Het peloton kreeg in 216 kilometer tussen Vesoul en Troyes enkel twee hellingen van vierde categorie voor de wielen. Een massasprint leek dus bij voorbaat al onvermijdelijk, maar dat weerhield de Fransman Perrig Quémeneur (Direct Energie) en de Noor Vegard Laengen (UAE) niet om meteen nadat de vlag naar beneden ging in de aanval te trekken. En wie er aan mocht twijfelen: ja, ook Wanty-Groupe Gobert stuurde op bevel van chef Hilaire Van der Schueren een mannetje mee. Sterker nog: Frederik Backaert en Yoann Offredo moesten zelfs even overleggen wie mee mocht gaan, zo groot is de honger bij de Wanty’s!

Voor het peloton was het best, gezien de hitte kreeg het trio meteen een vrijgeleide. Het was haast lachwekkend: het peloton reed op een bepaald moment zelfs amper 20km/u, dubbel zo traag als de vluchters... Pas met de inbreng van brommertjes Julien Vermote (Quick Step) en Lars Bak (Lotto-Soudal) ging het tempo weer wat de hoogte in. De twee vertegenwoordigers van de sprintersploegen van Kittel en Greipel hielden de kloof stabiel op vier minuten, kwestie van later niet te veel moeite te moeten doen om alles in de finale weer samen te laten lopen.

Alles lag op zijn plooi voor het gekende massasprint-scenario, zodat we pas na 69 kilometer weer wakker werden voor het eerste “obstakel” van de dag: het enige punt voor het bergklassement op de Côte de Langres (1,3 km aan 6.3%) was een prooi voor Quémeneur. Ook het tweede puntje van de dag (op de de Côte de la Colline Sainte-Germaine) zou een prooi zijn voor de Fransman.

Onze landgenoot Backaert kwam op zijn beurt als eerste door bij de venijnige tussensprint in Colombey-les-Deux-Églises, maar belangrijker daar was de vierde plaats voor Arnaud Démare met het oog op het puntenklassement, vóór Matthews, Greipel en Colbrellli. Opvallend: Marcel Kittel nam niet deel aan de debatten, ongetwijfeld met het oog op de dagzege.

Door al die “opwinding” slonk de voorsprong van de vluchters naar twee minuten, en met alle obstakels achter de rug begon stilaan ook het gewriemel voor de finale. Zo vaardigden ook FDJ (voor Démare), Cofidis (voor Bouhanni) en Katusha (voor Kristoff) een mannetje af om kopwerk te doen. Iemand had ook Laurent Pichon moeten melden dat het scenario van de dag al vastlag, want zijn aanval bleek een volleerde chasse patate.

Het tempo in het peloton ging nu danig de hoogte in, de voorsprong van de drie vluchters smolt als sneeuw voor de zon. Lotto-Soudal aasde met Greipel op een eerste ritzege in deze Tour, maar een lekke band en een achtervolging voor lead-out Jurgen Roelandts waren een fikse streep door de rekening van de Belgische ploeg. De andere ploegen lieten het niet aan hun hart komen, de snelheid ging met een ruk omhoog, en op drie kilometer van de meet waren de drie aanvallers eraan voor de moeite.

Ook vandaag werden de sprinterstreintjes weer ontregeld: de brigade van Quick Step zat te vroeg op kop met Kittel en werd weer opgeslokt door de verzamelde concurrentie. Vervolgens leek André Greipel in perfecte positie te zitten met een teruggekeerde Roelandts voor hem, leek op weg naar de meet enkel nog een duel met Arnaud Démare te moeten uitvechten, maar de twee lieten zich rollen: Kittel kwam uit geslagen positie terug, reed in de laatste vijftig meter veel sneller dan de verzamelde concurrentie en won finaal zelfs met anderhalve fietslengte.