“Ik was met mijn fiets op weg naar mijn werk. Plots zag ik enkele briefjes van twintig euro over de weg dwarrelen. Iets verderop lag een portefeuille”, doet Dana haar verhaal. “De briefjes heb ik allemaal bijeengeraapt en in die portefeuille gestoken. Maar er was niemand in de omgeving te zien. Ik dacht eerst nog dat de portemonnee van een vrouw was die iets eerder passeerde en bij de kapper was binnengestapt. Maar toen ik daar ging polsen bleek dat niet het geval te zijn.”

Dana fietste met haar portefeuille naar de Carrefour Express, waar ze werkt. “Ik heb het verhaal aan mijn baas gedaan”, gaat Dana verder. “Via de kaarten in de portefeuille ben ik te weten gekomen wie de eigenaar is. En ook waar hij woont, niet zo ver van mijn werk. Aan mijn baas heb ik gevraagd om tien minuten langer pauze te krijgen zodat ik die portefeuille terug zou kunnen bezorgen aan de eigenaar. En tijdens mijn lunchpauze ben ik naar zijn thuis gefietst en heb hem alles overhandigd.”

Opvoeding

Vooral ook omdat Dana de man persoonlijk wilde zien. “Ik wilde zien hoe hij zou reageren”, gaat ze verder. “Hij was superblij. Hij was er al vanuit gegaan dat hij alles kwijt was. De man wilde mij meteen meenemen om iets te gaan drinken in de stad. Maar dat kon niet, want ik moest nog terug naar mijn werk. Hij heeft me dan vijftig euro gegeven, maar voor een beloning heb ik het zeker niet gedaan. Wel omdat ik eerlijkheid heel belangrijk vind. Misschien heeft dat wel te maken met mijn opvoeding. Stel dat ik het geld gehouden zou hebben, dan zou ik me niet goed voelen als ik het ging uitgeven. Daar kan je geen plezier aan beleven.”

Dankbaar

Louis Munters (71) is ook daags na de gebeurtenis nog steeds onder de indruk van wat Dana’s goede daad.

“De meeste mensen zouden het geld eruit hebben genomen”, zegt Munters. “Bij mij ging het om 500 euro cash geld. Ik ging er vanuit dat alles weg zou zijn. Ik was zelfs al naar de bank gegaan om mijn kredietkaarten te laten blokkeren. Ik ben Dana alleszins voor altijd dankbaar.”