“Deze mensen zullen vandaag niet sterven”, dacht Jessica Simmons toen ze tien mensen in het water zag worstelen tegen een sterke onderstroom die hen meedogenloos de open zee in sleurde voor de kust van Panama City in Florida. “Dit zal niet gebeuren. We halen hen eruit.”

Een redder was er niet meer van dienst en de hulpdiensten stonden passief te wachten op een reddingsboot. De andere strandgangers hadden geen reddingsmiddelen, enkel surfplanken en hun eigen armen en benen. “Vorm een menselijke ketting”, werd er geroepen.

Eerste reddingsactie mislukt

Op dat moment zaten Roberta en de andere zwemmers al bijna twintig minuten in het water, te vechten tegen de stroming. Roberta was het water ingegaan om haar twee zoontjes van elf en acht jaar oud te redden nadat de stroming hen van het strand wegvoerde.

Ook Tabatha Monroe en haar vrouw Brittany hadden de twee jongens horen schreeuwen om hulp en waren ernaartoe gezwommen. Eenmaal ze de jongens bereikt hadden, slaagden ze er niet meer in aan de stroming te ontsnappen. Na tien minuten konden enkele jonge mannen op een surfplank Brittany al terug naar de kust brengen.

(lees verder onder de foto)

Roberta zelf raakte ook al snel overmeesterd door de onderstroom, gevolgd door haar neef van 27, haar moeder van 67 en haar echtgenoot (31). Een niet nader genoemd koppel was niet ver van hen ook het water in gegaan.

“De stroming sloeg elk beetje energie uit ons lichaam”, vertelde Roberta nadien aan The Washington Post. “Ik was uitgeput.”

Vijf vrijwilligers werden er vijftien, werden er tachtig

Aan de kust begon de menselijke ketting ondertussen vorm te krijgen. Het begon met vijf vrijwilligers, dat werden er vijftien en naarmate de reddingsmissie wanhopiger en urgenter werd groeide het aantal vrijwilligers aan tot maar liefst een tachtigtal mensen. Sommigen konden zelfs niet zwemmen, maar ze waren vastbesloten Roberta en de anderen uit het water te halen.

Jessica en Derek Simmons zwommen langs alle vrijwilligers, recht op de drenkelingen af. Ze gebruikten surfplanken en andere drijvende speeltjes om hun reddingsactie te ondersteunen. “Ik raakte aan het eind (van de menselijke ketting, nvdr) en ik weet dat ik een heel goede zwemmer ben”, vertelt Jessica. “Ik ben praktisch opgegroeid in het zwembad. Ik wist dat ernaartoe zou kunnen zwemmen en hen kon bereiken.”

(lees verder onder de foto)

Samen met haar echtgenoot begon Jessica de kinderen langs de menselijke ketting weer naar de kust te brengen. Tegen de tijd dat ze bij Roberta kwamen, kon die nauwelijks nog het hoofd boven water houden. “Dit is hoe ik ga sterven”, dacht die bij zichzelf. “Dit is hoe mijn familie gaat sterven. Ik kan het gewoon niet houden.”

Jessica moedigde de vrouw aan om door te gaan, maar die verloor het bewustzijn. Het eerste wat ze zich herinnerde was het geluid van schreeuwen in het water toen ze wakker werd op het strand. Iemand riep dat haar moeder Barbara nog steeds in het water was en een hartaanval leek te krijgen. Ze vertelde de anderen haar te laten gaan en zichzelf te redden, maar de echtgenoot en neef van Roberta bleven het lichaam van de vrouw ondersteunen in het water, worstelend om zelf boven water te blijven.

“Toen werd de ketting het grootst. Mensen grepen elkaars polsen, armen, benen. Als ze daar waren, waren ze aan het helpen.”

“Er zijn goede mensen in deze wereld”

Na bijna een uur in het water gelegen te hebben, net voor zonsondergang, waren alle tien de gestrande zwemmers weer veilig. Het hele strand begon te applaudisseren. “Het waren de strandgangers en de gratie van God, daarom zijn we hier vandaag”, bedenkt Roberta zich.

Brittany Monroe en de 67-jarige Barbara werden beiden naar het ziekenhuis gebracht. Brittany mocht na een korte behandeling voor haar paniekaanval weer naar huis, maar Barbara kreeg een zware hartaanval in het water en blijft voorlopig nog gehospitaliseerd. Haar toestand is stabiel.

Roberta plant haar redders Jessica en Derek nog te ontmoeten eenmaal haar moeder ontslagen wordt uit het ziekenhuis, maar beseft dat ze tientallen vreemden zou moeten knuffelen voor het redden van haar familie. “Het heeft me eigenlijk getoond dat er nog goede mensen zijn in deze wereld”, besluit ze.