De mailbox van Sven De Schutter ontplofte klokslag middernacht op 1 augustus. Vanaf dan waren de standplaatsen te koop voor de eerstvolgende rommelmarkt op de oude dokken in Gent. Wie wachtte tot de volgende ochtend was eraan voor de moeite. Om vier minuten na twaalf waren de ruim negentig plekken gereserveerd.

“Dit zijn Tomorrowlandtoestanden”, zegt Sven De Schutter van DOK. “Plots wil iedereen hier zijn. Fijn, dat succes, maar ik heb er nu wel een dagtaak aan om iedereen die te laat was per mail teleur te stellen.” Ter vergelijking: de afgelopen jaren duurde het één tot twee weken voor alle standplaatsen gereserveerd waren voor de rommelmarkten op de ontmoetingsplek DOK.

Bijna overal wachtlijsten

Even verderop in Gent zien ze hetzelfde fenomeen. In de wijk Prinsenhof is er binnen een maand een grote rommelmarkt, met 400 standplaatsen. Vanaf 1 juni kon je daar reserveren. “Tot een paar jaar geleden duurde het een maand voor alle plaatsen weg waren”, zegt organisator Christiaan Gillis. “Nu is dat minder dan een week. Het is onwaarschijnlijk.”

Michael Schroyens, die het hele jaar door bijna elke week een rommelmarkt in en rond Antwerpen organiseert, zegt: “Hoe groter de rommelmarkt, hoe sneller de standplaatsen verkocht zijn.”

En de Gezinsbond, die overal in Vlaanderen tweedehandsbeurzen organiseert, met vooral kinder- en babyspullen, zag ook het aantal beurzen de afgelopen jaren sterk toenemen, tot 950 afgelopen jaar. “Zowat elke lokale afdeling organiseert er twee per jaar”, zegt Dieter Stynen. “En bijna overal moeten we werken met wachtlijsten.”

Bijverdienste

Rommelmarkten zijn dus booming business. En niet eens omdat er fortuinen omgaan in het circuit. Een plek op DOK kost 6 euro, en hoewel er semiprofessionelen zijn die er een bijverdienste van maken, is de gemiddelde particuliere standhouder blij als hij zijn overtollig textiel en vinyl kwijtraakt en met 50 of 100 euro naar huis kan gaan.

De verklaring ligt veeleer in de opkomst van de deeleconomie. Dat zegt Veerle Spaepen, die mee de eerste kledingbibliotheek van het land uit de grond stampte. Ze is ook verbonden aan Vlaanderen Circulair, dat in opdracht van de regering de overgang naar een kringloopeconomie moet bewerkstelligen. “Drie drijfveren brengen ons tot een deeleconomie: crisis, milieu en technologie. Omdat het economisch slecht ging, werd het aantrekkelijk om spullen door te verkopen. We worden ons ervan bewust dat ons koop- en weggooigedrag niet duurzaam is. En via het internet kunnen we allemaal verkoper worden. Dus gaan we autodelen, verhuren we ons appartement via Airbnb en verkopen we klaargemaakte maaltijden. En gaan we op de rommelmarkt staan. Vroeger was tweedehands voor geitenwollensokken, nu is het mainstream geworden.”