Dit zijn de 10 beste platen van de week

Over de popmuziek geen klagen! De crème de la crème komt deze week van kleppers als Calvin Harris, Jay-Z en HAIM, maar ook felle undergroundkoningen als Broken Social Scene roeren zich.

1. HAIM 'Something to Tell You'

De Californische zusjes Estelle, Alana en Danielle Haim hebben hoorbaar hun portie smoor, smachten, verraad en gekrenkte onschuld achter de kiezen. Dat blijkt althans uit Something to Tell You, de tweede plaat van HAIM. Het album doet aan als het grote zusje van hun debuut Days Are Gone, waarmee ze vier jaar geleden het popwereldje binnenfladderden. De dames helen hun gebroken harten met heerlijke pop die aan Fleetwood Mac en Michael Jackson refereert. "Something to Tell You is een masterclass in songwriting en arrangeren", schreven we. "Bovenal voedt dit album zich met het doorgedreven perfectionisme van de dames en met hun gave om pakkende songs te schrijven."

Lees hier de volledige recensie. 

2. Jay-Z '4:44'

Een verontschuldiging aan Beyoncé voor de scheve schaats die hij reed, dat is 4:44 van Jay-Z, zijn dertiende soloworp die voorlopig alleen via Tidal streamt. Na een aantal luisterbeurten ontpopt deze op het eerste gehoor ordinaire old skool-hiphopplaat zich tot een warmbloedige, soulvolle biecht die Jigga's laatste twee flauwe albums doet vergeten. Met dank aan de knisperende vinylbeats van producer No I.D. - "een veteraan die opgroeide met seventiessoul", zoals we schreven. "Hij schuift slim hartverwarmende samples van Stevie Wonder, Nina Simone en Donny Hathaway tussen de knusse downtempofunk." Benieuwd of Jay hiermee de jonge wolven à la Kendrick Lamar van zich kan afschudden.

Lees hier de volledige recensie. 

3. Laurel Halo 'Dust'

De kroonprinses van de post-whatever-elektronica gooit voor de derde keer hoge ogen met een album dat experimentele geluidsmanipulatie, clubklanken en gemuteerde pop op ingenieuze wijze tot een succulente smoothie klutst. Met Dust, op kwaliteitslabel Hyperdub, schaart de in Berlijn residerende Amerikaanse zich bij het selecte kransje rotgetalenteerde klankentappers dat organische, field recordings-achtige klanken naadloos versmelt met digitale effectenmakerij (zie: Mount Kimbie, Julia Holter, e.a.). Onze favoriet? 'Jelly': kromgebogen, uitgeholde urban pop die slaapdronken wauwelend een droomwereld vol rare galm binnenschuifelt. Wauw.

4. Calvin Harris 'Funk Wav Bounces Vol. 1'

Commerciële dancekikker Calvin Harris zet zijn critici een neus met deze heerlijke, zomerse funky r&b-plaat. Wij schreven: "Harris, intussen getraind als genre-overschrijdend muziekmanipulator én hitmachine, opteert voor warme, vloeiende baslijntjes, vertraagde discogrooves en keyboardklanken die nu aan de jazzy seventiesproducties van Quincy Jones refereren, dan weer aan de klapperende elektro-architectuur van de jaren tachtig." Daar hield onze lofzang niet op. We hadden het zwijmelend over "een hitparadeplaat die én trendy, toonaangevend en vakkundig aandoet én tonnen liefde voor de popgeschiedenis tentoon spreidt."  Zo is dat.

Lees hier de volledige recensie.

5. Dj Shadow 'The Mountain Has Fallen EP'

Verrassings-ep'tje van de Amerikaanse superster-dj / topproducer Dj Shadow die hier halsoverkop terugkeert naar de rauwe hiphop die hij in zijn begindagen zo lief had en gaandeweg de rug toekeerde (herinner u 'Why Hiphop Sucks In '96'). Op 'Systematic' toont hij de jonkies hoe heftig rap uit de hoek kan komen, met dank aan grootmeester Nas. Het geflipte 'Horror Show' profiteert van het hondsdolle gekwaak van Danny Brown, 'Good News' had van Aphex Twin kunnen zijn, 'Corridors' is schelle soundtrackmuziek met de borst vooruit en de vinger aan de trekker. Cool.

6. Floating Points 'Reflections - Mojave Desert'

De Britse muzikant en neurowetenschapper Sam Shepherd bekommert zich al lang niet meer om de soulvolle, door dubstep aangezwengelende elektronica waarmee hij zichzelf ooit op de kaart zetten. Twee jaar geleden gooide hij hoge ogen met de kosmische, jazzy postrock van Elaenia, nu balanceert hij lenig tussen kraut, fusion en prog op Reflections - Mojave Desert. Deze lijvige EP wordt vergezeld van een kortfilm van regisseuse Anna Diaz Ortuño. 

7. Broken Social Scene 'Hug of Thunder'

Aangezien deze zomer alle ogen lijken gericht op Arcade Fire zouden we die andere alternatieve, van de pot gerukte Canadese muzieksekte bijna vergeten: Broken Social Scene. Zeven jaar na zijn vorige album lijkt de posse rond songwriter Kevin Drew geen spat verouderd. Op Hug of Thunder woedt een wervelende storm waarin de rammelgitaren driest voortjakkeren, waarin feeërieke lo-fi pakkende melodieën herbergt en waarin de band zijn bombast razendslim aan de leiband houdt en dan plots weer als een orkaan door de songs laat tollen. Verrassingen? In het behoedzame titelnummer zingt Leslie Feist alsof ze een levensgevaarlijk geheim gaat verklappen. Rillingen!

8. Various Artists 'Brownswood Bubblers Twelve, Pt. 2'

Met de compilatiereeks Brownswood Bubblers biedt de gerenommeerde BBC-dj Gilles Peterson een platform aan opkomend talent uit hiphop, soul, funk, wereldmuziek en elektronica. In het verleden gaven deze verzamelaars een stevig duwtje in de rug van oa. Flying Lotus en Floating Points. Nummer twaalf, in wezen een dubbele vinyleditie, kiest voor harde undergroundfunk, psychedelische jazzballades, sublieme nu soul, seventiesfusion en exotische percussiebommetjes.

9. Algiers 'The Underside of Power'

Wie twee jaar geleden het furieuze titelloze debuut van de Amerikaanse postpunkband Algiers over het hoofd zag in de stortvloed aan goeie albums krijgt een herkansing. The Underside Of Power, zijn tweede plaat, kruidt de hoekige, in doem gewikkelde elektropunk en trashy Big Black-hardcore met inktzwarte Afro-Amerikaanse vibes. Grote troef: de fenomenale gospelstrot van zanger Franklin James Fisher. Voor fans van TV On The Radio en Willis Earl Beal.

10. Lapalux 'Ruinism'

Lapalux, oftewel Stuart Howard, glijdt met zijn derde plaat Ruinism zijn theatrale fase in. Niet zo heel verwonderlijk want Howard schreef deze muziek oorspronkelijk voor een theaterstuk, Départ genaamd, dat werd opgevoerd op een Oost-Londens kerkhof. Vandaar de creepy stemsamples, de scheefgebogen digi-synths en schaduwrijke ambient. Vrees niet: hier en daar haalt Lapalux opnieuw stevig uit met korzelige elektronicabeats. Fijnproeverskost op kwaliteitslabel Brainfeeder.