Godelieve De Smet, de 77-jarige moeder van Robby Van de Vreken uit Ekeren, woonde al jaren in Spanje. Maar omdat ze wat slechter begon te zien en haar geheugen haar af en toe in de steek liet, vond haar zoon het tijd dat ze naar een rusthuis in België kwam.

“Voor de terugreis kozen we voor een busmaatschappij, omdat ze dan tot tachtig kilo bagage kon meenemen”, vertelt Robby. “Zelf was ik naar Spanje getrokken om de laatste zaken te regelen. Zij zou de bus nemen en ik het vliegtuig, zodat ik de dag erop kon gaan werken. De bus vertrok in Benidorm. Maar al bij het vertrek bleek er iets niet in orde: mijn moeder stond niet op de transportlijst. Pas na verschillende telefoons van de chauffeur mocht ze toch mee. Daarna volgde de volgende verrassing: er was een overstap gepland in Barcelona. Nochtans had niemand ons dat gezegd.”

In Barcelona liep het helemaal mis. “Een vriendelijke Fransman had aangeboden om mijn moeder te helpen bij het overstappen”, vertelt Robby. “Hij ging met haar paspoort naar het kantoortje om een instapkaart te krijgen, maar daar lieten ze hem weten dat mijn moeder zelf aanwezig moest zijn. Ze klom terug uit de bus, maar omdat het erg druk en warm was in het kantoor, ging ze opnieuw naar buiten. De Fransman moest intussen zelf vertrekken met zijn bus, waardoor hij haar niet verder kon helpen. Hij deed wel nog de moeite om mij daarover op te bellen. Hij zei ook dat hij niet waar mijn moeder naartoe was gegaan.”

Pas opgemerkt in Antwerpen

Ongerust belde Robby het noodnummer van Eurolines. Daar kreeg hij te horen dat men zijn moeder was gaan zoeken, dat ze veilig en wel op de juiste bus zat en dat ze zoals gepland op donderdag zou aankomen in Antwerpen. Robby ging met een gerust gemoed werken, terwijl zijn oudste zus naar de Van Stralenstraat in Antwerpen trok om mama Godelieve op te wachten. “Ze controleerde de aankomende bussen een voor een, maar van mijn moeder was er geen spoor”, zucht Robby. “Toen ik naar het kantoor van Eurolines in Brussel belde, kreeg ik te horen dat mijn moeder niet op de transportlijsten stond, in tegenstelling tot wat men eerder had beweerd.”

“Ik was dus meermaals belogen. Men was mijn moeder níét gaan zoeken en ze was nooit op de bus gestapt. Ze lag wél in een Spaans ziekenhuis. Bont en blauw, onderkoeld en met gekneusde ribben”, zegt Robby.

Zijn moeder bleek tijdens de tussenstop in Barcelona te zijn overvallen. De drie daders pakten haar hardhandig aan en roofden al haar bezittingen. “Daarna heeft ze uren rondgezworven, tot ze compleet verzwakt werd opgemerkt en opgenomen in het ziekenhuis. Dat laatste vernam ik via het consulaat-generaal. Uiteindelijk ben ik haar zelf met de auto gaan halen.”

Met zijn moeder gaat het ondertussen wat beter, zegt Robby. “Van de overval kan ze zich weinig herinneren. Toch ben ik razend op Eurolines. Als zij me niet hadden wijsgemaakt dat mijn moeder veilig en wel op de bus zat, had ik veel sneller kunnen ingrijpen. Dan had ik de politie kunnen inschakelen, of haar naar een hotel laten brengen. Maar nu was ze urenlang op zichzelf aangewezen. Daar heb ik het erg moeilijk mee.”

Robby onderzoekt bij welke instantie hij het best een klacht kan indienen tegen Eurolines. De busmaatschappij reageerde gisteren niet op onze vragen voor een reactie.