"Zelfs als Melanie Griffith niet probeert om sexy te zijn, is ze sexy"
Melanie Griffith: "Ik ben eigenlijk toevallig actrice geworden, want ik was als jong meisje op de eerste plaats een fotomodel. Als model ben ik naar een auditie gegaan. Een auditie waarvan ik dacht dat die was om defilés te lopen. Toch bleek het een auditie te zijn voor een film van Arthur Penn. Iemand die ik totaal niet kende (Penn werd bekend door kassuccessen "Bonnie and Clyde" en "Little big man", nvdr). "Maar je moet meedoen", zei Don (Johnson, ndvr) me. Ik deed het en ik werd weerhouden." (Bluewin, augustus 2014)
Griffith speelde in Penns "Night moves" in 1975 naast Oscarwinnaar Gene Hackman. Maar het was wachten tot de jaren 80 toen Griffiths ster echt begon te schitteren, in kassuccessen als "Body double" van Brian De Palma (zie foto hieronder), "Something wild", naast Jeff Daniels, en vooral "Working girl", waaraan ze een Golden Globe en een nominatie voor een Oscar overhield.
Zelfs als de saaie doch ondernemende Tess McGill in die laatste film -"Een rol waarbij ze zelfs niet probeert om sexy te zijn", aldus filmwebsite Best Movies By Farr- wist Griffith de stempel van "sekssymbool" op zich gekleefd te krijgen én vast te houden. Iets wat in een van Griffiths eerste filmrollen al duidelijk was toen ze, nauwelijks 18, midden jaren 70 als deelneemster aan een schoonheidswedstrijd te zien was in de komedie "Smile".
Maar na de eerste successen begon het mis te lopen voor Griffith: "Ik was een wild jong ding. Ik kon alles doen wat ik wilde, en ik deed dat ook. Ik had het lichaam van een vrouw, de gevoelens van een vrouw, maar in feite was ik een koppige baby. Als je zo bent, dan pikken de mensen veel van je. Maar uiteindelijk wreekt zich dat toch. Alles stortte gewoon in elkaar. Ik concludeer nu dat het de manier van God was om me erop te wijzen dat ik wat gas moest terugnemen en iets met mijn leven moest doen." (Nieuwswebsite Express, april 2017)
Toch mocht het niet zijn, en ondanks het succes van "Working girl", wat een nieuwe start had moeten betekenen, "was het voornaamste wat ik deed, mezelf in slaap drinken. Als ik niemand rondom me zag, voelde ik me ronduit ongelukkig."
Het leidde tot meer drank, meer drugs en meer botox: "Mensen zeiden in mijn gezicht: "Wat heb je toch gedaan?" Ik ben dan naar een andere dokter gegaan die alle shit die die vorige dokter ingespoten had, moest weghalen. En dan mijn lippen? Verschrikkelijk. Ik hoop dat ik er nu wat meer normaal uitzie", besloot ze onlangs haar interview in Express.
De filmcarrière van Griffith raakte na de successen van de jaren 80 in het slop, met filmflops en onbeduidende rollen. Of daar beterschap in komt, is nog maar de vraag. "De hele business draait rond schoonheid en jeugd, wat de vrouwen betreft toch. Bovendien zijn de scripts zo slecht en stom en onrealistisch. Als je naar de blockbusters kijkt, dan zijn het ofwel animatiefilms ofwel draaien ze rond superhelden", aldus Griffith in augustus 2013 op Fox News.
Wat er ook van zij, in de jaren 80 had ze, zoals ze het zelf in "Working girl" uitdrukte, "a head for business and a body for sin. Is there anything wrong with that?":