“Zal ik Vlaams spreken?” Jackie Groenen probeert het wel, maar haar Nederlandse tongval valt in de persruimte van het Nederlandse trainingscentrum in Zeist niet te verbergen. “Geef me een paar minuten, ik moet er wat inkomen.” Het Antwerpse Poppel is waar de international van Oranje haar Vlaams kreeg aangeleerd. Kind van Nederlandse ouders die net over de grens verhuisd waren. Groenen zelf had eigenlijk in België geboren moeten worden, waren er geen complicaties opgetreden bij de bevalling waardoor moeder Lisette in Tilburg moest bevallen. “Maar naast een Nederlands heb ik ook een Belgisch paspoort”, zegt de middenveldster. “De lagere school werkte ik ook af in België, maar vanaf het middelbaar volgde ik les in Nederland. We zijn echter altijd in Poppel blijven wonen. In België.”

Promofilmpje voor KBVB

Groenen bleek al snel een sportief talent. Ze combineerde judo -waar ze uitgroeide tot een van de beste jongeren van Nederland- met voetbal. Haar vader Jack plantte in de tuin zelfs een levensecht doel, geheel volgens de officiële afmetingen. “Mijn zus Merel voetbalde ook en passeerde even bij Lierse, maar ikzelf heb altijd bij Nederlandse jeugdploegen gespeeld. Ook bij de nationale jeugdelftallen kwam ik altijd uit voor Nederland.”

Tot 2012. Groenen wou zich via Duitsland even op haar clubcarrière focussen, maar verdween zo na haar doorbraak van de radar bij Oranje. Een uitgelezen kans voor Belgisch bondscoach Ives Serneels om een tijd later een roofpoging te ondernemen. “Plots stonden Ives en Tamara (assistent-bondscoach Cassimon, nvdr.) voor mijn deur. Je zou kunnen denken dat ze me probeerden te overtuigen om voor België te kiezen, maar dat was niet nodig. Oranje was heel stil op dat moment en ik wou EK’s en WK’s spelen. Ik wou voor de Belgische ploeg uitkomen.”

Groenen werd een paar keer uitgenodigd in het Belgisch oefencentrum in Tubeke en ging in 2014 -getooid in zwart-geel-rode outfit- zelfs mee naar Zwolle om er te supporteren in een Nederland – België. Er werd zelfs een YouTube-reportage rond gedraaid die de KBVB via haar officiële kanalen rondstuurde. Ondertussen werd de papiermolen in gang gezet om haar ‘overstap’ te finaliseren. Een formaliteit.

“Ik moest nog wat dingen regelen met de gemeente, maar uiteindelijk was het de FIFA die alles stopzette. Ik had met Nederland meegedaan aan het EK -17, blijkbaar was dat bindend. Ik moet zeggen dat ik toen echt heb afgezien. Wie weet zou ik nooit een groot tornooi spelen.”

Belgische vrienden

Groenen bleef een tijdlang uit the picture, maar in 2016 werd ze dan toch eindelijk Nederlands A-international. In de EK-opener tegen Noorwegen was ze de uitblinker. Icoon Louis van Gaal vertelde “onder de indruk te zijn” van haar prestatie. Nederland had meteen een nieuwe chouchou, eentje die het bijna was kwijtgeraakt aan de Red Flames.

“Ik ben nu eigenlijk blij hoe het allemaal gelopen is. Ik wou destijds echt voor België uitkomen, maar ik voel me toch meer Nederlander dan Belg. Ik verkies een pak frieten boven een kroket uit de muur, maar mijn voetbalidool is dan weer Johan Cruijff (Groenen speelt bij club en land met rugnummer 14, nvdr.). O ja, en als ik scoor, dan zal ik zeker juichen. Dat zegt genoeg.”

De middenveldster heeft haar Belgische vrienden met wie ze destijds naar de Red Flames ging kijken overigens een opdracht gegeven. “Ik verkleedde me voor die matchen als Belg, nu heb ik hen gezegd dat ze in het oranje moeten komen. Ze zullen het misschien niet met heel veel zin doen, maar als ze het niet doen dan zwaait er wat.” (lacht)