Chris Froome wint vierde Tour de France, nu alle wielerharten nog
Chris Froome (32) stond in Parijs al voor de vierde keer op de hoogste podiumtrede. Verdiend, dat zeker, maar een rit winnen lukte niet. De Brit is meer tactiek dan panache. Daarom is niet iedereen wild van hem: Eddy Merckx niet, Greg LeMond niet en al zeker het Franse publiek niet.
Stel nu eens dat Chris Froome eerder serieus werk had gemaakt van wielrennen. Dat hij in de Tour van 2012 voor eigen kansen had mogen gaan in plaats van in dienst te moeten rijden van de bergop duidelijk minder sterke Bradley Wiggins. En dat hij in 2014 niet drie keer was gevallen en daardoor had moeten opgeven? Ja, dan was Chris Froome nu waarschijnlijk de meest succesvolle Tour-winnaar ooit geweest.
Gisteravond stond de op 20 mei 1985 in Nairobi geboren renner voor de vierde keer op de hoogste trede van het podium in Parijs. Nog één eindzege erbij en hij mag zich scharen onder de allergrootsten uit de Tour-historie: Jacques Anquetil, Eddy Merckx, Bernard Hinault en Miguel Indurain - allen vijfvoudig winnaar.
Toch wordt Froome nog steeds niet helemaal voor vol aangezien. Merckx, vorige week op bezoek in de Tour, schamperde: "Als je alleen maar de Tour rijdt, kun je winnen zoveel je wilt. Wielrennen is meer dan alleen de Tour." Een andere klacht van de Belgische oud-Tourwinnaar: Sky was te machtig, Froome te defensief. "Ik heb hem geen uitzonderlijke dingen zien doen." Ook oud-Tourwinnaar Greg LeMond liet zich gelijke bewoordingen uit.
'Als je alleen maar de Tour rijdt, kun je winnen zoveel je wilt. Wielrennen is meer dan alleen de Tour'
Geslaagde tactiek
De kritiek raakt Froome niet. Zaterdag, na de tijdrit in Marseille, blikte hij terug op zijn vierde Tour-zege. Hij zei zich geen moment zeker te hebben gevoeld van de overwinning, zeker niet na zijn korte inzinking in de Pyreneeën. "Dit was echt een Tour die over drie weken werd beslist, niet in één etappe. Van al mijn Tour-overwinningen was dit de benauwdste."
De kritiek van Merckx en LeMond lijkt vooral ingegeven door het feit dat de Tour de France zo voorspelbaar is geworden. Maar Froome is niet verantwoordelijk voor een spannend wedstrijdverloop, hij doet wat van een topsporter mag worden verwacht: een tactiek kiezen die de grootste kans op een goed eindresultaat biedt. En was het nu werkelijk zo saai, de afgelopen drie weken? Tot aan de laatste klimetappe, naar de top van de Izoard, stonden drie renners binnen een minuut van de geletruidrager. "Pas toen ik in Marseille over de streep kwam, durfde ik te juichen", zei Froome.
Zijn tactiek - vroeg voorsprong nemen en die vervolgens consolideren met behulp van een ijzersterke ploeg - is al jaren bekend, maar nog steeds is niemand erin geslaagd om het juiste antwoord te vinden. Richie Porte kwam hard ten val in de afdaling van Mont du Chat en moest opgeven, voor Nairo Quintana bleek de combinatie Giro-Tour te zwaar en Alberto Contador lijkt nu echt over zijn hoogtepunt heen.
De kritiek van Merckx en LeMond lijkt vooral ingegeven door het feit dat de Tour de France zo voorspelbaar is geworden. Maar Froome is niet verantwoordelijk voor een spannend wedstrijdverloop
Nieuwe rivalen dienden zich aan: Rigoberto Urán bijvoorbeeld. Meerdere malen werd hij door Froome als zijn belangrijkste tegenstrever betiteld, vooral vanwege zijn goede tijdrit. Bij Romain Bardet, de hoop van het Franse volk, is dat zijn achilleshiel. Daarmee lijkt hij kansloos voor de eindzege. In Marseille gaf hij alles wat hij had, maar werd hij bijna ingehaald door Froome, die twee minuten later was gestart.
Bij binnenkomst in de thuishaven van Olympique Marseille klonk er gejoel en boegeroep voor Froome. Het lijkt erop dat hij zich erbij heeft neergelegd dat hij nooit een heel geliefde kampioen zal worden. "Met een Fransman op de tweede plaats en een aankomst in een voetbalstadion had ik niet anders verwacht", zei hij. Met een knipoog: "Ik zal het niet persoonlijk nemen."
Honger nog niet gestild
Froome beklemtoonde ook dat het een grote eer is om in de buurt te komen van de iconen uit de Tour. Maar tegelijkertijd gaf hij toe dat de wielergeschiedenis hem goeddeels onbekend is. Zijn vroegste herinneringen bestaan uit beelden die hij als jongetje in Kenia zag: het duel tussen Lance Armstrong en Ivan Basso. Opnames van Merckx' Tour-zeges heeft hij nooit gezien. Waarschijnlijk zal ook daarom diens kritiek hem niet al te zeer raken.
Fit, scherp en op gewicht verscheen hij aan de start in Düsseldorf. Niemand die zich zo goed kan focussen op het leveren van een topprestatie als Chris Froome. "Het gaat niet om de honger", zei hij eens. "Het gaat om de honger naar de zege."
Onlangs verlengde Froome zijn contract bij Sky met twee jaar. Hij ligt nu vast tot 2020 en is vastberaden om recordhouder eindoverwinningen in de Tour de France te worden. Of Eddy Merckx dat nu leuk vindt of niet.