Terwijl het festival losbarst, heerst in het dorpje Dour maar weinig vreugde
Terwijl duizenden festivalgangers losgaan op de heetste blieps van het moment, is er in Dour-dorp, op vijfhonderd meter van de weide, maar weinig feestvreugde. "Dour is een beetje dood, meneer."
À louer. Niet de posters om het festival aan te prijzen, maar leegstand en verhuurpancartes overheersen het straatbeeld van Dour. De Rue Grande doet zijn naam al lang geen eer meer aan. Waar er 25 jaar geleden een weelde was aan winkels allerlei, moeten de 16.705 Douroises het nu stellen met een handjevol handelaars. "Dour is veranderd", zegt cafébazin Esther van Café de la Poste. "Vroeger was het een bruisende stad, nu zijn er enkel winkels waar ze brol verkopen."
'Vroeger was het een bruisende stad, nu zijn er enkel winkels waar ze brol verkopen'
Emilie van kapsalon Le 8ème Art Coiffure beaamt: "Ik hou van Dour, maar ik mis shoppingmogelijkheden. En amusement voor de jongeren, dat ook. Vroeger was onze stad levend, nu is Dour een beetje dood."
Net zoals in de meeste andere Belgische dorpen zijn retailers er weggetrokken, als gevolg van commerciële centra buiten de centrumsteden. Die evolutie in combinatie met een steeds verouderende bevolking doet het Henegouwse Dour in een zweem van melancholie vervallen. "Het is triest, ja", zegt notaris Géry Lefebvre. "De bevolking staat er machteloos tegenover. Eén troost: het overvalt niet enkel Dour, maar de hele Borinage (de streek in Henegouwen die bekend stond om zijn steenkoolindustrie, fvd)."
In Henegouwen bedroeg de werkloosheidsgraad in 2016 15,6 procent, in regio-Dour flirtten ze met de 20. Desastreus, zeker als je weet dat Wallonië een gemiddelde werkloosheid van 13,2 procent had. Het is verleidelijk om naar schuldigen voor de Dourse parfum de crise te wijzen, maar on the record wil niemand dat doen. "Ik heb een handelszaak te runnen, meneer", zegt cafébazin Esther. "Ik kan het me niet permitteren om politieke standpunten in te nemen."
'Walen houden van Vlamingen, hoor. Behalve van Bart De Wever'
Waarop een caféganger zich roert: "Waarom houden jullie (Vlamingen, fvd) niet van ons, meneer de journalist? Is het omdat we Frans spreken? Wij, Walen, houden nochtans van de Vlamingen, hoor. Behalve van Bart De Wever."
"Mais non. De Vlamingen dragen ons wel een warm hart toe", Esther kwakt haar versgetapte pint op het aanrecht. "Ik moet al jaren naar het UZ te Gent en daar geven de verpleegsters mij de beste zorg. Met de glimlach."
Planten en algen
Is er dan geen hoop voor Dour? Notaris Géry ziet de toekomst niet gitzwart. "De laatste jaren heeft het stadsbestuur onder leiding van cdH-burgemeester Vincent Loiseau stevig ingezet op infrastructuurwerken. Ook is er sinds eind april het zwembad ‘Belvédère’. Een unicum in België, want het water wordt door algen en planten gefilterd. Zeggen dat er in Dour dus niets beweegt, is zwaar overdreven. Maar qua handelaars zijn we wel ten dode opgeschreven, vrees ik."
'Verhuizen uit Dour? Nooit'
Over één ding moeten de Douroises zich alvast geen zorgen maken: hun coiffure. "Verhuizen uit Dour? Nooit", zegt kapster Emilie.