In het grootste geheim werd het Britse royaltykoppel zondag vanuit Ieper naar de residentie van de West-Vlaamse gouverneur Carl Decaluwé gebracht. Het gebouw op de Burg in het centrum van Brugge is de ambtswoning van de West-Vlaamse gouverneur. Op gewone dagen biedt de residentie onderdak aan het secretariaat en de diensten van de gouverneur. Wat niet wil zeggen dat in allerijl een kantoortje van een provincie-ambtenaar werd omgebouwd tot slaapkamer.

“Voor prominenten die Brugge of de provincie bezoeken, beschikken wij over een koninklijke suite in de historische residentie”, legt gastheer-gouvereur Carl Decaluwé uit. “Veel van die hooggeplaatste gasten gebruiken de kamer gewoon om even tot rust te komen of zich te verfrissen tijdens een druk programma, maar voor het Britse prinsenpaar leek het de ideale locatie om ook de nacht door te brengen. Omdat het veilig is, maar ook omdat enkele zaken nog maar een paar maanden vast lagen en de royals in het toeristisch topseizoen niet gemakkelijk nog een hotel of andere verblijfplaats vonden om samen met hun hele hofhouding neer te strijken.”

“Joviale mensen”

Niet dat Carl Decaluwé rouwig was dat hij de taak van gastheer kreeg toebedeeld. “Dit zijn de hoogste gasten die mijn vrouw en ik hier al mochten ontvangen. Het was dan ook een enorme eer om hen in het gerestaureerde gebouw te slapen te leggen.”

De gouverneur werd door zijn rol even een bevoorrechte getuige van het leven achter de schermen bij de royals. “Het zijn enorm ge­wone en vooral joviale mensen. Ze stelden op voorhand absoluut geen eisen. En net zoals jij en ik: een toastje met kaas en wat thee, een frisdrank voor het slapengaan.”

Weg van de camera's en het protocol kreeg Decaluwé na de brunch zelfs even de tijd om in het salon te genieten van een zeer informele babbel met Kate en William. “We hadden het over de oorlog en over de herdenking. Ze waren enorm onder de indruk van de plechtigheden en het spektakel. Maar we babbelden ook over de geschiedenis van de residentie, waar zijn oma – The Queen – ooit nog op bezoek kwam. En over Brugge, dat ze bij hun nachtelijke rondritje kort mochten aanschouwen. Eén ding is zeker: dit zal ik niet snel vergeten en vermoedelijk ook niet veel meer meemaken.”