld kunnen volgen van Larsen B. Dit schelfijs kwam in 2002 via een gelijkaardig proces los. In 1995 verdween al het Larsen A ijsplateau.

Het ontstaan van een ijsberg is een natuurlijk proces. De opwarming van de lucht en van oceanen kunnen het niettemin versnellen, benadrukken de wetenschappers.