© Facebook

De dokters willen zijn dochtertje al opgeven, maar deze vader is vastbesloten te blijven strijden

De kleine Jorja Emerson heeft een zeldzame chromosomale aandoening én epilepsie. Haar laatste aanval duurde maar liefst 17 uur, waarna de dokters besloten dat haar aandoening terminaal is en dat ze beter naar huis gaat, om te sterven. Haar vader is het daar echter niet mee eens, maar om de dokters hun ongelijk te bewijzen, heeft hij geld nodig, veel geld.

nkdr

De Ierse Robbie Emerson was er kapot van toen de dokters hem zeiden dat ze zijn dochtertje geen kans op overleven meer gaven. “Ze haalde al haar mijlpalen, zij het iets later dan andere kinderen. Ze nam haar voeten vast, stak speelgoed in haar mond, die dingen.” Tot die ene aanval begin juli.

De epileptische aanval van de kleine Jorja bleef 17 uur lang aanhouden. De dokters brachten haar in een medische coma met sterke medicatie, zo zou ze vijf dagen lang doorbrengen. Een MRI-scan toonde aan dat haar hersenen aangetast waren, en dat ze alsmaar achteruitging. “De dokter zei dat hij niet wist hoe lang we nog met haar hadden en dat het er niet goed uitzag.”

“Ze stuurden ons weg en zeiden ons dat er niets meer is wat ze voor Jorja kunnen doen. We moesten haar maar gewoon mee naar huis nemen om te sterven. Ik ben het ziekenhuis uit gewandeld en ben beginnen braken.”

© Facebook

Robbie heeft contact gezocht met dokters in Boston die zijn dochter wel de hulp zouden kunnen bieden die ze in het Verenigd Koninkrijk niet zou kunnen krijgen. “Ik geloof - en zij zijn het daarmee eens - dat er daar andere mogelijkheden zijn die hier niet beschikbaar zijn”, aldus Robbie.

“Het verschil in gespecialiseerde behandelingen kon niet groter zijn tussen hier en Amerika. We willen gewoon een kans.” Die kans moet echter duur betaald worden. De Amerikaanse dokters stelden een plan op voor de kleine Jorja, maar de kosten daarvan zouden oplopen tot 200.000 Britse pond. Geld dat Robbie niet zomaar heeft liggen.

Om dat geld te verzamelen begon de man een crowdfundingsactie. Hij voelt zich gesterkt in zijn strijd door het verhaal van de ouders van Charlie Gard. “Ik herken mezelf in hen en zie dezelfde liefde die een ouder heeft voor zijn kind in onmogelijke omstandigheden. Mensen begrijpen niet hoe het voelt om te horen te krijgen dat niets je kind nog kan redden.”

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer