Concreet gaat het om zo’n 2.700 bedrijfsgebouwen, elk minstens 500 vierkante meter groot, samen opgeteld al snel goed voor de totale oppervlakte van een kleine ­Vlaamse gemeente.

De gebouwen staan al geruime tijd leeg, alle eigenaars samen ­betalen jaarlijks bijna 20 miljoen euro aan boetes, de zogenaamde leegstandheffing. ­Tegelijk worden diezelfde eigenaars via allerhande subsidies gestimuleerd om hun pand toch opnieuw in gebruik te nemen, ofwel door het te ­renoveren, ­ofwel door een andere functie aan het gebouw te geven.

Vlaams minister van Omgeving Joke Schauvliege (CD&V) drijft de inspanningen om deze leegstaande ­gebouwen ­opnieuw nuttig te gebruiken nu nog extra op, mede door de vaststelling dat zo’n 60 procent van deze gebouwen zich buiten de grote steden bevindt. En net op dat “platteland” wil Schauvliege voorkomen dat er nog nieuwe stukken groene ruimte moeten worden aangesneden.

“We gaan daarom voortaan de leegstand specifiek per gebied aanpakken, in plaats van overal op dezelfde manier te werk te gaan”, aldus nog de minister. Via dat maatwerk hoopt de Vlaamse overheid sneller ­resultaten te boeken.

Geslaagde voorbeelden zijn er ­alvast: in het West-Vlaamse Ruiselede vond een kinderdagverblijf onderdak in een voormalige ­varkensstal die al een hele tijd leeg stond. In Leuven is een verlaten kantoorgebouw van biergigant AB Inbev omgetoverd tot broodnodige studentenkoten. In Limburg worden van een niet-gebruikte garage met pompstation appartementen gemaakt. Of elders worden leegstaande bedrijfsgebouwen opgeknapt en vinden ze alsnog een nieuwe gebruiker.

Voldoende ruimte voor groen

Vlaanderen – nu al bijna vol­gebouwd – wil dat tegen 2040 geen nieuwe stukken bouwgrond meer worden aangesneden, “zodat er voldoende ruimte overblijft voor natuur”, ­beklemtoont ook Vlaams Bouwmeester Leo Van Broeck, voor wie het behouden van de nog schaarse vrije ruimte in Vlaanderen een stokpaardje is. Het beter benutten van leegstaande bedrijfsgebouwen moet daar mee voor zorgen.