Antwerpen door de ogen van een farmacologe uit Caïro: “Na oktober valt de stad in een winterslaap”

“Als ik Antwerpen moet vergelijken met Caïro, dan zijn het echt wel twee tegenpolen”, vertelt ze. “Caïro is een erg grote stad, met 10 miljoen inwoners. Een bijzonder levendige stad ook. Ze slaapt nooit. Dat mis ik in Antwerpen echt. Hier ervaar je die vitaliteit alleen als het mooi weer is. Dan komen de mensen buiten en valt er iets te beleven.”

“En wat me bijzonder frustreert, is het vroege sluitingsuur van de winkels. Ik moet om 14u al vertrekken op mijn werk als ik wil gaan winkelen. En nog vreemder is dat de winkels op zondag dicht zijn. Dat is nu net de dag dat mensen tijd hebben om te gaan winkelen. En als je pas om 9u je winkel opent, moet je toch later sluiten dan om 18u? Antwerpen gaat te vroeg slapen. Van april tot oktober is het hier aangenaam wonen. Dan is er volop leven in de straten. Nadien valt de stad in een winterslaap.”

Chaos

“Maar de keerzijde is dat Caïro ook een zeer chaotische stad is”, gaat ze in één adem verder. “Voor elke verplaatsing moet je de auto nemen en zit je minstens een uur vast in het verkeer. In Antwerpen is dat net omgekeerd. Omdat de stad zo klein is, kan ik te voet of met de fiets naar het werk. It’s cute. Alles is dichtbij en daardoor reis je hier zo vlot door het hele land. Ben je hier anderhalf uur onderweg, dan zit je al in ­Nederland. Ik zeg niet dat het openbaar vervoer erg goed georganiseerd is (lacht). Maar die kleinschaligheid plaatst alles in een ander perspectief.”

Het mag duidelijk zijn: Aya is een grootstadsbewoonster die – al zegt ze het niet met zoveel woorden – Antwerpen onderbrengt in de categorie van ‘een groot dorp’. “Antwerpen heeft net genoeg om een stad te zijn en geen dorp”, protesteert ze. “Er leven vol­doende nationaliteiten, maar ik zie de mix niet. Iedereen leeft in zijn buurt. Dat is erg vreemd om te zien. Ik ben er geen fan van. Ik zie liever een smeltkroes van ­culturen.”

Festivals en zomerbars

Aya is amper 27, maar al een ervaren globetrotter. Zo verbleef ze voor haar doctoraat al geruime tijd in Spanje, Italië en Nederland. Bovendien profiteert ze van elk vrij moment om te reizen. “Ik hou van reizen, en dat maakt Antwerpen draaglijk”, lacht ze. “Het is amazing hoe je hier overal goedkope vluchten kan boeken. De stad is zeer goed verbonden. Ik heb intussen heel Europa gezien.”

De volgende maanden zal ze in haar vrije tijd vooral met vrienden de zomerbars en festivals afschuimen. “Het aanbod aan festivals is hier enorm”, zegt ze. “In Egypte vind je dat niet. De zomerbars doen me ook denken aan thuis. In Caïro gaan we ook graag uit om in de zon te chillen met een glas. Maar ik begrijp jullie verslaving aan agenda’s niet. Mensen nodigen je twee maanden vooraf uit op hun verjaardag. Onbegrijpelijk! En als je wilt uitgaan met een vriend, moet die afspraak een week vooraf geregeld worden. In Caïro bel je gewoon een vriendin op en zeg je: ik kom nu naar je toe. Dat gebeurt allemaal veel spontaner.”

Vaste route

Haar doctoraat over leishmaniasis of zandmugziekte, een infectieziekte waaraan jaarlijks duizenden arme mensen sterven, houdt haar nog minstens een jaar in Antwerpen. “Het is voor dat wetenschappelijke project dat ik hier ben”, zegt ze bij het afscheid. “Antwerpen is niet de stad waar ik me definitief wil vestigen, maar het is zeker een aangenaam vooruitzicht om hier nog een jaar te blijven.”

“Als mijn vrienden me komen opzoeken, heb ik een vaste route. We dweilen de Meir af voor de winkels, gaan dan de kathedraal bekijken en beklimmen tenslotte het MAS. Daarna duiken we de bars in. Want jullie bieren zijn echt wel fantastisch. Sinds ik hier ben, ben ik kilo’s bijgekomen door het drinken van bier. Die moeten eraf door te gymmen...”

INFO

Aya Hefnawy

uit Egypte werkt aan haar doctoraat in Instituut voor Tropische Geneeskunde