De Nederlandse dj Armin van Buuren bracht zaterdag de nodige sfeer op Mainstage. “Op dat moment stonden mijn vriend en ik helemaal links van het podium”, steekt Yentl van wal. “Maar er werd amper gedanst en bovendien zei de muziek ons niet veel. We besloten daarop hand in hand samen naar de rechterkant van het podium te gaan. Daar stonden we de dag voordien ook en was er heel veel sfeer.”

Tijdens de tocht liep het echter mis. “Ik zag een man op me afkomen, en wist meteen dat het niet juist zat. Zijn ogen stonden heel raar, volgens mij was hij volledig van de wereld. Zonder enige aanleiding begon hij plots aan omstaanders kopstoten uit te delen. Ik incasseerde een heel harde. Toen is het licht volledig uitgegaan.” Yentl werd wakker op de EHBO-dienst. “Daar werd ik goed vooruit geholpen, maar de pijn was niet te harden. We besloten naar huis te keren. Enige nadeel: we moesten nog minstens een half uur door de drukte heen. Via medewerkers van het festival zijn we toen backstage met een caddy naar buiten gebracht, maar het protocol schreef blijkbaar voor dat we eerst nog een verklaring bij de politie moesten afleggen. Een half uur heb ik met enorme pijn in de combi gezeten om zo veel mogelijk te vertellen. Toen ik eindelijk dacht ervan af te zijn, kreeg ik echter nog slechter nieuws: het beleid van de politie schreef voor dat ik me opnieuw moest laten onderzoeken door de EHBO-dienst, zodat ze een officieel rapport hadden van de dienstverleners. Net op het moment dat het onderzoek er op zat, begon het vuurwerk te knallen. Ik dacht dat mijn hoofd zou ontploffen.”

Uiteindelijk begeleidde de politie haar naar de zone waar taxi’s klaarstonden om festivalgangers naar huis te brengen. “Maar wij moesten slechts naar de parking, waardoor de taxichauffeur moeilijk deed. Hij vreesde denk ik dat hij een langere rit zou missen door ons. Bovendien reed hij ook nog eens verkeerd, waardoor we voor 2 kilometer uiteindelijk 25 euro moesten neertellen.”

Momenteel herstelt Yentl nog volop. “Eenmaal thuis is de huisarts meteen op bezoek gekomen. Morgen moet ik nog een scan laten uitvoeren omdat de pijn vandaag nog steeds enorm aanwezig is. Ik lig in een donkere kamer en kan amper iets verdragen. Het is de eerste dag dat ik mijn GSM kan bekijken. Of ik nog ooit naar een festival durf gaan? Ik heb mijn vriend al gewaarschuwd: volgende keer zet ik een helm op. (lachje) Och, dat zien we dan wel. Ik zal al blij zijn als ik van deze enorme pijn verlost raak.”