Magnette keert terug naar Charleroi

"Met overtuiging en met vreugde kies ik voor Charleroi", kondigde Magnette vanmorgen aan op een persconferentie. In Charleroi werd Magnette tien jaar geleden door PS-voorzitter Elio Di Rupo in de politiek gelanceerd, en daar is hij sinds 2012 ook titelvoerend burgemeester. Sinds 2014 wordt hij er vervangen door partijgenote Françoise Daspremont.

Met een door de vele schandalen geteisterde PS is het geen overbodige luxe om, goed een jaar voor de gemeenteraadsverkiezingen, een tandje bij te steken om ook na 2018 de burgemeesterssjerp te behouden.

Cumul

Magnette keert echter nog niet meteen terug. Hij blijft aan als minister-president tot cdH en MR een nieuwe Waalse regering hebben gevormd. Na de installatie van die nieuwe regering neemt hij meteen ook ontslag als parlementslid. Magnette zou oppositie kunnen voeren tegen de centrumrechtse regering, maar het is een ongeschreven regel dat een voormalige regeringsleider een afkoelingsperiode van minstens enkele maanden in acht neemt.

Daar komt nog bij dat de PS eerder deze maand op haar congres besliste dat het mandaat van parlementslid vanaf de volgende legislatuur niet meer gecombineerd mag worden met dat van burgemeester of schepen in steden met meer dan 50.000 inwoners. Magnette had eerder al aangekondigd dat hij niet zal cumuleren. Hij wil absoluut het gezicht zijn van de nieuwe, 'propere' PS. Zijn federatie stemde nog voor het PS-congres voor een volledig cumulverbod.

Dat Magnette nu voor zijn stad kiest, betekent echter niet dat zijn rol in de nationale politiek is uitgespeeld. "Dit is reculer pour mieux sauter", analyseert UGent-politicoloog Carl Devos. "Magnette wil zijn electorale basis behouden of versterken. Als hij als winnaar uit de lokale verkiezingen komt, terwijl de PS elders wellicht grotendeels verliest, kan hij zijn gewicht binnen de partij versterken."

Magnette geldt al jaren als dé onbetwiste opvolger van Di Rupo. Dat is nog meer het geval nu, in de nasleep van de affaires rond Publifin en Samusocial, de roep om een nieuwe partijvoorzitter steeds luider klinkt. Di Rupo lijkt niet van plan meteen een stap opzij te zetten, maar na de verkiezingen van 2019 lijkt weinig Magnette te beletten om de scepter over te nemen.

Liberale minister-president

Intussen lijkt het nog een kwestie van dagen voor er een nieuwe Waalse regering gevormd wordt. Er moeten nog een paar laatste details worden geregeld, maar verwacht wordt dat de deal midden deze week rond is. De nieuwe regering zou zeven ministers tellen, één minder dan de huidige. CdH zou haar 3 ministerposten behouden, terwijl MR zich tevreden zou stellen met 4 zitjes, inclusief dat van de minister-president.

Wie dat wordt, is nog onduidelijk. Het lijkt weinig waarschijnlijk dat partijvoorzitters Chastel en Benoit Lutgen (cdH) tot de regering toetreden. Op amper een jaar voor de gemeenteraadsverkiezingen is daar voor hen weinig winst te halen. Bovendien hopen ze de komende maanden ook nog tot een akkoord te kunnen komen over nieuwe regeringen in Brussel en in de Franse Gemeenschap, en die onderhandelingen voeren ze liefst zelf.

De meest geciteerde namen om de nieuwe Waalse regering te leiden zijn Willy Borsus, Pierre-Yves Jeholet en Jean-Luc Crucke. Die eerste is op dit moment federaal minister van Middenstand en Landbouw en een absolute vertrouweling van premier Michel. Met Borsus in het Elysette moet Michel niet vrezen dat Wallonië hem voor de wielen rijdt, maar dan moet hij wel – voor de derde keer al – een MR-minister in zijn regering vervangen. Waals fractieleider Jeholet is een andere optie, net als Crucke, die in 2014 enigszins verrassend naast een ministerpost greep.