De vakantie is voor sommige verhuurders van fietsen en gocarts aan zee duidelijk in mineur gestart. Vraag maar aan Katrien Timmerman, zaakvoerster van Boulevard Bikes in Knokke en Freddy Shop in Heist. “Het zomerseizoen is nog maar pas begonnen en we zitten al met drie gevallen waarbij huurders hun materiaal niet meer terugbrachten”, zucht Katriens zoon Thibo Gies, ook actief in de zaak. “En het gaat niet om goedkope spullen, maar om twee Segways en een dure fiets. We noteren nochtans altijd de gegevens van de huurders en weten wel duidelijk om wie het gaat. We hebben het zelfs online gezet. Het zijn duidelijk personen met slechte bedoelingen.”

Het gaat vaak om individuen uit het binnenland. “We melden dat sowieso aan de politie, maar in veel gevallen brengt dat weinig of geen aarde aan de dijk”, zegt Gies. “En het wordt met de jaren almaar erger. Velen doen zelfs de moeite niet om hun materiaal binnen te brengen en laten het ergens achter.”

Geen steun van gerecht

De zaak plant dan ook enkele afdoende maatregelen. “We zullen extra camera's plaatsen en we overwegen om in al ons materiaal gps-trackers te installeren. Zo kunnen we precies achterhalen waar het zich bevindt. Dat is zeker nuttig nu we meer en meer merken dat identiteitsgegevens noteren niet afdoende werkt voor het recupereren van achtergelaten materiaal.”

Voor Tom Vanderhoegt van GinoBikes in Oostende, die ook geregeld met diefstal te maken krijgt, moet de hele handel wel rendabel blijven. “Ik volg wel van dichtbij de prijsevolutie van gps-trackers, maar als ik op al mijn fietsen, gocarts en ander materiaal vandaag een dergelijk toestel moet zetten, dan is het sop de kolen niet meer waard.”

Ze treffen wel hun voorzorgen. “We vragen bij verhuring wel aan iedere klant zonder uitzondering zijn identiteitsbewijs, maar sommigen hebben geen scrupules. Als je bijvoorbeeld merkt dat het om iemand uit Charleroi gaat, dan mag je zelf gaan zoeken. De gerechtelijke diensten zullen niet vlug een dossier opstarten voor een gestolen fiets. En als je het puur juridisch bekijkt, gaat het zelfs niet om diefstal, maar om misbruik van vertrouwen. Je sluit met de huurder geen contract af voor een bepaalde duur. Hij betaalt voor de periode dat hij het materiaal heeft gebruikt.”